آداب و رسوم ماه رمضان اصفهانی‌ها| از سحرخوانی در میمه تا تامین غذای روزه‌داران+ تصاویر
یکی از آئین‌های ویژه و زیبای شهر میمه در ماه مبارک رمضان "سحرخوانی" است که از قدیم در این شهر اجرا می‌شد؛ ختم قرآن به صورت دسته جمعی از دیگر رسوم کهنه مردم میمه است که همچنان ادامه دارد.
به گزارش خبرگزاری تسنیم از اصفهان، ماه مبارک رمضان ماهی متفاوت و با برکات بسیاری است، ماهی است که علاوه بر اینکه فضیلت‌های بسیاری در آن نهفته است زیبایی‌هایی دارد که از چشم هیچ کس پوشیده نمی‌ماند.
زیبایی همچون مهربانی و یکدل شدن، در کنار هم قرار گرفتن و دعا و قرآن خواندن، پهن کردن سفره‌های سحری و افطاری، دید و بازدیدها و هوای دل همدیگر را بیشتر داشتن و رعایت جوانب احتیاط تا مبادا در این ماه دل کسی را بشکنیم و بیشتر حواسمان هست که همسایه‌ای گرسنه نباشد برای همین در انجمن‌های خیریه شرکت می‌کنیم، نذری می‌پزیم، کمک جمع آوری می‌کنیم و خلاصه هر کار ثواب و زیبایی که لازم باشد در ماه رمضان بیشتر انجام می‌دهیم تا رضایت خدا و آرامش دل‌هایمان را فراهم کنیم.
ماه مبارک رمضان آنقدر زیبایی دارد که مجال پرداختن به همه آنها نیست، اما یکی از این زیبایی‌ها که سبب پررنگ‌تر شدن ماه مهمانی خدا می‌شود آداب و رسوم ویژه مردم هر شهر در این ماه است. هر شهری در ایران اسلامی در ماه مبارک رمضان علاوه بر آدابی که میان همه مشترک است آداب و رسوم خاص خود را دارد.
مردم هر شهر و استان با برگزار کردن این آداب، رسوم کهنه و قدیمی خود را اجرا کرده و ماهی پر از برکت و زیبایی را آغاز کرده و با آرامش به پایان می‌رسانند. بخش اعظمی از این رسوم از زمان‌های بسیار دور وجود داشته و تا امروز نیز ادامه دارد. نسل به نسل می‌چرخد و هر بار با توان و قوت بیشتری اجرا می‌شود.
یکی از شهرهایی که قدمت طولانی دارد و در ماه مبارک رمضان نیز از آداب و رسوم خاصی برخوردار است شهر میمه از توابع استان اصفهان است. میمه شمالی‌ترین و بزرگترین بخش استان اصفهان است و دارای مردمی مهربان و مهمان نواز است.
در فرهنگ مردم شهر میمه ماه رمضان جایگاه ویژه‌ای دارد. مردم این شهر از چند روز قبل خود را برای فرا رسیدن این ماه آماده می‌کنند و هرکاری که لازم باشد انجام می‌دهند، جوانترها از بزرگان نظرخواهی و مشورت می‌گیرند و رسوم قدیمی را زنده کرده و اجرا می‌کنند.
تدابیر جمعی و خانوادگی برای ماه رمضان در میمه
یکی از بزرگان شهر میمه پیرامون آداب و رسوم خاص مردم این شهر گفت: ماه رمضان در میمه احترام خاصی دارد، در این ماه تدابیر جمعی و خانوادگی برای برگزاری هرچه بهتر مراسم انجام می‌شد. برخی‌ها به صورت خانوادگی و برخی دیگر به صورت محله‌ای و دسته جمعی اقداماتی انجام می‌دهند.
وی افزود: مردم میمه از روزهای قبل از آغاز ماه رمضان مساجد را آماده می‌کردند؛ ممکن بود مسجدی روحانی نداشته باشد برای همین از شهرهای دیگر مانند قم روحانی دعوت می‌کردند. مردم هم مقید می‌شدند حتما در شبهای ماه رمضان به پای منبر این روحانی حضور داشته باشند و این سخنان حال معنوی خاصی برای آنها ایجاد می‌کند.
حضور افراد خبره و روحانی بر پشت بام‌ها برای رویت هلال ماه
این ریش سفید میمه‌ای اظهار داشت: بر اساس سنت اسلامی که هلال ماه باید رویت شود تا از آغاز ماه رمضان مطمئن شویم از روز قبل و از غروب افراد خبره و روحانی به پشت بام‌ها می‌رفتند تا هلال ما را ببیند و این کار را به عنوان کاری ثواب و ارشمند می‌دانستند.
وی افزود: افراد خبره و روحانی به پشت بام می‌رفتند و پس از دیدن هلال ماه خبر آغاز ماه رمضان را به مردم شهر می‌دادند و مردم نیز با خوشحالی کردن و برگزاری مراسم‌های خاص خود به استقبال این ماه می‌رفتند. بسیاری از مردم میمه از روزهای قبل از آغاز با روزه گرفتن به پیشواز ماه رمضان می‌رفتند.
تامین غذای روزه‌داران میمه از گذشته تا امروز
وی با اشاره به رسم مردم قدیم میمه برای تامین غذای ماه مبارک رمضان گفت: در قدیم خانواده‌ها در میمه گوسفندان پرواری زیادی داشتند، یکی از این گوسفندان را برای تغذیه ماه مبارک سر می‌بریدند و در طول ماه از آن استفاده می‌کردند.
ریش سفید میمه‌ای افزود: در آن زمان چون یخچال و وسیله خنک کننده نبود مردم تخته‌هایی به سقف ایوان‌ها آویزان می‌کردند و گوشت را روی آن می‌گذاشتند، به آن نمک هم می‌زدند تا هم گوشت فاسد نشود و هم از خطر گربه در امان باشد.
وی ادامه داد: یکی دیگر از راه‌های نگهداری گوشت که غذای یک ماه روزه‌داران بود این بود که گوشت‌ها را خورد می‌کردند و در روغن گوسفند سرخ کرده و از آن نگهداری می‌کردند تا در ایام ماه مبارک از این گوشت‌ها استفاده کنند.
سحرخوانی در شهر میمه
یکی دیگر از بزرگان شهر میمه با اشاره به برگزاری برنامه‌هایی مانند سحرخوانی و اذان در شهر میمه گفت: در قدیم امکانات صوتی و رادیو نبود، به همین دلیل افرادی به پشت بام‌ها می‌رفتند، چند بیت شعر می‌خواند و از این طریق همسایه‌ها را بیدار می‌کردند.
وی افزود: هدف کسی که روی پشت بام می‌رفت بیدار کردن مردم بود و معمولا برنامه خودشان را با این شعر شروع می‌کردند: « اول دفتر به‌نامِ ایزدِ دانا/ صانعِ پروردگار، حَیّ توانا/ اکبر و اعظم، خدایِ عالَم و آدم/ صورت خوب آفرید و سیرت زیبا/ از در بخشندگی و بنده‌نوازی/ مُرغِ هوا را نصیب و ماهیِ دریا».
وی ادامه داد: با توجه به اینکه آن زمان رادیو و وسایل دیگر برای پخش اذان نبود نزدیک اذان یک نفر می‌رفت روی پشت بام‌ها و می‌گفت: «آب است و قلیان»؛ یعنی الان وقت اذان است و مردم متوجه می‌شدند که نزدیک اذان است و اگر لازم است آبی می‌خوردند و دیگر دست از خوردن و آشامیدن می‌کشیدند.
یکی از بزرگان شهر میمه خاطرنشان کرد: ماه مبارک رمضان بین مردم شهر میمه از احترام و تقدس خاصی برخوردار است از قدیم تا امروز برنامه‌های خاصی نیز برای این ماه برگزار کرده‌اند. اما یکی از رسومی که از قدیم بوده و هنوز هم حفظ شده است ختم قرآن است.
وی با بیان اینکه ماه رمضان بهار ختم قرآن است، ادامه داد: ختم قرآن در شهر میمه به صورت دسته جمعی انجام می‌شود. مردم ختم‌های قرآن را در این ماه انجام می‌دادند و برنامه را با افطاری دادن به قاریان قرآن به پایان می‌رساندند.
انتهای پیام/ش
