تجربیات دوره نابینایی شاعر در «بی‌چشم‌داشت»
مجموعه شعر «بی‌چشم‌داشت»، شامل سروده‌های موسی عصمتی از سوی انتشارات شهرستان ادب به چاپ رسیده است. شاعر در این اثر تلاش دارد تا تجربیات خاص دوران نابینایی‌اش را با استفاده از ظرفیت کلمات به تصویر بکشد.
موسی عصمتی، شاعر روشندل، در گفت‌وگو با خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، با اشاره به اثر جدیدش گفت: مجموعه‌ای از سروده‌هایم در دو بخش کلاسیک و سپید در کتابی با عنوان «بی‌چشم‌داشت» از سوی انتشارات شهرستان ادب منتشر شده است.
وی ادامه داد: این اثر با مقدمه‌ای از محمدکاظم کاظمی، شاعر افغانستانی، منتشر شده و در اختیار علاقه‌مندان به شعر قرار گرفته است. در بخش نخست کتاب که سروده‌های کلاسیک درج شده است، اشعاری در قالب‌های مثنوی و غزل با فضای اجتماعی، تغزلی، دفاع مقدس و اعتراض وجود دارد.
به گفته عصمتی، بخش دوم «بی‌چشم‌داشت» به شعرهای سپید این شاعر اختصاص دارد؛ شعرهایی که بیشتر تلاش کرده‌اند تجربیات خاص دوره نابینایی را منعکس کنند. البته در این بخش، سروده‌هایی با مضامین سیاسی، اجتماعی و آیینی نیز دیده می‌شود. انتقال کشفیات شاعرانه به طور کامل به دیدن بستگی ندارد، شاعرانی در طول تاریخ زبان فارسی بوده‌اند که به صورت مادرزاد نابینا بوده‌اند، اما توانسته‌اند تمام احساسات خود را در قالب شعر بیان کنند. نمونه بارز این دسته از شاعران، رودکی است که در شعر «بوی جوی مولیان»، با استفاده از حس لامسه و بویایی ابیاتی مانند: «ریگ آموی و درشتی راه او/ زیر پایم پرنیان آید همی» سروده است. البته این را هم بگویم که من 12 سال بینایی را تجربه کرده‌ام و تمام تصاویر، رنگ‌ها و مظاهر طبیعت و زندگی در ذهنم هست و حتی پررنگ‌تر شده است. در این اثر، تلاش کردم صرفاً تجربیاتم از دوران نابینایی را بیاورم.
مجموعه شعر «بی‌چشم‌داشت» از سوی انتشارات شهرستان ادب به همراه خط بریل این اثر به چاپ رسیده است.
انتهای پیام/
