برای محمدکاظم کاظمی، شاعری که تاجر نیست

به گزارش خبرنگار فرهنگی باشگاه خبرنگاران پویا، امروز، بیستم دی‌ماه،‌ سالروز تولد محمدکاظم کاظمی، شاعر و پژوهشگر است. کاظمی که از مهاجران فارسی‌زبان در کشور است، در سال‌های اخیر سهم قابل توجه و غیر قابل انکاری در پیوند میان فارسی‌زبانان و اعتلای فرهنگ کشورهای فارسی‌زبان داشته است. به همت او و مانند او، در سال‌های اخیر فصل جدیدی در روابط فرهنگی میان کشورهای فارسی‌زبان ایجاد شده است. مرتضی امیری اسفندقه، شاعر و محقق، در یادداشتی شفاهی، کاظمی را شاعری می‌داند که هیچ‌گاه تاجر نبوده است. متن یادداشت اسنفدقه به این شرح است:

به نام خداوند جان و خرد
کزین برتر اندیشه برنگذرد
خداوند نام و خداوند جای
خداوند روزی‌ده رهنمای

همه روزها، روزهای عزیز و ارجمندی هستند اما روز تولد شاعر، روز تولد معلم، روز تولد آموزگار، روز تولد قلم است و بهترین روزهاست روزی که قلم متولد می‌شود؛ به ویژه اینکه آن قلم در دست دوست قرار بگیرد. دوست محمدکاظم کاظمی- اصرار دارم که با همین شکل و شیوه خطاب کنم- شاعری است، آموزگاری است، معلمی است بسیار تلاشگر، بسیار دقیق، بسیار قانع و آشنا با عمق ادبیات پارسی. قانع را از حیث مطامع دنیوی عرض کردم. او در راستای تفهیم، تحصیل و تدریس ادبیات پارسی مطامع دنیایی نداشته اما از حیث فهم زبان پارسی هیچ‌وقت قانع به یک کتاب و دو کتاب نبوده است. او دوست داشته که تا عمق این ماجرا حرکت کند و غواصی باشد که در عمق آب‌ها فرو رود و برای مخاطب گوهر بیرون بیاورد. او در حوزه مسائل معنوی اصلاً قانع نبوده است.

محمدکاظم کاظمی ناشر ادبیات است نه تاجر ادبیات. شاعری است که لحن و لهجه او به نزدیکی فهم مخاطب از شعر بسیار کمک کرده است. او هیچ‌گاه نخواسته که لحن و لهجه اصیل پارسی را عوض کرده و به سمت غرب ببرد یا به سمت عرب بکشاند، او پارسی را پاس داشته؛ به همان سیاق و سبکی که در خراسان بزرگ آموخته است. محمدکاظم کاظمی شاعری است اهل خراسان بزرگ، آشنا با شعر خراسان بزرگ و منظور ما از خراسان، سرزمینی است که خورشید از آن آسان برمی‌آید.

آنچه که محمدکاظم کاظمی در راستای فهم بیدل انجام داده، قابل تقدیر است، آنچه که محمدکاظم کاظمی در راستای فهم صور خیال و جمال شعر در حوزه دانش‌آموزی انجام داده قابل تقدیر است. «روزنه‌»‌های او پنجره‌ای است باز به جهان شعر؛ به تواضع نامش روزنه است. محمدکاظم کاظمی در حوزه دانش‌آموزی، پل مطمئنی بوده برای رفت‌وآمد دانش‌آموزان از نثر به شعر و از شعر به نمط و نظم عالی و در این حوزه خیانت نکرده است. او خائن به ادبیات پارسی نبوده و آنچه دریافت کرده آموزگارانه با مخاطب در میان گذاشته است. از القاب هم گریزان است، هیچ‌گاه نخواسته که او را دکتر خطاب کنند. هرگز نخواسته که او را استاد خطاب کنند، گریزان از القاب بوده، هیچ‌وقت آویزان به القاب نبوده است. در حوزه فهم ادبیات از شاعران گریزان از القاب محسوب می‌شود نه شاعران آویزان به القاب.

درست است که او شعر عاشقانه ندارد، اما آنچه که در حوزه مسائل اجتماعی و سیاسی گفته، همه عاشقانه بوده است. به بوی پُست و مقام نگفته است. کاظمی هیچ‌گاه شعر را در راستای رسیدن به پُست، پَست نکرد. تولدش مبارک است.

انتهای پیام/