مداخله در ونزوئلا؛ نماد حاکمیت بلاهت و عصبانیت در آمریکا

به گزارش گروه بین‌الملل خبرگزاری تسنیم، برنامه حضور خیابانی هواداران دولت ونزوئلا و مخالفین در اول ماه می (11 اردیبهشت) روز جهانی کارگر، در تبلیغات دو طرف به گونه‌ای مطرح شد که همگان ان رادر چارچوب یک رفراندوم عمومی مورد توجه قرار دادند.

در اجتماعاتی که دو طرف بدون هیچگونه محدودیتی و با حمایت پلیس برگزار کردند، جمعیت طرفداران گوایدو کمتر از 3000 نفر و طرفداران مادورو بیش از 100 هزار نفر بودند.

ناکامی آشکار گوایدو در آخرین کارزار مردمی با دولت قانونی ونزوئلا موجب شد که او در دومین گام پس از شکست کودتا در این کشور با زیر پا گذاردن هنجارهای پذیرفته شده ملی، عملا از آمریکا برای مداخله نظامی در این کشور دعوت نماید.

شکست گوایدو به عنوان مهره مجری سیاستهای کاخ سفید در ونزوئلا نشان داد که اقدامات آمریکا در ابعاد راهبردی بر اساس اطلاعات و تحلیل‌های غیر واقعی و ذهنی انجام شده و به صورت مستمر هزینه های جدی امنیتی و سیاسی به این کشورتحمیل می کند.

بدون شک این رویکرد برگرفته از شکاف و نزاع در ساختار حاکم بر آمریکا و تقابل‌درون ساختاری است و نشانه های آن پس از ناکامی در ونزوئلا در اعتراضات رسانه‌ای ترامپ نسبت به جان بولتون مشاور امنیت ملی آمریکا نیز بروز و ظهور پیدا کرد.

روند تحولات در ونزوئلا با توجه به مشابهت های ان با سایر سیاستهای جاری کاخ سفید موجب آشکار شدن این حقیقت شد که رفتارهای آمریکا در قبال پرونده های مختلف در خاورمیانه، شبه جزیره کره ویا چین نیز برگرفته از همین رویکرد و بر مبنای بهره گیری از آدرسهای غلط است.

بدون شک تحرکات ضد ایرانی آمریکا را نیز باید ناشی از همین توهمات دانست چنانکه عدم همراهی جامعه بین الملل (بویژه در ابعاد سیاسی) با اقدامات آمریکا علیه ایران نیز ریشه در ارزیابی منفی کشورهای مختلف نسبت به واهی بودن دلایل فشار آمریکا به ایران دارد.

فاصله گرفتن آمریکا از رفتار هوشمندانه و اعمال تحریم‌های جدید و بدنبال آن تهدید به استفاده از گزینه نظامی علیه ایران ضمن آن که اقدام جمهوری اسلامی در خصوص متوقف سازی بخشی از تعهدات برجامی را بدنبال داشت موجب قرار گرفتن مجدد آمریکا در برابر اعتراض دامنه دار جهانی شد.

ترامپ برای پنهان سازی این شکست ادعاهایی همچون آمادگی برای مذاکره با تهران و اعلام شماره تلفن برای تماس مقامات ایران با وی را به منظور ارائه چهره‌ای معقول از خود مطرح کرد، لیکن با توجه به سابقه غیر قابل اعتماد وی، هیچکس در ایران و حتی بازیگران اصلی در برجام، این نمایش او را جدی نگرفت.

دولت آمریکا با فاصله گرفتن از عقلانیت و هوشمندی راهبردی، اجازه داده که بلاهت و عصبانیت بر تصمیماتش حاکم شود.

تجربیات همراه با شکست در عرصه‌های مختلف سیاسی باید دولت ترامپ را با این گزاره روبرو کرده باشد که واقعیت‌های حاکم بر مناسبات بین‌المللی به وی اجازه نخواهد داد که با لفاظی‌های نظامی و تحریمی در جایگاه یک باجگیر زورگو اهداف عمدتا اقتصادی خود را به پیش ببرد.

منبع: نور نیوز

انتهای پیام/