حبیب احمدزاده: ورود دیجیتال به سینما هم فرصت وهم تهدید است/ رشادت هایی که میتوانست در جنگ ماندگار شود

به گزارش خبرنگار فرهنگی باشگاه خبرنگاران پویا، نخستین همایش بین المللی «سینما در عصر دیجیتال» قرار است به همت مدرسه ملی سینما برگزار شود و اساسا مقوله ورود دیجیتال به سینمای ایران و چشم انداز این پدیده همزمان با پیشرفت تکنولوژی در این همایش با حضور میهمانان داخلی و خارجی مورد بحث و تبادل نظر قرار گیرد.

حبیب احمدزاده داستان نویس، کارگردان و فیلمنامه نویس درباره کارکرد دیجیتال در سینمای ایران در گفت‌وگو با این خبرگزاری تسنیم مطرح کرد: ورود دیجیتال به سینمای ایران که عمری بیش از 20 سال دارد هم یک فرصت خوب و هم یک تهدید تلقی می شود.

مهمترین دستاورد فنی که دیجیتال در سینمای ایران داشت این بود که فیلمساز دیگر نگران تمام شدن نگاتیو و از دست دادن اتفاق های زودگذر جلوی دوربین به خصوص در ساخت فیلم های مستند نیست و نکته مهم تر اینکه بسیاری از رخدادهای تلخ و شیرین تاریخی امکان ثبت پیدا کرده اند. در گذشته به دلیل حمل دوربین های سنگین بسیاری از صحنه های تاریخی را از دست می دادیم و حال اینکه وجود این امکان فرصت بزرگی برای سینما و دست اندرکاران این حرفه محسوب می شود.

وی ادامه داد: اگر امکانات دیجیتال در زمان جنگ بود هر رزمنده ای می توانست صحنه های درخشان و به یادماندنی را از رشادت های همرزم های خود ثبت و ضبط کند. حتی امکانات موبایلی می توانست باعث موفقیت عملیات هایی شود که به شکست منجر شده اند. اما با همه خصلت های خوبی که دنیای دیجیتال دارد از نظرمن یک تهدید بالقوه نیز هست. چراکه هر جوانی با کمی دانش سینمایی گمان می کند که با ساخت یک فیلم با دوربین های دیجیتال فیلمساز شده است و خب این خودباوری زود هنگام خطرناک است.

احمدزاده اظهار داشت: از همین رو معتقدم در همایش دیجیتال که به عنوان نخستین همایش بین المللی مطرح است، باید تبادل تجربه اتفاق بیافتد. حضرت علی (ع) حدیثی دارد که می فرمایند: خوشبخت کسی است که از تجربه های دیگران استفاده کند و بدبخت کسی است که بدون توجه به تجربه های گذشته خود بخواهد تجربه کند، و حالا هم تاکید می کنم که باید از تجربه های گذشتگان در این عرصه بهره برد.

این مستندساز بیان کرد: یکی از بهترین راه های بهره بردن از تجربه، دانستن تاریخ است. خواندن تاریخ سینما بیان می کند که چه بر سینما از گذشته تا امروزآمده است. دوره گذر از فیلم صامت به صدا در صحنه، ساخت فیلم سیاه سفید تا رنگی، اولین تلویزیون در ایران و بعد مواجه شدن با سیستم های ماهواره ای و اینترنت و غیره را در اختیار می گذارد. ولی با ورود دیجیتال و سهل الصول شدن سینما برخی از جوان ها گمان می کنند سینما را می دانند و نیازی به خواندن تاریخ نیست. این در حالی است که با پیشرفت تکنولوژی رسانه در اختیار افراد قرارگرفته و به تبع تعاریف رسانه نیز متفاوت شده است.

احمدزاده با طرح این سئوال که آیا ورود دیجیتال به سینمای ایران باعث شده با سینمای رویایی قدیمی خداحافظی کنیم؟ گفت: خیر دیجیتال نمی تواند موجب شود از گذشته این سینما اصول ساخت فیلم و اخلاق حرفه ای را یاد نگیریم. چراکه به اعتقاد من مجموع داشته های سینما تجربه هایی است که در اختیار افراد قرار می گیرد.

وی ادامه داد: نکته دیگر اینکه با ورود دیجیتال و درادامه فضای سایبری نمی دانیم در آینده به کجا خواهیم رفت. همانطور که 10 سال پیش تصور نمی کردیم که با موبایل می توان فیلم ساخت ولی دیدیم که فیلم با موبایل ساخته شد. در گذشته کتاب می خواندیم و برداشت های آمیخته با تخیل خود را مانند پازل کنار هم قرار می دادیم و لذت می بردیم و قهرمان های اصلی را برای همیشه دوست داشتیم.

فیلمنامه نویس «اتوبوس شب» بیان کرد: اما در حال حاضر سرعت دیجیتال از سرعت کتاب خواندن بیشتر است. در واقع فرصت کتاب خوانی را از افراد گرفته اند و قهرمان های واقعی زندگی و داستان هایی که از زندگی آنها ساخته شده است به دلیل سرعت دیجیتال دیده نمی شوند. به عنوان مثال اگر یک بازیگری نقش حاج قاسم سلیمانی را بازی کند، مردم بازیگر را بیشتر از افرادی چون حاج قاسم می شناسند و این مهم یکی از خطرات دیجیتال است.

حبیب احمدزاده در پایان گفت: قدرتی که دیجیتال در آرشیو کردن و در دسترس قرار دادن اطلاعات دارد هیچ پدیده دیگری ندارد من بسیاری از فیلم های 16 میلیمتری را برای نگهداری در آرشیو و دراختیار افراد قرار دادن، به دیجیتال تبدیل کرده ام و فکر می کنم با آگاهی داشتن و دانش کار با ابزار تکنولوژی می توان آینده خوبی را برای سینمای ایران پیش بینی کرد. 

انتهای پیام/