به گزارش خبرگزاری تسنیم به نقل از روابط عمومی اداره کل حفاظت محیط زیست مازندران، مرال یا گوزن قرمز که در گویش مازندرانی به آن گاو کوهی (اشکار گو) نیز گفته میشود، نماد جانوری استان مازندران و بزرگترین پستاندار علفخوار از گونههای با شکوه جنگلهای پهنبرگ هیرکانی شمال است. زیستگاه مرال، مناطق جنگلی کوهستانی و به ویژه جنگلهای بلوط است.
کوروس ربیعی رئیس اداره نظارت برامور حیات وحش اداره کل حفاظت محیط زیست گفت: مرالهای نر قبل از آغاز فصل مستی و حتی یکی دو ماه زودتر از این ایام و در ماههای تیر و مرداد به صورت گلهای جدا از جنس ماده و گوساله ها دیده می شوند.
وی افزود: مرال ها به تدریج و با بروز علایم مستی از سوی نرها و از اوسط شهریور ماه، هر یک از مرال های نر به منظور تشکیل گله از دسته نرها جدا و بسته به اندازه جمعیت مرال های منطقه، سن و سال و نیرومندی، تعدادی از مادهها را تصاحب مینماید و معمولاً گوسالههای نابالغ و نرهای جوان نیز در بین گله ها دیده می شوند.
رئیس اداره حیات وحش اظهارکرد: حدود 30 زیستگاه مختلف اعم از آزاد و تحت مدیریت برای حضور مرال در استان مازندران شناسایی شده که در فصل بهار و تابستان پایش جمعیت مرال در آنها صورت می گیرد. مرالها تقریباً در تمام جنگلهای استان مازندران از دو هزار و سه هزار تنکابن در غرب تا هزار جریب گلوگاه و جمعیت مشترک و جابجا شونده با منطقه جهاننمای گستان در شرق مازندران پراکنش دارند. محدوده امن البرز مرکزی شمالی(گلستانک) و پناهگاه حیات وحش دودانگه – چهاردانگه کیاسر در جنوب شهرستان ساری مهمترین زیستگاه مرال در مازندران بشمار میآیند.
وی تصریح کرد: تخریب زیستگاه به ویژه در مناطق آزاد، جاده سازیها و بهره برداریهای جنگلی، حضور مستمر دام سنگین در عرصههای جنگلی زیستگاه مرال، شکار غیرمجاز مهمترین تهدیدات موجود برای مرال به شمار میآیند.
رئیس اداره حیات وحش افزود: مرالهای نر دارای قلمرو جنسی بوده و در فصل مستی از گله جنسی خود در محدودههای زیستگاهی حفاظت مینمایند. این مرحله از چرخه زندگی مرال از اواسط شهریور شروع و به مدت یک ماه به طول میانجامد، مرالهای نر غالب که هدایت گله را تا پایان دوران جفتگیری بر عهده دارند، کمتر به تغذیه پرداخته و تمام توجه و حواس خود را معطوف به حفظ گله در مقابل نرهای رقیب می نمایند.
وی ادامه داد: مرالها برای نمایش حضور و قدرت خود مدام به بروز بانگ و نعره میپردازند تا از این طریق و با توجه به قدرت بروز بانگ و صدا، قدرت خود را به حریف نشان داده و از نزدیک شدن سایر نرها به گله جلوگیری نمایند به همین خاطر این مرحله از چرخه زندگی مرال را دوران مستی مرال یا گاوبانگی می نامند.
رئیس اداره حیات وحش اظهارکرد: یکی از آسیبهایی که گاوبانگی برای جمعیت مرال در پی دارد، فرصت طلبی شکارچیان با دریافت صدا و شناسایی محل های حضور مرال و از این طریق شکار غیرقانونی این گونه ارزشمند است.
ربیعی بیان کرد: اداره کل حفاظت محیط زیست مازندران با آگاهی از این موضوع با آغاز فصل تابستان لغایت یایان مهر ماه همه ساله اقدام به برپایی چادرهای سیّار محیط بانی در زیستگاههای مهم محل های زیست و تجمع مرال در کلیه مناطق اعم از زیستگاههای آزاد و مناطق حفاظت شده و تحت مدیریت برای کیفیت بخشی و افزایش سطح حفاظت مرال می نماید که موسوم به چادرهای گاوبانگی می باشد.
وی گفت: تعداد این چادرهای گاوبانگی در سطح استان مازندران حدود 30 چادر می باشد و در این چادر ها محیطبانان به صورت شبانه روزی از زیستگاههای حوزه هر چادر حفاظت و حراست میکنند.
انتهای پیام/