وقتی بانوی تبریزی «رکورد جهانی» کشیدن تریلی را شکست
یک سال تلاش کرده بود و حالا باید هرچه در توان داشت برای کاری بزرگ خرج می‌کرد تا مزد زحمت هایشان را بگیرد و رو سفید شود.
به گزارش گروه رسانه های خبرگزاری تسنیم، قهرمان بودن مختص مرد یا زن نیست، پیر و جوانش فرقی ندارد. یک جا یک ورزشکار در سطح تیم ملی می‌تواند قهرمان یک کشور باشد و یک جای دیگر بانوی ورزشکاری که با هزینه شخصی اش رکورد عجیبی را ثبت کرده قهرمان کشورش می‌شود. مثل گیتی موسوی بانوی ورزشکاری که با کشیدن تریلی 12 تنی توانست رکورد جهانی این حرکت را که در گینس به نام یک زن استرالیایی ثبت شده بشکند و آن را به نام خودش کند.
اهل تبریز است، مادری مهربان و همسری دلسوز و یک بانوی ورزشکار. ورزش را دوست دارد و از دوران نوجوانی ورزش کردن را آغاز کرده. همین روحیه ورزشکاری اش است که باعث شد سال‌ها بعد در چهل سالگی دست به کار عجیب و غریبی بزند و رکورد کشیدن تریلی چند تنی را به نام خودش کند.
شاید فکر کنید زندگی خانم موسوی نسبت به خانم‌های دیگر متفاوت است و از روی دلخوشی دست به این کار زده، اما او حرفهای شنیدنی زیادی برای گفتن دارد، حرف‌هایی که نشان می‌دهد یک نفر در یک زندگی ساده و پر از مشکلات روزمره می‌تواند به آروزهایش برسد.
پدرش در تبریز به پهلوان سید معروف بود، عمویش هم از پهلوان‌های شهرشان بود. شاید آشنایی او با ورزش از این جا آغاز شده باشد. خودش می‌گوید از دوران مدرسه مخصوصا دوران راهنمایی به ورزش علاقه داشتم و در همان زمان رشته آمادگی جسمانی را انتخاب کردم و کاملا حرفهای به آن پرداختم.
ورزش جزئی جدا نشدنی از زندگی این بانوی تبریزی است، چه در دوران دانشگاه که در رشته ادبیات تحصیل کرد و چه در دوران پس از ازدواج و چشیدن طعم شیرین همسر و مادری.
او می‌گوید پس از ازدواج ده سال از ورزش حرفهای دوربودم، اما هیچ وقت ورزش کردن را ترک نکردم. پس از گذشت این سال‌ها بود که به عنوان یک زن وارد رشته پاورلیفتینگ شدم.
موسوی می‌گوید ورزش پاورلیفتینگ جز آن دسته از ورزش‌هایی است که تقریبا مخصوص آقایان است و در کشور ما کم‌تر خانمی را پیدا می‌کنید به سراغش برود. اما من این ورزش را دوست داشتم. به نظرم انسان به هر خواسته‌ای که داشته باشد با تلاش و پشت کار دست پیدا می‌کند، در این دنیا هیچ چیز دست نیافتنی نیست.
پیش به سوی شکستن رکورد جهانی
زندگی ورزشی خانم موسوی پر فراز ونشیب بوده و هزار داستان ناگفته را در خود جای داده است، اما سرانجام این همه تلاش و پشتکار ایده رکوردزنی کشیدن تریلی بود. ایده‌ای که تقریبا از یک سال پیش در ذهن این بانوی ورزشکار زده شد و او دست به کار شد تا این حرکت عجیب و غریب را انجام دهد.
موسوی در این باره گفت: همیشه به این فکر می‌کردم که باید یک کار بزرگ انجام بدهم، به همین خاطر به فکر رکورد زدن در گینس افتادم. در اینترنت جست و جو کردم تا مشاهده کنم چه افرادی در سطح جهانی چه رکورد‌هایی را به نام خود ثبت کرده اند. در میان همه رکورد‌ها، یک خانم استرالیایی موفق شده بود یک تریلی به یازده تن و 350 کیلو وزن را 30 متر جابه جا کند. با دیدن این فیلم فکری به ذهنم رسید و تصمیم گرفتم این رکورد را بزنم.
یک سال تلاش
این بانوی ورزشکار تصمیمش را گرفته بود و باید این رکورد را به نام خودش ثبت می‌کرد، اما کار به این آسانی‌ها نبود. از مخالفت خانواده تا تمرین‌های سخت ورزشی. موسوی می‌گوید تصمیمی که گرفته بودم قطعی بود، باید به خواسته ام می‌رسیدم، اما می‌دانستم کلی سختی و مشکلات پیش پیام قرار خواهد گرفت.
او ادامه می‌دهد:هر روز بیش از چهار ساعت ورزش می‌کردم، آن هم بدون خستگی. آنقدر سخت ورزش می‌کردم که گاهی اوقات خانواده ام نگارنم می‌شدند و می‌گفتند دست بردار، دیگر سن و سالی از تو گذشته و مثل قدیم‌ها جوان نیستی که بتوانی براحتی یک بوفه را جابه جا کنی. اما، چون تصمیمی که گرفته بودم قطعی بود بدون اینکه این حرف‌ها تاثیری روی من بگذارد به کارم ادامه دادم تا اینکه حدود شش ماه بعد برای اولین بار تجربه کشیدن تریلی چند تنی را داشتم.
موسوی در این باره می‌گوید:حدود شش ماه پیش بود که وقتی به این نتیجه رسیدم که حالا از لحاظ جسمانی آمادگی لازم را دارم کشیدن تریلی را به صورت آزمایشی امتحان کردم.
اما خانم موسوی برای تجربه کردن این کار احتیاج به یک تریلی داشت، ماجرای پیدا کردن تریلی هم جالب است، او در این باره می‌گوید:جست وجو کردم تا اینکه با یک شرکت حمل و نقل ترانزیت آشنا شدم. هیچ وقت بار اولی را که به دفتر مدیر شرکت مراجعه کردم و ماجرا را برایش تعریف کردم از خاطر نمی‌برم. ابتدا مدیر شرکت فکر کرد او را سرکار گذاشته ام و شوخی می‌کنم. اما در ادامه وقتی متوجه شد تصمیمم جدی است و واقعا این رکورد را می‌خواهم بزنم قبول کرد تا یکی ازتریلی هایش را در اختیارم بگذارد.
کشیدن تریلی یازده تنی
یازده تن و 750 کیلوگرم، وزن اولین تریلی بود که خانم موسوی قرار بود آن را تا 30 متر بکشد. شش ماه پیش بود در حیاط همان شرکت حمل و نقل آماده شدم تا تریلی را بکشم. آن روز خیلی راحت تریلی را حرکت دادم و وقتی این اتفاق افتاد باعث شد بیشتر از قبل برای ثبت رکود جهانی قدم بردارم، آن هم با چند کیلو بیشتر، چیزی حدود 12 تن.
وقتی رکورد را زدم
یازدهم فروردین ماه امسال بود که سرانجام زمان موعود رسید، روزی که قرار بود خانم موسوی مزد یک سال تلاش وزحمتی را که کشیده بود بگیرد. می‌گوید همه کار‌ها را باید به تنهایی انجام می‌دادم، از تهیه لباس و طناب گرفته تا هماهنگ کردن فیلم برادر، آنقدر سرم شلوغ بود که حتی فرصت پیدا نکردم تا اسفنج برای زیر تسمه‌هایی که قرار بود با آن‌ها تریلی را بکشم نصب کنم تا بدنم آسیب نبیند. البته در این میان مدیربرنامه هایم آقای اشکان دشمن زیاری که در ایران پیگیر کار‌های آدم‌هایی است که قرار است رکورد گینس را بزنند هم در کنارم بودند.
موسوی ادامه می‌دهد:کار سخت بود، شاید باورتان نشود، اما برای اینکه گروه فیلم برداری حضور داشته باشند پول قرض گرفتم. حتی کفش هاییم باید آج دار می‌بود، اما من همان کفش کشتی که دوسال پیش خریده بودم را فقط داشتم. خب، چون علاقه به این کار داشتم و هدفم مهم بود همه این سختی‌ها را به جان خریدم.
این بانوی تبریزی اضافه کرد:ساعت یازده صبح بود که تسمه‌ها را بستم و همه چیز برای انجام کار آماده بود. این بار تریلی 12 تن و 270 کیلو وزن داشت. توکل به خدا کردم و با اینکه آن روز بارانی بود و زمین هم پراز آب شده بود شروع کردم به کشیدن تریلی. تمام ماجرا چند دقیقه طول کشید و من توانستم تریلی را حتی بیشتر از سی متر بکشم. کار که تمام شد انگار کوهی از مشکلات که تا آن روز روی دوشم سنگینی می‌کرد برداشته شد. اشک شوق می‌ریختم واز کاری که انجام دادم خوشحال بودم.
در انتظار گینس، به کمک خیرین احتیاج دارم
موسوی رکورد جهان در کشیدن تریلی را از آن خود کرد، اما حالا برای اینکه نامش در کتاب گینس ثبت شود احتیاج به کمک دارد. او در این باره می‌گوید:متاسفانه تحریم‌های ظالمانه و به ناحقی که برعلیه ایران وضع شده است باعث شده داوران گینس برای ثبت رکورد به ایران سفر نکنند. در این مدت برای اینکه رکوردم را ثبت کنم خیلی تلاش کردیم، اما گینس اعلام کرد برای این کار باید هزینه کنید. هزینه‌ای که حدود صد میلیون تومان می‌شود. حالا برای ثبت این رکورد به کمک مسئولان و خیرین احتیاج دارم تا افتخاری برای ایران باشد.
این بانوی قهرمان ادامه می‌دهد:من این رکورد را به افتخار مردم کشورم و با این شعار زدم، زن ایرانی، قهرمان است.
منبع:میزان
انتهای پیام/
