خبرگزاری تسنیم-امیرحسین مکاریانی
روز گذشته بعد از اینکه متوجه شدم نسخه در حال اکران فیلم «رحمان 1400» با آنچه روی پرده است فرق میکند اولین چیزی که نظرم را جلب کرد فقدان نظارت در سازمان سینمایی بود. به هر حال فیلمی که با این مختصات تولید و عرضه میشود سینما را به مثابه یک بنگاه اقتصادی میبیند و با نگاه اقتصادی صرف خود تنها به دنبال کسب سود بیشتر است و خب وقتی صحنه را خالی از نظارت میبیند بعید نیست که نسخه دیگری برای عرضه در سینما برگزیند تا سود بیشتری کسب کند. اما جایگاه نظارت کجاست؟ و قانون در مورد این اقدام چه میگوید؟
در ماده 16 آییننامه «نظارت بر نمایش فیلم و اسلاید و ویدیو و صدور پروانه نمایش آنها» آمدهاست که : «هر کس بدون اخذ پروانه نمایش از اداره کل نظارت و نمایش وزارت ارشاد اسلامی مبادرت به نمایش فیلم یا اسلاید و ویدیو بنماید و یا برای تقاضایصدور پروانه به تقلب و فریب متشبث شود و یا اطلاعات و مدارک مرهوم یا مجهول عنوان کند و یا در موقع نمایش فیلم خودسرانه به حذف قسمتی از فیلم یاالحاق و افزودن صحنههایی که در موقع صدور پروانه از طرف مراجع ذیصلاح حذف شده اقدام نماید و یا صحنههایی از فیلم را در موقع تقاضای صدور پروانهنمایش خود از متن خارج کرده و این صحنهها را بعد از صدور پروانه به متن فیلم اضافه کند و به طور کلی کلیه اشخاص که به نحوی از انجام در اجرای مقررات این آییننامه تخلف نمایند گذشته از این که برای تخلف در هر مورد به موجب قوانین جاری مملکتی تعقیب میشوند در مرحله اول پروانه نمایش فیلم و درصورت تکرار تخلف علاوه بر مجازات قانونی پروانه کسب متقاضی و نمایش دهنده فیلم لغو خواهد شد.»
حالا باید دید سازمان سینمایی و به خصوص ابراهیم داروغهزاده معاون ارزشیابی و نظارت این سازمان برخورد قانونی و درست را با علی سرتیپی انجام میدهند یا خیر؟ البته پیش از این به نقش علی سرتیپی در سینمای کشور اشاره کردهایم و گفتیم وقتی یک نفر هم تولید کننده باشد، هم توزیع کننده و هم سینمادار قدرت انحصاری بهوجود میآورد. شخصی که هر سه ضلع این مثلث را دارا باشد میتواند تصمیم بگیرد که چه کالای فرهنگی را برای جامعه ارائه دهد و در اینجا تنها اهرمی که میتواند به عنوان اهرم بازدارنده برای این چرخه قدرتِ انحصارطلب معرفی شود اهرم دولتی است؛ اما تصور کنید همین فرد عضو شورای عالی اکران در سینما هم باشد! آنوقت است که میتوان گفت هر فیلمی که بخواهد میسازد و هر فیلمی که بخواهد را روی پرده اکران میبرد. نتیجه همین عملکرد انحصاری، تولید فیلمهایی مانند «رحمان 1400» میشود و اگر این روند با انتقاد هم روبه رو شود همین قدرت انحصار طلب با ارتباط و در اختیار گرفتن برخی از رسانههای به اصطلاح مستقل موضوعات انتقادی را به شکل دیگری روایت میکند. در ادامه میتوانید مشروح این موضوع را بخوانید:
اما باید منتظر رویکرد سازمان سینمایی نسبت به این موضوع باشیم و اینکه آیا این سازمان عملکرد ضعیف خود را در زمینه نظارت میپذیرد و برای جبران، این کار سرتیپی را با یک تعهد و چند روز منع فروش سرهم بندی نمیکند؟
برخورد قاطع سازمان سینمایی با سرتیپی میتواند چند شائبه را از بین ببرد، اینکه برخی گمانهزنیها این جریان را به گونهای تعبیر کردهاند که گویا توقیف موقت فیلم برای افزایش آمار فروش آن طی روزهای آینده بوده که اگر چنین باشد اعتبار نهادهای نظارتی در عرصه فرهنگی به شدت پایین میآید. یا اینکه ممکن است این اتفاق جرقهای باشد برای انجام برخی تغییر و تحولات در سازمان سینمایی که چند روز منع اکران برای «رحمان 1400» مقدمات آن را فراهم میکند.
اما نهادهای نظارتی سازمان سینمایی و در رأس آن ابراهیم داروغهزاده هم نباید از این برخورد سازمان سینمایی مستثنی شوند، چراکه عملکرد ضعیف آنها باعث بهوجود آمدن این مشکل شدهاست.
انتهای پیام/