تنها نمونه زنده قنات رودخانه‌ای کجاست/چگونه ایرانیان مسیر را در عمق زمین پیدا می‌کردند
میان روشهای تراش و برش سنگ و به‌دست‌آوردن مسیر صحیح در عمق زمین که توسط استاد سنگبر و مقنی انجام می‌شده است، نتیجه آن آثاری است مانند نهر داریون و دهانه آب‌رسان بلیتی به‌عنوان بخشی از حلقه آبی تاریخی شوشتر که در حافظه میراث جهانی به‌ثبت رسیده است.
به گزارش گروه اجتماعی خبرگزاری تسنیم، احسان احمدی‌نیا در سومین همایش بین المللی معماری دست‌کند با ارائه مقاله «امکانات معماری دست‌کند در توسعه و تکمیل فضاهای شهرهای تاریخی ایران (نمونه مطالعه‌شده: قلعه ــ شهر ایزدخواست)» گفت: نمونه مطالعه‌شده نشان می‌دهد که بهره‌گیری از معماری دست‌کند کنار گونه دیگر معماری، به قابلیت این‌گونه ساختار در امکان توسعه و تکمیل فضاهای شهری در شرایط خاص محیطی، زیستی و استراتژی‌های مترتب بر این دو عامل بازمی‌گردد.
به‌گفته وی، قابلیت‌های مورد بحث در ایزدخواست این امکان را فراهم می‌کرده تا از این نوع ساختار کنار سایر وجوه معماری توأمان بهره‌برداری کنند، بر همین اساس می‌توان گفت معماری دست‌کند در تجربه معماری ایرانی بخشی جدایی‌ناپذیر از معماری شهری محسوب می‌شده است و نگاهی به نقشه پراکندگی آثار دست‌کند در ایران این فرض را قوت می‌بخشد.
در ادامه این نشست علی‌محمد چهارمحالی مقاله «همراهی دانش و تجربه، کلید یافتن مسیر درست در عمق زمین» را ارائه کرد.
وی گفت: روشهای مختلفی برای تراش و برش سنگ و به‌دست آوردن مسیر صحیح در عمق زمین توسط استاد سنگبر و مقنی انجام می‌شده است که نتیجه آن آثاری است مانند نهر داریون و دهانه آب‌رسان بلیتی به‌عنوان بخشی از حلقه آبی تاریخی شوشتر که در حافظه میراث جهانی به‌ثبت رسیده و همچنین قنات تاریخی باغ خان که تنها نمونه زنده از قنات‌های رودخانه‌ای و آب‌رسان است که به‌مدد دانش این انسانهای توانا و سختکوش ساخته شدند.
در پایان این نشست نیز سجاد قربانی به بیان گوشه‌ای از مقاله معرفی معماری دست‌کند جزیره کیش با نگرشی بر ساختارشناسی این شیوه از معماری در استان هرمزگان پرداخت.
وی گفت: معماری دست‌کند در نقاط مختلف ایران قابل مشاهده است؛ جزیره کیش نیز به‌دلیل مرجانی بودن بستر اصلی و سبک معماری آن از این قاعده مستثنی نیست.
قربانی افزود: بر این اساس هدف اصلی مقاله پیشِ‌رو شناخت و بررسی گونه‌ای متفاوت از معماری دست‌کند در جزیره کیش است.
انتهای پیام/*
