زندگی‌هایی که در فقر می‌پوسد؛ روستانشینان عنای شهرستان باشت سرپناه ندارند+عکس
تا مرکز شهرستان ۱۳ کیلومتر بیشتر فاصله ندارد ولی به روستا که می‌نگری آخر دنیا را می‌بینی، داشتن سرپناه آرزوی دیرینه‌شان بوده تا از کابوس هر شب « مرگ » فرار کنند.
به گزارش خبرگزاری تسنیم از یاسوج، روستای عنا با 20 خانوار و جمعیتی افزون بر 120 نفر در 8 کیلومتری جاده اصلی و پل بریم و همچنین 13 کیلومتر شهر باشت مرکز شهرستان باشت واقع شده است، انگار نافشان را با فقر و نداری بریده‌اند، داشتن سرپناه مهمترین خواسته‌شان از دولتمردان است و برایشان شبکه گاز، آب و ...اولویت ندارد.
شب که سر بر بالین می‌گذارند تا صبح، کابوس مرگ همچون خره به جانشان می‌افتد، خواب ندارند زیرا هر لحظه امکان خراب شدن آوارهای چوب و سنگی وجود داردو
مردم روستای بهره‌عنا سال‌ها با ویرانی هم خانه هستند و به علت فقر و نداری از زندگی فقط زنده بودن را یاد گرفته‌اند، سال‌ها در دولت‌های مختلف برای خانه دار شدن مردم لایحه‌های بسیاری روانه خانه ملت می‌شود و نمایندگان با آب و تاب بذر امیدهای پوشالی را در دل مردم می‌کارند.
از سرنوشت مسکن مهر که بگذریم گشت و گذار مدیران در سفرهای استانی نیز خالی از لطف نیست که به وعده خانه دار کردن مردم می‌آیند و تنها خروجی این بازدیدها هزینه‌های سفری است که بر گرده مردم آن منطقه سنگینی می‌کند.
بهره عنا که در 13 کیلومتری شهرستان باشت واقع شده است نیز بارها جولانگاه شاسی بلندهایی بوده که چهره خاکی روستائیان را خاکی تر کرده و مسئولانی که وعده رشد دادند و رفتند.
با یک پیاده روی ساده در سطح روستا می‌توان دید که علی رغم گذشت 40 سال از پیروزی انقلاب و برسرکارآمدن دولت‌های مختلف بهره عنا همان روستای 40 سال پیش است و شاید دور از انتظار نبود اگر آن را جزء عجایب هفت گانه دنیا می‌گذاشتیم.
اینجا آخر دنیا است و نه خبری از ایجاد زیرساخت بهداشتی و خانه بهداشت است نه گاز و هر ساله بخش اعظمی از طبیعت خدادادی منطقه قربانی ساعتی روشنایی می‌شود.
آتش سوزی طبیعی جنگل‌ها جای خود دارد و تخریب طبیعت برای تهیه هیزم زخمی است که به علت نبود گاز بر پیکره طبیعت این منطقه به یادگار می‌ماند.
در این روستا تا چشم کار می‌کند فقر و محرومیت بیداد می‌کند؛ خانه هایی که تنها مصالح‌شان همچون خان های انسان‌های اولیه از چوب و سنگ است و با خلاقیتی در حد بضاعت به جای ایزوگام، بام‌های خانه‌ها با پلاستیک تزئین شده است.
اهالی بهره عنا از امکانات اولیه زندگی محرومند و از گستره خدمات نظام تنها نعمت برق به آنها رسیده است و هر 15 روز یکبار شیر آبشان باز می‌شود تا تانکرهای ذخیره را پر از آب کنند.
اتاق‌های نمور اهالی روستا و زندگی در جوار خزندگان خطرناک آنها را نیز به این باور رسانده که باید تا آخر عمر در این فلاکت زندگی کنند، جای بسی تامل است که تنها در 13 کیلومتری مرکز شهرستان باشی و این همه درد و رنج را تحمل کنی.
از یک طرف مردم را به ماندن در روستاها تشویق و از طرف دیگر آنها را به امان خدا واگذار می‌کنند تا کی باید شاهد این همه تناقض و بی توجهی بود.
زهرا زن روستایی بهره عنا می‌گوید: خانه‌هایمان نه طاقت باران دارد و نه سرما و از زندگی تنها رنج و مشقت را باورمان شده است و هر روز با طول آفتاب بدبختی‌مان آغاز می‌شود.
وی با بیان اینکه امکان سکونت در خانه‌های کاه و گلی‌مان به دلیل بارندگی‌های اخیر وجود ندارد، افزود: به حداقل‌ها راضی هستیم و تنها با یارانه 45 هزار و 500 تومانی امرار و معاش می‌کنیم.
مدیرکل بحران استانداری کهگیلویه و بویراحمد با تاکید بر اینکه خانه‌های روستای عنای شهرستان باشت قابلیت سکونت ندارند، گفت: هر لحظه امکان بحران در این روستا وجود دارد.
وحید محمدی‌تبار بیان کرد: انتظار می‌رود دولت و بنیاد مسکن انقلاب اسلامی با پرداخت تسهیلات بلاعوض به فکر چاره اندیشی باشند تا قبل از وقوع بحران، مشکل برطرف شود.
وی با تاکید بر اینکه مردم روستای بهره عنا به دلیل فقر و نداری امکان دریافت تسهیلات بانکی و تامین ضمانت را ندارند، ادامه داد: تنها راه برطرف شدن مشکل دادن تسهیلات بلاعوض به مردم این روستا است.
مردم بهره عنا چشم انتظار کمی توجه و خدمت صادقانه از سوی مسئولان هستند، حال قضاوت با شماست ماندگاری در روستا یا کوچ اجباری؟
گزارش از سیده زهرا موسوی
انتهای پیام/ن
