فرو رفتن یک زیست‌بوم ارزشمند در باتلاقی از مالچ نفتی
بهتر است مسئولان به جای مراجعه به آدرس غلط و به بارآوردن بحران غیرقابل جبرانی دیگر، رد پای ریزگردها را به درستی تعقیب کنند. در این صورت قطعا خاستگاه ریزگرده‌ها را در تالاب‌های خشک‌شده این استان به ویژه هورالعظیم خواهند یافت نه شنزارهایی هزاران‌ساله.
به گزارش خبرنگار اجتماعی خبرگزاری تسنیم، یک فعال محیط زیست از نابودی زیست بوم ارزشمند منطقه حفاظت‌شده میشداغ خوزستان بر اثر مالچ‌پاشی بی‌رویه خبر داد.
امیر سرخه، فعال محیط زیست خوزستان در این باره به تسنیم گفت: منطقه بی‌نظیر مشیداغ که تنها از عنوان "حفاظت‌شده" برخوردار است بی‌آنکه در عمل از آن حفاظتی صورت گرفته باشد به ویژه در دو سال گذشته دچار صدمات جبران‌ناپذیری شده‌است که شکافته شدن زمینش در منطقه زلیجان توسط لودرهای معدنکاو و غرق شدن آهوانش در کانال آبرسانی ام‌الدبس مهم‌ترین آنهاست. آهوان زیبایی که در نتیجه ناامنی منطقه به مرز عراق گریخته بودند، برخی‌شان توسط شکارچیان عراقی از پای درآمدند و آنها که به میشداغ بازگشتند در کانال آبرسانی ام‌الدبس گرفتار شدند تا شاهد کاهش چشمگیر جمعیت این گونه در منطقه باشیم.
وی ادامه داد: اما متاسفانه علاوه بر همه این بی‌رحمی‌هایی که در سایه بی‌توجهی مسئولان بر این منطقه روا داشته شده اکنون فاجعه‌ای جدید از راه رسیده تا نفس‌های به‌شماره افتاده این زیستگاه را هم برای همیشه متوقف کند: مالچ پاشی نفتی در شنزارهای منطقه به منظور کنترل ریزگردها.
سرخه با اشاره به اینکه مالچ پاشی، حیات را در رگ‌های این شنزارها می‌خشاکند گفت: این اقدام کارشناسی‌نشده کلیه گونه‌های گیاهی و جانوری منطقه را نابود خواهد کرد که بیشترین تلفات شامل خزندگانی ارزشمند مانند افعی شاخدار عربی، بوای شنی عربی، آگامای سروزغی عربی، اسکینک معمولی، سوسمار انگشت شانه ای اشمیت، همچنین انواع و اقسام حشرات و پستانداران کوچک مثل جربیل پاسفید و حتی پامسواکی کوچک خواهد شد.
وی با بیان اینکه پوشش گیاهی سبز، غنی و کمیاب منطقه حفاظت‌شده میشداغ زیر سیاهی مالچ در حال نابودی است یادآور شد: پاشیدن مواد نفتی چرب و غلیظ روی درختان و بوته‌ها باعث انسداد روزنه‌های برگ این گیاهان می‌شود و راه تنفس آنها را می‌بندد و از سوی دیگر ماسه‌هایی را که این گیاهان در آن ریشه دوانده‌اند سخت می‌کند. نتیجه این می‌شود که از پوشش گیاهی منطقه به جز گیاهانی قیراندود و خشکیده که سیاهی‌شان را می‌توان نمادی از روسیاهی ما در برابر نسل‌های آینده دانست، چیزی باقی نمی‌ماند.
این فعال محیط زیست تاکید کرد: این شنزارها قدمتی هزاران ساله دارند و زیستگاه بسیاری از گونه های جانوری و گیاهی هستند در حالی که ریزگردها کمتر از دو دهه است که به جان مردم خوزستان افتاده‌اند. حالا سوالی که برای مردم منطقه مطرح است این است که آیا این بذرمرگبار با نظارت سازمان حفاظت محیط زیست در منطقه حفاظت‌شده میشداغ پاشیده شده؟ آیا نابود کردن این زیستگاه ارزشمند با اجازه و هماهنگی نهادهای ذی‌ربط در حال انجام است؟
سرخه با اشاره به اینکه تا کنون هیچ مستندی مبنی بر ارتباط شنزارهای منطقه حفاظت‌شده میشداغ با پدیده ریزگردها ارائه نشده گفت: بهتر است مسئولان به جای مراجعه به آدرس غلط و به بارآوردن بحران غیرقابل جبرانی دیگر، رد پای ریزگردها را به درستی تعقیب کنند. در این صورت قطعا خاستگاه ریزگردها را در تالاب‌های خشک‌شده این استان به ویژه هورالعظیم خواهند یافت. تالاب‌هایی که تاریخ نابودی‌شان با تاریخ تولد ریزگردها بیشتر منطبق است.
وی در پایان افزود: قطعا مسئولان اینها را به مراتب بهتر و با جزئیات بیشتر می‌دانند اما منفعت‌طلبی‌ها ایجاب می‌کند به جای پرداختن به عامل اصلی بحران، به بهانه رفع آن، مشکلی دیگر به مصائب این استان رنج‌دیده اضافه کنند.
انتهای پیام/
