شورای شهر تبریز؛ از ایجاد دوگانه‌های واهی تا صندلی‌های لرزان هیئت رئیسه
برخی ناظران و تحلیلگران حوزه مدیریت شهری، احتمال مطرح شدن ماده ۲۳ آئین کار شورای شهر تبریز و استیضاح هیئت رئیسه را مطرح می‌کنند، اما هرچه هست، نطق علی آجودان زاده را باید آغاز یک پروسه بدانیم.
به گزارش خبرگزاری تسنیم از تبریز، علی آجودان زاده، به وعده اوایل مهرماه خود در مصاحبه با رسانه‌ها عمل کرد و پرده از سیاست جدید شورایی و تضادهای جدی و واقعی سیاسی که در پسِ دوگانه‌های پوشالی و واهی پنهان شده برداشت.
آجودان زاده به صراحت بر سیاست لیست امید در شورای شهر تاخت و وعده داد که «سال اول، باتوجه به حضورم در هیأت رئیسه، کنار آقای اکبرنژاد می‌نشستم و به خاطر حرمت آقای رئیس از برخی چیزها چشم پوشی می‌کردم، اما امسال در مقام شورا به خیلی از چیزها اعتراض می‌کنم، نمی‌خواهیم تقابل شود، اما در انتخاب هیأت رئیسه، مخالفت با آقای شهردار، طرح استیضاح و استعفای شهردار، شورا را به سمت تقابل کشاندند»
شکاف‌های کهنه در شورای نوپا!
به زعم بسیاری از ناظران و آگاهان حوزه مدیریت شهری، این‌ها، سخنانی مهم بود؛ چراکه نمایان می‌ساخت در پسِ استراتژی همراهی و همدلی ظاهری شورانشینان اصلاح طلب و اصولگرا چه اتفاقاتی در جریان است. در سال اول در حالی که همگان انتظار داشتند با توجه به سبقه اصلاح‌طلبی امید‌ی‌ها و سبقه اصولگرایی و عملگرایی مستقلین، شکاف سیاسی دوران پساانتخابات 29 اردیبهشت بر شورای شهر و شهرداری سایه افکند، در تعاملی ظاهری که نوید اختلافات آتی این شورانشینان را می‌داد، مستقلین با همراهی دو عضو عملگرایی لیست سیاسی، شهردار مدنظر خود را روانه ابوریحان ساختند.
از آن پس بود که در مقابل حمایت مستقلین از شهردار، امید‌ی‌ها به سه جناح مشخص تبدیل شدند؛ عده‌ای همچنان حامی شهردار و عملگرا ماندند، عده‌ای در سکوت به انتظار آینده و اتفاقات غیرقابل پیش‌بینی نشستند و عده دیگری نیز شمشیر انتقاد را از رو بستند.
همگان می‌دانند که اگر شهردار تبریز علناً اصولگرا هم نباشد، یقیناً اصلاح‌طلب حزبی نیز نخواهد بود، اصولاً ایرج شهین‌باهر فردی سیاسی نبوده و نیست و برخلاف صادق نجفی که به دفعات در دوران شهرداری و پس از آن نزدیکی خود به اصلاحات و اعتدال را پنهان نکرده بود و همواره از دولت و کارگزاران آن حمایت می‌کرد، شهین باهر اینگونه نبود. مروری بر گفتارهای او در یک‌سال اخیر و همچنین موضع گیری‌های تخصصی و غیرسیاسی‌اش این موضوع را تصدیق می‌کند.
بازنمایی کارتونی منجی با پوشش عدالت‌خواهی!
از سوی دیگر به دلیل بافت اجتماعی و انقلابی تبریز، از سال گذشته عده‌ای از لیست امید‌ی‌های شورا تلاش کردند به جای دوگانه کلان اصلاح‌طلب_اصولگرا در شورا، بر گُرده انتزاع عدالت خواهی سوار شوند و با نشان دادن خود به نماد مبارزه با فساد و رانت و اعتراض به همه چیز و همه کس، تصویری کارتونی اما منجی‌گونه از خود نمایش داده و دوگانه عدالت‌خواهی_فساد را بازتولید نمایند.
اگر احمدی نژادِ راست در سال 84 نماینده این دوگانه بود، این چپ‌های اعتدالی نیز در سال 96 و 97 بر موج آن سوار شدند، اما به واقع نطق روز یکشنبه علی آجودان زاده در شورای شهر را می‌توان نقطه عطف پایان این دوگانه غیرواقعی و احیای دوگانه سیاسی اصلاح‌طلب_اصولگرا در شورای شهر تبریز دانست.
بوی فتنه در عمارت ساعت تبریز!
آنجا که این عضو اصولگرا و فرزند شهید در انتقاد از رونمایی کتب احمد زیدآبادی، یکی از محکومین فتنه 88 در صحن جلسات شورای شهر تبریز که اجازه آن توسط شکور اکبرنژاد صادر شده بود، اظهار داشت «ورودی‌های شهر تبریز با بیلبورد بزرگ نوشتیم این شهر عزادار حسین است اما افرادی بودند که در فتنه 88 به عاشورا توهین کردند هفته پیش یکی از این فتنه گران سه کتابش با اجازه شورا رونمایی شد اگر نهادهای امنیتی از این رونمایی مطلع بودند، باید پاسخگو باشند. ما 250 هزار شهید تقدیم نظام اسلامی نکرده‌ایم که شورای شهر تبریز جولانگاه فتنه گران باشد.»
اشاره کنایه آمیز آجودان زاده به شکور اکبرنژاد با واکنش احمد زیدآبادی، روزنامه نگار اصلاح طلب و محکوم فتنه 88 نیز روبرو شد و وی در کانال تلگرامی خود با تقدیر از اکبرنژاد نوشت که «در تبریز هم پس از یک هفته تلاش و رایزنی، خانۀ تاریخی ختایی‌ها برای انجام مراسم مورد توافق قرار گرفته بود. چند ساعت قبل از برگزاری مراسم اما مسئولان دولتیِ متولی خانه، یادشان افتاد که درست در همان روز، موعد بیمۀ ساختمان به سر رسیده و آنان نمی‌توانند سلامت حاضران را تضمین کنند! در این میان اگر نبود رسم مهمان‌نوازی دکتر شکور اکبرنژاد رئیس شورای شهر تبریز که با مسئولیت خود تمام فشارها را به جان خرید و در آخرین لحظات، صحن شورای شهر تبریز را در اختیار دوستان ما قرار داد؛ به پشت در بسته برخورد می‌کردیم. دکتر اکبرنژاد که به دلیل 70 درصد جانبازی سوار بر ویلچر در مراسم حضور داشت و سخن هم گفت؛ در تمام طول مراسم به تماس‌های تلفنی با شماره‌های خصوصی و غیرخصوصی پاسخ نداد و تا ساعت هفت و نیم مراسم با حضور گرم اهالی تبریز دوام آورد.»
صندلی‌های لرزان هیئت رئیسه!
گویی این روزها ماه عسل سال اول همراهی و دوستی ظاهری شورانشینان تبریزی به پایان رسیده است و با عیان شدن اختلافات در سال دوم، دامنه حواشی به هیئت رئیسه یکدست اصلاح طلب شورا نیز کشیده شده است؛ زیرا رئیس آن که همیشه در معرض انتقادات نسبت به ضعف اداره جلسات قرار داشته، این بار با دعوت از یک محکوم فتنه سال 88، همگان را به یاد اظهارات چند سال گذشته‌اش که «احمدی نژاد و شورای نگهبان فتنه گر هستند» انداخت.
همچنین کریم صادق زاده، سخنگوی شورای شهر نیز با اظهارات مکرر علیرضا بیگی نماینده تبریز در مجلس درباره مدرک وی مواجه است که بیگی از دی ماه سال 96 شائبه ایراد در مدرک تحصیلی سخنگوی شورای شهر تبریز را مطرح و عنوان کرده است بر اساس قانون باید از وی سلب عضویت شود.
از سوی دیگر، فرج قلیزاده، دبیر هیئت رئیسه نیز در کنار حواشی اظهارنظرهای شاذ درباره عدم کمک شهرداری به هیئات مذهبی، حضور و تحصیل کردن 70 نفر پرسنل شهرداری تبریز در استانبول و...، این روزها با حواشی مرتبط با کتاب نوشته شده خود «مردم انتخابات، مجلس و حکومت استبدادی» درگیر است که در آن کتاب، وی ضمن زیر سؤال بردن نظارت استصوابی شورای نگهبان قانون اساسی و تعبیر به "فله‌ای بودن" آن، نظام مقدس جمهوری اسلامی را با پادشاهی مرتجع آل سعود عربستان مقایسه می‌کند. (خبرگزاری تسنیم به زودی تحلیل جامع و مفصلی در رابطه با این کتاب و شبهات مطرح شده در آن منتشر خواهد کرد).
در این شرایط است که برخی ناظران و تحلیلگران حوزه مدیریت شهری، احتمال مطرح شدن ماده 23 آئین کار شورای شهر تبریز و استیضاح هیئت رئیسه را مطرح می‌کنند. اما هرچه هست، نطق علی آجودان زاده را باید آغاز یک پروسه بدانیم...
انتهای پیام/ش
