به گزارش گروه بین الملل خبرگزاری تسنیم، سه سال از شهادت «شیخ باقر النمر» می گذرد، اما پایه های آل سعود همچنان با نام وی به لرزه می افتد و صدای وی از گلوی آزادیخواهان و شیعیان جهان بر پیکر این رژیم فرود می آید.
«من نمر باقر النمر هستم و در صحت عقل اقرار می کنم که همه خطابه ها و بیانیه هایی که از من منتشر شده است، با اراده محض من بوده و من از این کار پشیمان نیستم» این سخنان مردی است که در امتداد راه سالار شهیدان اباعبدالله الحسین(علیه السلام) برای آزادی و آزادیخواهی و مبارزه با ظلم و ستم حکام جور زمان خود گام برداشت و در این مسیر به شهادت رسید.
درحالی که سه سال از این جنایت آل سعود می گذرد، اما همچنان صدای شیخ نمر از گلوی شیعیان عربستان فریاد می شود و بر پیکر آل سعود فرود می آید. صدایی که وهابیان سعودی می اندیشند که با شهادت وی خاتمه می یابد و می توانند از آماج سخنرانی های آتشین وی که چون شمشیری برنده از نیام برآمده بود، خلاصی یابند.
اما اقتدای شیخ باقر النمر بر راه و روش اباعبدالله الحسین(ع) برای مبارزه و صبرش بر مصیبت ها و مشکلات پیش رو و تعظیم بر مشیت الهی باعث شد تا به اسطوره ای بی بدیل برای شیعیان و آزادیخواهان جهان به ویژه عربستان تبدیل شود و اعدام وی به دست وهابیان سعودی مهر تاییدی بر تداوم راه این شهید شد.
شیخ نمر؛ اسطوره ای بی بدیل
شیخ نمر سال 1959 در شهر العوامیه استان القطیف منطقه شیعه نشین الشرقیه در خانواده ای ادیب و عالم چشم به جهان گشود؛ او یک شخصیت دینی و سیاسی معروف به شمار میرفت که با حرکت مسالمت آمیز برآمیخته با منطق و ایمان و دفاع از مظلومان و محرومان شناخته شده است.
شیخ نمر از خلقی نیکو و شخصیت قوی برخوردار بود و بر اصول و ارزش های دین حنیف اسلام که در مسیر فکری و جهادی اش متبلور است، پایبند بود و او همچنین در رویدادها و تحولات منطقه ای و وقایع اجتماعی و سیاسی و فرهنگی نگاه دقیق و ظریف و عینی داشت.
شماری از فعالیت ها و طرح های شیخ نمر مانند برپایی سخنرانی ها و همایش های دینی و علمی بر عرصه بین المللی و منطقه ای تاثیرگذار بود و حتی برخی از آنها تاثیر قابل ملاحظه ای در سطح دینی، فکری، اجتماعی و سیاسی داشته است.
این عالم متفکر شیعی همچنین بارها خواستار ساخت مجدد بقیع شد، به طوری که در سال 1385 مطابق با 2007 عریضه بی سابقه ای را به معاون حاکم منطقه ای الشرقیه ارایه داد و در آن مطالبه شیعیان این کشور درج شد، به طوری که این عریضه تمجید «سعد الفقیه» مخالف سنی مذهب آل سعود را در آن زمان دربرداشت.
وی همچنین در سال 1386 مطابق با سال 2008 تشکلی را برای مبارزه با فساد اجتماعی و ظلم سیاسی به پیروان اهل بیت(ع) در عربستان به راه انداخت.
قیام النمر
در سال 2011 میلادی با آغاز بیداری اسلامی، آیت الله شیخ نمر ممنوعیت رسمی آل سعود را مبنی بر منع خطابه ها و تدریس خود را شکست و به ادای سخنرانی های آتشینی درباره آزادی سیاسی با محوریت تغییر سیاسی اقدام کرد.
در خفقان سیاسی سال 2011 در عربستان، اعتراضات و حرکت های مسالمت آمیز در منطقه شیعه نشین قطیف به راه افتاد که خواستار آزادی زندانیان بازداشت شده ای فراموش شده ای شدند که 16 سال دربازداشت به سرمی برند.
این عالم شیعی همچنین به مقامات سعودی نسبت به ورود نیروهای سپر جزیره و سرکوب مردم بحرین اعتراض کرد و در حمایت از بحرینی ها حرکت های اعتراض آمیزی را به راه انداخت.
النمر در سخنرانی های آتشین خود هیچگاه بر خروج بر حکام آل سعود و حرکت های مسلحانه و توطئه پنهانی اقدام نکرد، بلکه تنها به انتقاد علنی و امر به معروف و نهی از منکر و اعلام خواسته های مشروع مبادرت ورزید.
النمر بارها به دست نیروهای سعودی دستگیر شد، اما آخرین بازداشت وی به ژوئن 2012 میلادی پس از سخنرانی کوبنده اش برمی گردد که خواهان برقراری عدالت و دموکراسی و اصلاحات در کشور بود؛ او که هیچگاه مبارزه مسلحانه و حتی پرتاب سنگ به سمت نیروهای امنیتی سعودی را جایز نمی دانست؛ حال نیروهای سعودی برای دستگیری اش چهار گلوله به سمتش شلیک کردند؛ با وجود اینکه می توانستند بدون هیچ خونریزی او را به دفعات پیشین بازداشت کنند.
دادگاه عربستان در سال 2013 با ادعاهای دروغین حکم وی را اعدام دانست. آل سعود براین باور بود که با خاموشی النمر، فریادها و اعتراضات خاموش می شود؛ اما با پایان آخرین برگ از فصل زندگی النمر در دوم ژانویه 2016 میلادی، آغاز فصلی دیگری از آزادیخواهی های مردم عربستان رقم خورد و آتشفشان اعتراضات به سیاست های آل سعود فوران کرد.
این عالم شیعی عربستان مخالفت، مجاهدت و انتقاد از حکومت سعودی را با خون خود پرداخت تا نهال آزادیخواهی و ظلم ستیزی و عدالت جویی همچنان پایدار بماند و این نهال با جوی خون مظلومانی چون شیخ نمر آبیاری می شود.
شیعیان عربستان
شیعیان عربستان در منطقه استراتژیک و نفت خیز الشرقیه سکونت دارند و استان شیعه نشین احساء مهمترین مرکز اصلی میدان نفتی و گازی جهان به شمار می آید؛ اما با این وجود نگاه حکام سعودی به شیعیان این کشور نگاهی ظالمانه است.
منطقه الشرقیه با دو استان الاحساء و القطیف از مناطق فقیرنشین این کشور با وجود موقعیت استراتژیک و جغرافیایی اش به شمار می آید. چرا که حکام سعودی در اندیشه سرکوب شیعیان هستند و می خواهند با هر دستاویزی از جمله شکاف مذهبی و اقتصادی آنها را از این منطقه دور کنند.
وضعیت شیعیان همچنین در تامین حقوق ضروری و اساسی و فرصت های اجتماعی و قضایی تاسف بار است. نگاه فرقه گرایی مقامات سعودی باعث ایجاد شکاف اجتماعی و اقتصادی در میان مردم این کشور شده است و همین مسائل باعث اعتراضات مسالمت آمیز و خواسته های عدالت جویانه در این منطقه شد.
وجود کسانی مانند شیخ النمر با وجود فضای خفقان بار فکری و ظالمانه آل سعود باعث شد تا بارقه های امید در میان جوانان و آزادیخواهان شعله ور شود و برای کسب حقوق حقه خود و برپایی اصلاحات و دمکراسی و عدالت در جامعه به پا خیزند.
برهمین اساس، مقامات سعودی که ایدئولوژی شان مبتنی بر خشونت و تکفیر و خفقان است، سخنرانی های آتشین و رسای شیخ نمر را برای خود خانمان برانداز دانستند و براین باور بودند که باید مخالفان خود را سرجای خود بنشانند و بدانند که اعتراضات و مخالفت هایشان با مشت آهنین دولت مواجه خواهد شد، به همین دلیل سناریوی شهادت «آیت الله شیخ نمر باقر النمر» با ادعای فتنه افکنی و محاربه با نظام آغاز شد تا این کابوس پایان یابد. اما شهادت النمر نه تنها پایانی بر کابوس آل سعود نبود بلکه آغازی دیگری برای خواب های آنها بود.
از این رو، با گذشت سه سال از شهادت نمر باقر النمر همچنان پایه های آل سعود با نام وی به لرزه می افتد. او در یکی از سخنرانی های آتشینش خطاب به آل سعود می گوید" میدانم فردا برای بازداشت من به سراغم خواهید آمد. خوش آمدید! این منطق و راه و روش شماست: «بازداشت» و «شکنجه» و «کشتار»؛ ما از قتل و کشتار نمیهراسیم. ما از هیچ چیز نمیترسیم."
منبع: شبکه العالم
انتهای پیام/