فخاری: با شعار نجات تهران آمدیم اما بودجه‌نویسی شهرداری فرقی با مدیریت قبلی ندارد
رئیس کمیسیون اجتماعی شورای شهر تهران نسبت به بودجه ۹۸ شهرداری تهران انتقاد کرد و گفت: با شعار نجات تهران آمدیم و سوگند خوردیم در راه پیشرفت تهران بکوشیم اما با وجود گذشت زمان و تغییر مدیریت، بودجه‌نویسی شهرداری فرقی با گذشته نکرده است.
به گزارش خبرنگار اجتماعی خبرگزاری تسنیم، الهام فخاری در نطق پیش از دستور جلسه شورای شهر تهران اظهار کرد: هر یک از ما مسئولیت بیش از یک میلیون رأی مردم را بر دوش داریم و ساعتها مردم در صفوف رأی به انتظار نشسته‌اند تا امیدشان به بهبود تحقق یابد. با شعار نجات تهران آمدیم و سوگند یاد کردیم که در راه صرفه و صلاح و پیشرفت شهر و شهرداری بکوشیم. این سوگند اکنون به ویژه در شرایط دشواری‌های زندگی مردم ناشی از تحریم‌های ظالمانه و آشفتگی‌های اقتصادی، بیشتر بر دوش ما سنگینی می‌کند. در این شرایط دشوار باید در کنار مردم باشیم، در کنار مردم بودن، دو معنای توامان با هم دارد: نخست آنکه شریک و همدرد دشواری‌هایشان باشیم، دوم آنکه، نیازها و مطالبات آنها را پاسخ گوییم.
وی تصریح کرد: مهم‌ترین نمود کارکردی امید، وفای به پیمان و همراهی با مردم، بودجه سالانه شهرداری است. بودجه‌ای که در صورتی تأمین‌کننده این هدفها است که برخوردار از شرایط ویژگی‌هایی بنیادی از جمله عادلانه بودن در زمینه‌های گوناگون منطقه‌ای، اجتماعی، جنسیتی و سنی، همخوانی با برنامه‌ها و اسناد بالادستی چون قانون شهرداری، طرح جامع تهران، برنامه سوم شهرداری تهران و سیاستهای کلی و الزامات اجرایی بودجه 98، انضباط مالی، شفافیت، تکیه بر درآمدهای پایدار و در خدمت شهر باشد.
رئیس کمیسیون اجتماعی شهر تهران بیان کرد: سال گذشته گفتیم که دیگر سال آینده بهانه‌ای وجود ندارد، باید بودجه را با مشارکت مردم تدوین کنیم، سال گذشته، هنوز برنامه سوم تهیه نشده بود و هم مدیریت بودجه‌ای شهرداری با مدیریت شهری گذشته بود. امسال که این هر دو این موارد تغییر کرده‌اند ولی در بودجه شاهد تغییری نیستیم، نه ساختار بودجه تغییری کرده است و نه تخصیص ردیف‌ها و اعتبارات و نه بودجه را برنامه‌پذیر کرده‌ایم، نه شفاف و نه منضبط و نه عادلانه است.
وی ادامه داد: افزون بر این شرایط زندگی مردم نسبت به سال گذشته دشوارتر شده است و باید عدالت در تخصیص بودجه و توجه به کاهش نابرابری شمال و جنوب شهر بتواند نقش مرهمی بر آلام شهروندان ایفا کند وگرنه این ابرهای تیره خواهند بارید و پیامدهایش را با هزینه‌های جبران‌ناپذیر اجتماعی، اقتصادی و حتی امنیتی و سیاسی باید بدهیم و سال گذشته گفتیم که بودجه باید صدای شهروندان را بشنود، صدایی که از دل زیست و معیشت دشوار مردم برمی‌خاست.
وی افزود: اکنون نمی‌توانیم نسبت به فقدان عدالت منطقه‌ای در بودجه (هم از حیث سرانه و هم از حیث شاخص محرومیت مناطق)، بی‌توجهی به سهم زنان، کودکان و معلولان و سالمندان و نبود عدالت جنسیتی و سنی و قابلیتی، افزایش سهم عوارض ساختمانی و درآمدهای ناپایدار نسبت به بودجه سال گذشته، نادیده‌انگاری احکام برنامه سوم شهرداری و اولویتهای مسائل کلیدی شهر و شهرداری در سیاستهای کلی و الزامات اجرایی بودجه 98 شهرداری و حتی اصلاحات شورا بر لایحه بودجه 97 و بی‌انضباطی مالی در بهای خدمات در مناطق 22 گانه، بی‌تفاوت باشیم و اجازه دهیم که مسیر بودجه بدون اصلاحات به راه نادرست طی شده، ادامه دهد.
رئیس کمیسیون اجتماعی شورای شهر تهران در ادامه جلسه امروز گفت: همه ما وامدار و وابسته به جریان اصیل اصلاح طلبی هستیم، جریانی که قدمتی بیش از یکصد سال در تاریخ این مرز و بوم کهن دارد. آنچه به عنوان فصل مشترک تمام ادوار اصلاح‌طلبی در این یکصد سال اخیر می توان نام برد، تأملی انتقادی در وضعیت حاضر جهت اصلاح آن و تحقق توسعه‌ی گام به گام است. بر همین اساس پرسش سهمگینی که باید شجاعانه بدان پاسخ داد آن است که بودجه 98 ما را به کجا خواهد برد؟ آیا بعد از سپری شدن یک سال از عمر شورا و شهرداری اصلاح طلب، ما توانسته‌ایم حتی به اندازه یک گام در نظام بودجه‌ریزی شهری اصلاح ایجاد کنیم؟ آیا باید بنا به قاعده مصلحت شورای شهر و شهرداری، ضرورت اصلاحات را دوباره یک سال دیگر به تأخیر بیندازیم؟ این چه مصلحتی است که اصلاحات را به مسلخ خود می‌برد و امید اجتماعی میلیون‌ها نفر از شهروندان را ناامید می‌کند؟ به خاطر داشته باشیم که مصلحتی که فقط متضمن تثبیت و استمرار روزمرگی‌های غلط مدیریتی در حوزه‌ی شهری است باد می‌کارد و قطعا طوفان درو خواهد کرد!
فخاری افزود: بودجه 98 نه عادلانه است و نه در جهت تقویت و بسط عرصه عمومی و حمایت از کنشگران مدنی و اجتماعی انگیزه‌ای دارد. بگذارید صریح‌تر بیان کنم. بودجه 98 سر ندارد! در واقع هیچ ایده محوری پیشرویی در بودجه 98 وجود ندارد که بتواند نویدگر آینده‌ای بهتر در افق یک ساله خویش باشد. نه در حوزه فرهنگ و جامعه شهری، چرا که نگاه کالبدی و توسعه فیزیکی در حوزه اجتماعی، فرهنگی غالب است و کل بودجه‌ای که برای کاهش آسیبهای اجتماعی، توانمندسازی و جلب مشارکت‌های اجتماعی و بهبود سرمایه اجتماعی، حمایت از نهاد خانواده و مشارکت زنان و سلامت شهری در نظر گرفته شده تقریبا برابر است با ردیف بودجه ای که برای توسعه، تعمیر و تجهیز اماکن ورزشی در نظر گرفته شده است، و نه در حوزه مالی، اداری شهری، چرا که همچنان تمرکزگرایی شدیدی بر بودجه عارض است و همچنان شاهد وجود بعضی از فعالیتها و پروژههای غیر مأموریتی در آن هستیم.
وی افزود: بودجه 98 راه حل نیست، مسئله است، مسئله‌ای که در سال آتی تبدیل به عارضه‌ای سخت خواهد شد و گرهی بر گره‌های حوزه‌ی مدیریت شهری خواهد افزود، چرا که وامدار عقلانیت انتقادی نیست و به تأملی خودبنیاد دست نمی‌زند!
عضو شورای شهر تهران ادامه داد: شجاعت اصلاح‌طلب بودن با تکیه بر عقلانیت انتقادی است که شکل می‌گیرد. عقلانیتی انتقادی که مصلح است نه مصلحت‌جو! پرسشگر است نه توجیه‌گر! به دنبال تحول و اصلاح ساختاری است نه تثبیت و آرامش کاذب! بر همین اصل اساسی اصلاح‌طلبی است که باید ایستاد و درنگ کرد، باید فرصتی برای بازاندیشی ایجاد کرد و برای این درنگ، باید شجاعت نه گفتن را داشت.
وی در پایان گفت: بر همین اساس و بر پایه سوگندم در شورای شهر به کلام الله مجید، خداوند متعال و با تکیه بر شرف انسانی و براساس عهدی که با شهروندان بسته‌ام، در اجرای وظایف نمایندگی در شورای اسلامی شهر تهران و برای حفظ باور به امید و نجات تهران و پایبندی به راه و اصول اصلاح طلبی، به کلیات لایحه بودجه 98 شهرداری تهران رای منفی میدهم و درخواست می‌کنم که فرصتی برای بازاندیشی در آن برای دستیابی به عدالت، شفافیت و سلامت فراهم شود.
انتهای پیام/
