از دشمنی با اهلبیت(ع) تا کشتار شیعیان در حله
رشد روزافزون گرایش به دین اسلام و مذهب شیعه، خشم و عصبانیت دشمنان را برانگیخته است. نظام سلطه برای مهار این پدیده روز افزون از هیچ تقلایی فروگذار نیست. شهادت جمعی از زائران حرم امام حسین(ع) درحله تازه‌ترین نمونه از ددمنشی‌های دشمنان است.
باشگاه خبرنگاران تسنیم «پویا» - سعید شیری: ایام پیادهروی اربعین امسال و زیارت اباعبدالله(ع) نسبت به سال‌های گذشته بازتاب بهتری در فضای رسانه‌ای داخلی و خارجی یافته است.این درحالی است که دشمنان اسلام که همواره دشمنی خود را در راه حسادت اهل بیت عصمت و طهارت (ع) همواره در طول تاریخ به اشکال مختلف نشان دادهاند این بار نیز این حماسه شورانگیز یعنی راهپیمایی میلیون‌ها نفری اربعین حسینی را برنتافتند و حسادت خود را در قالب ترور و به شهادت رساندن تعدادی از زائران حریم امام حسین(ع) نشان دادند تا ننگی بر پیشانی آنها تا قیام قیامت باشد، اما باید بدانیم که جان دادن در راه زیارت امام حسین (ع) همواره آرزوی شیعیان اهل عترت(ع) بوده است و نمونهای تاریخی در این زمینه نیز وجود دارد.
طبق لیستی که از شهدا تاکنون در دست رسیده است، متوجه شدیم اکثر شهدا بانوانی هستند که در زمره خواهران و مادران بودهاند که زینبوار در بیابانهای خشک در پی لقای امام خودشان رفتند و پس از تحمل سختی سفر و زیارت مولایشان به سوی مولای خود پر کشیدند.
در پاسداشت یاد و خاطره شهدای مظلوم حله و به مناسبت تشییع پیکر این شهدا که امروز در شهر اهواز صورت گرفته است، نمونهای تاریخی از این وقایع نقل کنیم.
در زمان امام کاظم (ع) که همزمان با دوران متوکل عباسی لعنةالله علیه بود، پیروان مذاهب دیگر مانند شیعیان مورد تعقیب و آزار قرار گرفتند. متوکل در میان عباسیان به کینه توزی با خاندان پیغمبر مشهور بود، مخصوصاً امیر مؤمنان علی (ع) و خاندان ایشان را سخت دشمن می پنداشت و هر کس را که دوست آن امام بود بیرحمانه میکشت و مال او را میگرفت.
بنا بر متون تاریخی نقل شده است که متوکل، مامون، معتصم و واثق را که دوستدار علی (ع) (هر چند به شکل ظاهری) بودند را دشمن خود مینامیده و از این رو ندیمان و همنشینان خود را از کسانی که به بغص اهلبیت شناخته شده بودند بر میگزید و آنان نیز متوکل را از علویان میترساندند و از او میخواستند از آنان رو برگرداند و تبعیدشان کند و با آنها بدرفتاری کند. از این رو اقداماتی که این ظالم در حق فرزندان حضرت علی (ع)، از جمله سیدالشهدا (ع) کرد، بسیار بی شرمانه بود به نحوی که عدهای این اقدامات را با اقدامات یزید و معاویه شباهت میدهند.
علیرغم شدت فشارهای دولت متوکل نسبت به محبان و شیعیان اهل بیت عصمت و طهارت(ع) ایشان هیچ گاه دست از محبت خود برنداشتند و تا پای جان پای اعتقادات خود ایستادند تا جایی که متوکل مجبور شد زیارت امام حسین(ع) را با صدور احکامی از جمله بریده شدن دست راست در مرتبه اول و دست چپ در مرتبه دوم تحریم کند، اما این ترفند متوکل نیز کارساز نبود و شیعیان دسته دسته به زیارت اباعبدالله(ع) میرفتند.
مسعودی، مورخ بزرگ، در کتاب مروج الذهب مینویسد: خانمی به قصد زیارت قبر امام حسین (ع) به مأمور ثبت نام مراجعه کرد. به وی تذکر دادند آیا میدانی که شرط رفتن به زیارت قطع دست است؟ آن زن پاسخ داد: از شرایط آگاهم! متصدی ثبت نام، اسم این خانم را می نویسد. آن گاه به وی میگوید دستش را برای قطع کردن بیرون بیاورد. آن زن دست چپ خود را بیرون می آورد. مأمور میگوید: خانم، بخشنامه میگوید باید دست راست داوطلب زیارت قطع شود. آن زن دست راست خود را از زیر حجاب بیرون آورده و میگوید: این دست را که سال گذشته قطع کردهاید.
در مرتبه بعد متوکل عباسى، پاسگاهى در نزدیکى کربلا زد و به افراد خود فرمان اکید داده بود که هر کس را دیدید قصد زیارت حسین را دارد، بکشید. (بحارالانوار، ج 45، ص 404). در یکى از این نوبتها، «دیزج یهودى» را مأمور تغییر و تبدیل و تخریب قبر مطهر کرد. او نیز با غلامانش سراغ قبر رفت و حتى قبر را شکافت و به حصیرى که پیکر امام در آن بود برخورد کرد که از آن بوى مشک مىآمد. دوباره خاک روى آن ریختند و آب بستند و آن زمین را مىخواستند با گاو شخم بزنند که گاوها پیشروى نمىکردند. (بحارالانوار، ج 45، ص 394). متوکل دستور داد قبر امام حسین علیهالسلام را ویران و خانههاى اطراف قبر شریف را خراب آنگاه در آن محل زراعت کنند و زائران را از زیارت بازداشت و به زندان انداخت و مورد شکنجه قرار داد. در این بین امام کاظم(ع) در مراجعات مختلفی که شیعیان به ایشان داشتند، تأکید میکردند هیچ گاه زیارت جدم حسین(ع) را ترک نکنید.
بنابراین طبق تاریخ متوجه خواهیم شد که بسیاری از شیعیان و محبان اهل بیت عصمت و طهارت(ع) در مسیر زیارت اباعبدالله(ع) چه جانفشانیهایی که نکردند و جان بر کف به زیارت سید و سالارشان شتافتند و شهادت در این مسیر را به عنوان مهر افتخاری در پروندهشان نگریستند تا اینکه در این مسیر جان خودشان را تقدیم کردند. اما هر بار که این اتفاق رخ میداد به واسطه تحریک معنوی شیعیان، بر تعداد حضور زائران امام حسین(ع) افزوده میشد. حال در این مقطع زمانی باز هم شاهد حسادت دشمنان عترت(ع) در قالب شهادت هموطنانمان هستیم، اما باید بدانند که این اتفاق هیچ گاه باعث ترس محبان و شیعیان اهلبیت(ع) نسبت به زیارت امام حسین(ع) نخواهد شد و لااقل این مسأله را تاریخ به اثبات رسانده است و مردم عزیزمان با حضور بیشتری در راهپیمایی اربعین بعدی شرکت خواهند کرد.
انتهایپیام/
