پیروزی مقاومت اسلامی در جنگ ۲۲ روزه رژیم صهیونیستی

به گزارش خبرگزاری تسنیم ، به نقل از راسخون مناسبت های تقویم امروز به شرح ذیل است:

شکایت ایران از دخالت‏های شوروی در شئون ایران به سازمان ملل متحد (1324 ش)
غائله آذربایجان یکی از مسائل‏ی بودکه با پایان جنگ جهانی دوم در ایران صورت عمل به خود گرفت اما بازتاب بین‏المللی یافت. شکل‏گیری فرقه دموکرات به رهبری جعفر پیشه‏وری و حمایت دولت شوروی از خودمختاری آذربایجان، باعث عکس‏العمل ارتش ایران شد. در این حال نیروهای نظامی ایران قصد ورود به منطقه را داشتند اما سربازان شوروی که از زمان جنگ جهانی دوم در منطقه مستقر بودند از ورود آنان به منطقه جلوگیری کردند. در شهریور 1324ش، دولت ایران از دولت‏های نیروهای مستقر در کشور درخواست کرد افراد خود را از ایران خارج کنند که آمریکا و انگلستان در راستای مقابله با شوروی این امر را عملی کردند. اما ارتش شوروی، برخلاف قراردادهای قبلی از این اقدام سر باز زد. از این رو، در روز 29 دی 1324ش نماینده ایران در سازمان ملل از این سازمان درخواست رسیدگی نمود که پس از صدور قطعنامه و پیگیری امر، قرار شد که نیروهای شوروی تا خرداد 1325 ایران را ترک کنند. شش ماه پس از خروج ارتش سرخ، نیروهای نظامی ایران با ورود به آذربایجان، به غائله حزب دموکرات پایان بخشیدند.

رحلت فقیه و مرجع بزرگوار آیت ‏اللَّه "سید محمد حجّت کوه‏ کمره‏ای" (1331ش)
آیت‏اللَّه سیدمحمد حجّت کوه‏کمره‏ای در سال 1271ش (1310 ق) در تبریز به دنیا آمد. پدر ایشان آیت‏اللَّه سیدعلی از مراجع معروف و معاصر شیخ مرتضی انصاری بود. ایشان پس از تحصیل مقدمات در تبریز راهی نجف اشرف گردید و از محضر آیات عظام سید محمدکاظم یزدی، میرزا حبیب‏اللَّه رشتی، شیخ الشریعه اصفهانی، میرزای نایینی و آقاضیاءالدین عراقی استفاده نمود. ایشان سپس راهی قم گردید و از درس آیت‏اللَّه شیخ عبدالکریم حائری یزدی بهره برد و مورد توجه و لطف استاد قرار گرفت، به طوری که وی را به عنوان یکی از دو وصی شرعی خود انتخاب نمود. آیت‏اللَّه حجت در فن رجال و درایه تخصص فراوانی داشت و از علمای بزرگ، اجازه روایت اخذ کرده بود. ایشان پس از درگذشت آیت‏اللَّه حائری، زعامت اجرایی و علمی حوزه را با همکاری دو تن از بزرگان معاصرش به دوش کشید و به تألیف و تدریس خود ادامه داد. سرانجام این عالم ربانی در 29 دی 1331ش (3 جمادی‏الاولی 1372ق) در 60 سالگی رحلت کرد و در مدرسه حجتیه قم مدفون گشت.

رحلت مرجع و عالم بزرگ آیت ‏اللَّه "سید احمد خوانساری" (1363 ش)
آیت‏اللَّه سید احمد موسوی خوانساری در سال 1269ش (1309 ق) در خوانسار به دنیا آمد. وی در کودکی پدر را از دست داد و از آن پس تحت سرپرستی برادر بزرگش قرار گرفت. ایشان پس از طی مقدمات در زادگاه خود، راهی اصفهان و نجف‏اشرف گردید و از محضر استادان نامداری همچون: آخوند خراسانی، سید محمدکاظم یزدی، میرزای نایینی و آقاضیاء عراقی استفاده کرد. ایشان همچنین در اراک نیز از آیت‏اللَّه حائری یزدی کسب فیض نمود. آیت اللَّه خوانساری از آن پس به تدریس همت گماشت و مدتی بعد درس خارج فقه و اصول خود را دایر ساخت. وی در سال 1329ش، به درخواست مردم تهران به آن شهر عزیمت نمود و در مسجد حاج سید عزیزاللَّه بازار تهران، به اقامه نماز جماعت مشغول گردید. آیت‏اللَّه خوانساری از عالمانی است که همزمان با خروش مقدس امام خمینی علیه رژیم طاغوت، همواره از آن حضرت پشتیبانی می‏کرد و از هر اقدامی برای پیشبرد اهداف انقلاب کوتاهی نمی‏کرد. حضور ایشان در پایتخت علاوه بر روحیه دادن به انقلابیون، باعث برخورد محتاطانه‏تر رژیم با مردم می‏گردید. در محضر درس این فقیه نستوه، عالمان نامداری چون حضرات آیات: شهید مرتضی مطهری، امام موسی صدر، سید رضا صدر و جلال طاهر شمس پرورش یافتند. آیت‏اللَّه خوانساری در طول عمر با برکت خود، آثار فراوان عمرانی و علمی از خود برجای گذاشت که بخش عمده‏ای از آن، شامل آثار علمی و تالیفات آن فقیه بزرگوار می‏باشد. شرح مختصر نافع، حاشیه بر عروة الوثقی و العقاید حقه و... از آن جمله‏اند. ایشان از صدقات جاریه به ساخت مساجد و مدارس و حسینیه‏ها و درمانگاه‏ها همت گماشت و منشأ خدمات خیر گردید. آیت‏اللَّه خوانساری سرانجام در 29 دی 27 ( 1363 ربیع‏الثانی 1405ق) در 94 سالگی رحلت کرد و در حرم حضرت معصومه(س) به خاک سپرده شد.

روز غزه
29 دی‌ماه سالروز پایان جنگ 22 روزه رژیم صهیونیستی علیه مردم بی دفاع غزه است که با پیروزی مقاومت اسلامی به پایان رسید.

شهادت شهید مسعود غفاری (1365ش)
شهرستان الیگودرز از توابع لرستان، سال 1337ش میزبان کودکی آسمانی شد که خداوند به خانواده غفاری هدیه داده بود: شهید مسعود غفاری. مسعود در خانواده‌ای مذهبی و مستضعف رشد کرد. از‌‌ همان سنین کودکی به کار در کارخانه تانکرسازی پرداخت. او در دوران نوجوانی پدرش را از دست داد و مسئولیت اداره خانواده را به عهده گرفت. مسعود، زمان اوج‌گیری مبارزات انقلابی مردم، هم‏گام با دیگران به مبارزه علیه رژیم ستم‏شاهی پرداخت. او پس از پیروزی شکوهمند انقلاب و استقرار نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران، در بسیج شهید چمران و انجمن اسلامی‌ فعالیت خود را شروع کرد. با آغاز جنگ تحمیلی، وارد نهاد مقدس سپاه پاسداران انقلاب اسلامی گشت و به‏دلیل نشان دادن لیاقت و تلاش بسیار، فرماندهی گردان پدافند و توپخانه لشگر 10 سیدالشهدا (ع) را به عهده گرفت. در طول سال‏های دفاع مقدس تا زمان عروج سرخش، در نیروی پدافند منطقه 10 تهران و جبهه‌های حق علیه باطل فعالیت داشت. مسعود، سرانجام در تاریخ بیست و نهم دی‏ماه سال 1365 هجری شمسی هم‏زمان با عملیات کربلای 5 در خاک پاک شلمچه قداست آسمان را لبیک گفت و در سن بیست و هشت سالگی به فیض عظمای شهادت نائل گردید. حسین، پسر کوچک شهید مسعود غفاری نیز در یکی از بمباران‏های رژیم بعثی به شهادت رسید.

تولد مولانا جلال الدین محمد رومی معروف به مولوی (604 ق)
جلال‏الدین محمد بن بهاءالدین محمد در بلخ به دنیا آمد. مقارن حمله‏ی مغولان، به آسیای صغیر واقع در ترکیه‏ی امروزی رفت و در قونیه ساکن شد. وی در نزد پدردانشمند خود تلمذ نمود و چندی نیز در شام کسب دانش کرد. در بازگشت به قونیه به تعلیم علوم دینی اشتغال یافت تا با عارفی واصل و بزرگ به نام شمس الدین محمد بن علی تبریزی در قونیه ملاقات کرد واز نَفس گرم او چنان به تاب و تب افتاد که دیگر تا دم واپسین، سردی نیافت. او هیچ گاه از ارشاد سالکان و افاضه‏ی حقایق الهیه باز نایستاد. از این دوره‏ی پرشور که سی سال از پایان حیات مولوی را دربرمی‏گرفت، آثار بی‏نظیر ملاّی روم باقی مانده است. مثنوی عظیم معنوی در 26 هزار بیت، دیوان غزلیات شمس، رباعیات معروف او و مجالس سبعه و فیه ما فیه، از جمله آثار اوست.

مرگ "ارغون خان" ایلخان مغول پس از هفت سال حکومت در آذربایجان(690 ق)
پس از مرگ تگودار احمد، ارغون خان پسر اباقاخانِ مغول در هشترود آذربایجان به پادشاهی رسید و پسر خود غازان را به فرمانروایى خراسان منصوب کرد. او در ابتدا، خواجه شمس‏الدین جوینی را به علل دشمنی‏های سابق، بخشید ولی پس از مدتی به دلیل بدگویى‏های اطرافیان دستور قتل او را صادر نمود. پس از چندی ارغون خان، سعدالدوله‏ی یهودی را که پزشک دربار او بود به وزارت برگزید و دیری نپایید که سعدالدوله، تمام مشاغل حساس را به خویشان یهودی خود سپرد. این روند باعث نارضایتی مغولان شدند و از او بدگویی کردند. از این جهت، هنگامی که ارغون خان در بستر مرگ بود، دشمنان او بر سَرِ سعدالدوله و اطرافیان او ریخته و همه‏ی آن‏ها را از دَمِ تیغ گذراندند. شش روز پس از این واقعه، ارغون خان مغول در ششم ربیع‏الاول سال 690 ق درگذشت.

ورود امین السلطان صدر اعظم محمد علی شاه قاجار به ایران(1325 ق)
با عزل مشیرالدوله از صدارت، محمدعلی شاه قاجار، امین السلطان را از فرنگ دعوت کرد و او را به مقام صدارت منصوب نمود. امین السلطان در قدم اول در صدد برآمد تا با همکاری نمایندگان معتدل مجلس، از روسیه قرض جدیدی بگیرد. لیکن وُکَلای تندرو مخصوصاً نمایندگان آذربایجان نه تنها مانع انجام طرح او شدند بلکه به مخالفت با او پرداختند. به دنبال این اختلافات، طولی نکشید که امین‏السلطان در رجب سال 1325 به دست یکی از فداییان مشروطه خواه به قتل رسید.

انقراض سلسله اشکانیان بعد از 470 سال حکومت بر ایران (226م)
سلسله اشکانیان در سال 250 قبل از میلاد توسط اَرَشک یکی از رؤسای قبایل پارت در حدود خراسان و گرگان تأسیس شد و 29 پادشاهِ این سلسله، به مدت 470 سال بر ایران حکم راندند. به دنبال گسترش قلمرو اشکانیان و مجاورت با روم، حکومت اشکانیان از یک حکومت محلی در نواحی شرقی فلات ایران به یک امپراتوری بزرگ جهانی مبدل شد و از این پس با امپراتوری روم درگیری پیدا کرد. اشکانیان و رومیان بارها بر سر تصرف سرزمین‏های بیشتر با یک‏دیگر جنگیدند اما رومیان مهاجم هرگز توفیق چندانی نیافتند. آخرین پادشاه اشکانی به نام اردوان پنجم با این‏که قوای روم را درهم شکست و حتی آنها را مجبور به پرداخت غرامت کرد، اما در برابر رقیب داخلی خود، اردشیر بابکان تاب مقاومت نیاورد و در جنگی که میان این دو روی داد، کشته شد و بدین ترتیب سلسله شاهنشاهی اشکانی نیز فرو پاشید. قلمرو حکومت اشکانیان در دوره عظمت آن از مشرق تا هندوکش و حدود پنجاب، از شمال تا رود جیحون و دریای خزر، از جنوب تا دریای عمان و از غرب تا رود فرات بود. پس از انقراض اشکانیان، سلسله پادشاهی ساسانیان بر سر کار آمد و دور تازه‏ای از جور و ظلم آغاز گردید.

تولد "فردریک لوفر" میکروب‏شناس آلمانی (1852م)
فردریک لوفر میکروب‏شناس و محقق آلمانی، در 18 ژانویه 1852م به دنیا آمد. وی علی‏رغم فقر مالی خانواده‏اش به تحصیلات خود ادامه داد و پس از پایان تحصیل در انیستیتو پزشکی به کار و تحقیق مشغول گردید. لوفر در سال 1880م با کمک همکارش موفق به کشف عامل بیماری دیفتری شد و نام این باسیل در علم پزشکی به نام باسیل لوفر ثبت گردید. فردریک لوفر سرانجام در سال 1915م در 63 سالگی درگذشت.

امضاء قرارداد "معاهده سری" میان سه کشور اروپایی (1915م)
انگیزه اصلی انعقاد "معاهده سری" که در 18 ژانویه 1915م میان سه کشور فرانسه، انگلستان و روسیه و در جریان جنگ جهانی اول به امضاء رسید، پیوستن عثمانی به متحدین جنگ یعنی آلمان و اتریش بود، زیرا با پیوستن عثمانی به متحدین، ارتباط ناوگان روسیه در دریای سیاه با متفقین قطع می‏شد. به دنبال امضای این معاهده، متفقین به تنگه داردانل که دریای سیاه را به دریای مدیترانه وصل می‏کرد، حمله کردند.

مرگ "رایْنِر ماریا ریلْکه" بزرگترین شاعر آلمانی قرن بیستم (1926م)
راینر ماریا ریلْکِه، ادیب شهیر آلمانی در چهاردهم دسامبر 1875م در پراگ پایتخت چک از پدر و مادری آلمانی به دنیا آمد. او در اوایل عمر به سفرهای متعدد رفت و از روسیه، بالکان و فرانسه دیدن کرد. ریلکه در 21 سالگی در دانشگاه مونیخ به تحصیل در رشته فلسفه و تاریخ هنر پرداخت و با شرکت در جریان‏های اجتماعی و ادبی آخر قرن نوزدهم، در مجله‏های آلمانی و اتریشی مقاله‏هایى انتشار داد. وی در سال 1898م کتاب یادداشت‏های فلورانس را نوشت که در آن هیچ‏گونه آثار فعالیت هنری به چشم نمی‏خورد، بلکه احساس شاعر را در برابر هنر ایتالیا و اندیشه‏های او درباره هنرمندان آن دیار را نشان می‏دهد. ریلکه در سال 1906م اولین اثر خود را با نام کتاب ساعت‏ها منتشر ساخت و نخستین مجموعه اشعارش را به نام اشعار نو، انتشار داد. او هم‏چنین در سراسر دیوان دعای اموات، موضوع مرگ را حکم‏فرما کرده است؛ موضوعی که بر بیشتر آثار وی تسلط دارد و به صورتی گوناگون پرورش می‏یابد. وی در سال 1913م قسمت اول قطعه بسیار معروف خود با نام الیژی را سرود اما به قول خودش، الهام شاعرانه او در نیمه راه او را ترک کرد و درست ده سال طول کشید تا ریلکه توانست در سال 1922م، قسمت دوم این قطعه را تحت تاثیر الهامی تازه بسراید. این اثر شاعرانه او بسیار عالی، ولی فوق العاده پیچیده و مشکل است؛ زیرا در آن غالباً یک فکر فلسفی و عمیق در چند کلمه خلاصه شده است. به سبب سبک خاص وی در ادبیات و شعر، او را شاعر اندیشه‏های والا لقب داده‏اند. راینر که ده‏ها سال، یکه تاز ادبیات آلمان بود، به عنوان بزرگ‏ترین شاعر این کشور در قرن بیستم نیز شناخته شده است، به طوری که هیچ شاعر آلمانی بعد از نیچه، شهرت و مقام ریلکه را ندارد. شهرت ریلکه نه تنها اتریش و آلمان، بلکه سایر کشورهای اروپایى را فرا گرفت و در محیط ادبی فرانسه، شخصیت بسیار آشنا و ستایش‏انگیزی به شمار می‏آمد. آثار ریلکه از چنان محبوبیتی برخوردار بود که هیچ شاعری در زمان حیات، تا این حد محبوبیت را به چشم ندیده بود. ریلکه در شعر به مقامی رفیع دست یافت و در ادبیات آلمانِ نسل بعد نفوذ فراوان باقی گذارد. ریلکه را به طور مسلم می‏توان از درخشان‏ترین چهره‏های شعر غنایى آخر قرن نوزده و ربع اول قرن بیستم به شمار آورد. وی آثاری به زبان‏های آلمانی و فرانسه به نگارش درآورده است که رباعیات، گل‏های سرخ و پنجره‏ها به فرانسه و دخترهای مالت، زمزمه‏های قرون و کتاب زیارت به آلمانی از آن جمله‏اند. ماینر ماریا ریلکه سرانجام در 18 ژانویه 1926م در 51 سالگی درگذشت.

درگذشت "رودیارْدْ کیپْلینْگْ" شاعر و نویسنده معروف انگلیسی (1936م) (ر.ک: 30 دسامبر)
رودیارد کیپلینگ سی ام دسامبر 1865 در بمبئی در هندوستان چشم به جهان گشود.پدر او فرزند یک کشیش بود و پیش از تولد فرزندش به تدریس رشته «حجاری در معماری» در دانشگاه بمبئی گمارده شده بود. کیپلینگ 5 ساله بود که خواندن می دانست. در 1871 به انگلستان برده شد تا آغاز به تحصیل کند. در آنجا به کاپیتانی پیر و بازنشسته و بدخلق و متعصب داده شد تا روی کشتی او به تحصیل ابتدایی بپردازد. کاپیتان و همسرش، مدت شش سال تمام چنان با کیپلینگ بدرفتاری کردند که او همیشه آرزو داشت از پیش آنها بگریزد. در این دوره او اغلب از بیماری رنج می کشید. در داستان «بع بع گوسفندان سیاه» که براساس همین رنجها شکل گرفته می گوید: «وقتی لبهای جوانی مزه تلخ آبهای تنفر و ظن و بدگمانی را عمیقاً چشیده اند، تمام عشق جهان هم نمی تواند این تلخ مزگی را کاملاً از بین ببرد.» پس از این دوران پرعذاب، نوبت به دوره خوش زندگی در کنار پدر و مادرش رسید و پس از آن در کالج نیروهای متحد انگلستان یعنی وست وارد هو در دون شایر ثبت نام کرد. اینجا برای کیپلینگ خوش نیامد و همین باعث شد تا تحصیل را برای همیشه رها سازد. از سال 1882 تا 1889 به روز نامه نگاری در لاهور پرداخت. همین جا بود که سرودن شعر را آغاز کرد و تصنیفهای اداری را منتشر کرد و کم کم به داستان نویسی گرایش پیدا کرد و در 1886 هفت جلد کتاب منتشر کرد. در 1889 هم به مسافرتی به دور دنیا رفت و تجربیاتش را در کتاب «از دریا به دریا» نوشت. ناشران نیویورکی و لندنی تمایلی به چاپ آثار او نشان نمی دادند. تاسرانجام «ویلیام ارنست هنلی» به شیوه نو و زنده کیپلینگ در سرودن شعر پی برد و از طریق همین فرد در انگلستان معرفی شد. سرانجام با دختر یک نویسنده آمریکایی ازدواج کرد و ماه عسل را در ژاپن گذراند. به علت برخی مشکلات خانوادگی ساکن انگلیس شد. کتاب جنگل و کتاب دوم جنگل شهرت بسزایی برای او آورد و جوایز بسیاری به او تعلق گرفت، در اقامت کوتاهی در آمریکا دختر 6 ساله اش را از دست داد و همین باعث انزوا و گوشه نشینی او گردید. در یکی از مناطق ییلاقی انگلستان اقامت گزید و در آنجا بود که بهترین آثارش را نوشت. علیرغم تمامی شهرتی که داشت زندگی در کنار خانواده را ترجیح می داد. با شعله ور شدن جنگ جهانی اول این محفل به شکل غم انگیزی از هم پاشید. تنها پسرش در 11 سالگی در حین «نبرد دوم لو» به قتل رسید. پس از این ماجرا «تلخی» عنصر بارز آثارش شد. در ابیاتی که پس از این زمان سروده است فاجعه‌ای عظیم را پیش بینی می کند. در داستانهای مجموعه موجودات (1917) وامها و اعتبارها (1926)، مرزها و تازه ها (1932) آرزوهای درهم شکسته و نومیدی را به تصویر می کشد. حتی در زندگینامه که خود آن را نوشت به نام چیزی از خودم «سکوت عمیقی» اختیار کرده است و آن را به صورتی نوشته که انسان را به فکر فرو می برد. نوشته‌های کیپلینگ تأثیری بسزا بر هم میهنانش داشت، به ویژه آن که در اشعار حماسی اش از وطن دوستی، محبت، مهرورزی و عطوفت به دیگران به زبانی ساده و بس روان ستایش می کرد. داستانهای کوتاهش بسیار نغز و دلکش است. در ضمن در آثارش بارها از خاطراتش در هندوستان که با مردم و فرهنگش آشنایی عمیق داشته استفاده کرده است. آرای منتقدان درباره آثارش متفاوت است. اما نمی توان بیان صادقانه، گاه طنز آمیز و گاه حماسی وی را زیر سؤال برد. از میان رمانهای او می توان به «کیم» اشاره کرد که بافتی بسیار منسجم و با رمانهای دیگرش تفاوتهای اساسی دارد. او جمعاً سه کتاب منظوم نوشت که از آن میان، کتاب هفت دریا به بسیاری از زبانها ترجمه شده است. داستانهای کوتاه او مشتمل بر پنج کتاب است. از دیگر آثار او می توان به کتاب جنگل و کتاب دوم جنگل اشاره کرد که بسیار مشهورند (کتاب جنگل به شکل نمایش کارتونی تهیه شده است). به اینها باید زندگینامه خودش و کتاب تاریخی را که درباره سربازان لندنی نوشته است اضافه کرد که بالغ بر 35 جلد می شود. وی سرانجام در 43 سالگی و در سال 1907 برنده جایزه نوبل ادبیات شد. (در میان برندگان جایزه نوبل ادبی تا سال 1993 او جوانترین بود. آکادمی سوئد علت انتخاب وی را «قدرت مشاهده و تخیل پیشرو و اثر به اوج رسیده مفاهیم و هنر توصیف که وجه بارز آفرینشهای این نویسنده برجسته است»، ذکر کرد. همان سال دانشگاههای دورهام و آکسفورد و سال بعد دانشگاه کمبریج به وی درجات افتخاری اهدا کردند. ژوزف رودیارد کیپلینگ سرانجام در هیجدهم ژانویه 1936 جان سپرد و پس از انجام تشییع جنازه‌ای ملی در کلیسای وست مینستر به خاک سپرده شد.

کشف جزایر "هاوایی" توسط کاپیتان "جِیمزکوک" انگلیسی (1778م)
233سال پیش در روز 18 ژانویه سال 1778 میلادی کاپیتان جیمز کوک،دریانورد و کاشف بزرگ انگلیسی در جریان سومین سفر بزرگ اکتشافی خود،جزایر هاوایی را در اقیانوس آرام کشف کرد.کاپیتان کوک هاوایی را کشف کرد اما این کشف جدید برای او خوش یمن نبود و موجب شد سومین سفر اکتشافی این دریانورد بزرگ آخرین سفرش محسوب شود. کاپیتان کوک در سومین سفر اکتشافی خود تصمیم گرفته بود مناطق شمالی اقیانوس آرام را اکتشاف کند. او در ماه ژوئیه سال 1776 میلادی با دو کشتی رزولیشن و دیسکاوری بندر پلیموت انگلستان را ترک کرد. کاپیتان کوک پس از رسیدن به جزیره تاهیتی که در سفرهای قبلی خود با آن آشنا شده بود راه شمال اقیانوس آرام را در پیش گرفت و در سر راه جزایر ساندویج «هاوایی امروزی» را کشف کرد ، سپس به مسیر خود ادامه داد و به سواحل آلاسکا رسید. کوک با کشتی های خود طول سواحل آلاسکا را پیمود و به تنگه برینگ رسید.در این ناحیه قطعات یخ راه او را سد کردند. کوک برای سپری کردن زمستان به جزایر هاوایی بازگشت. کاپیتان کوک در بازگشت به جزایر هاوایی با استقبال بومیان روبرو شد.اما اندکی بعد به دلیل رفتارهای ناشایست ملوانانش خشم بومیان این جزایر برانگیخته شد. کاپیتان کوک هنگامی که قصد تنبیه بومیان را داشت در روز 14 فوریه سال 1779 میلادی اندکی بیش از یکسال پس از کشف هاوایی به ضرب چاقوی یک بومی به قتل رسید. به این ترتیب در روز 18 ژانویه سال 1778 میلادی کاپیتان جیمز کوک مجمع الجزایر هاوایی را در شمال اقیانوس آرام کشف کرد. اما این کشف برای او خوش یمن نبود و حدود یکسال بعد در همین منطقه کشته شد و سفرهای اکتشافی او ناتمام ماندند.

زادروز شارل دو مونتسکیو (1689م)
شارل-لوئی دو سکوندا (به فرانسوی: Charles-Louis de Secondat) یا بارون دو مونتسکیو (به فرانسوی: Baron de Montesquieu)، یکی از متفکران سیاسی فرانسه در عصر روشنگری است. او در سال 1689 در بوردو از شهرهای فرانسه زاده شد. خانوادهٔ او همه از نژادگان و اشراف بودند. در رشته حقوق به دانش‌آموزی پرداخت و در سال 1708 به پیشه دادستانی سرگرم شد و وکیل دادگستری گردید. در سال 1713 پس از مرگ پدرش به عنوان رایزن حقوقی مجلس برگزیده شد. به پژوهشهای دانشی، تاریخی و حقوقی توجه ویژه داشت و چون از وضع آن زمان کشور خرسند نبود کتابی زیر عنوان نامه‌های ایرانی بدون نام بردن پدیدآورنده منتشر ساخت و چون مورد توجه واقع گشت به عضویت فرهنگستان فرانسه برگزیده شد (سال 1727). رفته رفته دست از تکاپوی دادستانی کشید و به تدوین اثر نام‌آور خویش، روان آیینها (روح‌القوانین) پرداخت، این کتاب با پذیرش همگانی شگرفی روبرو شد و بعدها نیز از بن‌مایه‌های یاد شده در آن برای گرداندن کشورها و دولت‌ها بهره بسیاری گرفته شد. مونتسکیو بر این باور بود که انقلاب و شورش و خونریزی کاری از پیش نمی‌برد و آنچه یک جامعه بدان نیازمند است قانون است. میانه‌روی در سیاست از ویژگیهای برجسته مونتسکیو بود و چون روحانیان «روح‌القوانین» او را بی‌ارزش دانستند نوشتاری بر دفاع از کتاب خویش نوشت. مونتسکیو در سال 1755 پس از مسافرت‌های زیاد به کشورهای گوناگون جهان در پاریس درگذشت.

انتهای پیام/
خبرگزاری تسنیم : انتشار مطالب خبری و تحلیلی رسانه‌های داخلی و خارجی لزوما به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفا جهت اطلاع کاربران از فضای رسانه‌ای بازنشر می‌شود.