تداوم فرآیند انتقال قدرت: انتخابات ریاست جمهوری در قزاقستان

به گزارش خبرنگار بین‌الملل خبرگزاری تسنیم، به نقل از سایت کارنگی روسیه، اولین انتخابات ریاست جمهوری قزاقستان بدون نورسلطان نظربایف هفته آینده برگزار می‌شود، اما کمپین انتخاباتی که پیش از آن برگزار شده، بسیار پایین تر از انتظارات بود. نامزدها به طور جداگانه از یکدیگر فعالیت می‌کنند ، هر کدام در ستاد کوچک خود، و مبارزات انتخاباتی بدتر از آنچه تصور کنید می‌باشد. حتی مناظرات تلویزیون هم نتوانست این روند را که برای اولین بار در تاریخ کشور اتفاق می‌افتد احیا کند.

دستور کار اجتماعی و سیاسی موجود در این کشور تا روز 9 ژوئن متوقف شد و حتی وعده اپوزیسیون رادیکال به منظور سازماندهی اعتراضات گسترده در پی نتایج انتخابات به سمت خاموشی می‌رود. در چنین شرایطی، پیروزی یک نامزد معرفی شده از سوی دولت به نظر می‌رسد واضح باشد. با این حال، دفتر مرکزی رئیس جمهور فعلی قاسم جومارت توکایف همچنان متشنج است، چرا که ضرباتی از جانب هوادارانش آغاز شده است.

شش نفر دیگر

نخستین رییس جمهور قزاقستان، نورسلطان نظربایف، در سخنرانی در دفتر حزب حاکم "نوراتان" در روز 23 ماه مِی اعلام کرد که "رقابت سیاسی" در کشور وجود دارد: تعداد 7 نفر کاندید مجاز به شرکت در انتخابات وجود دارند، که این به معنای حضور کل طیف " گروه‌های گوناگون و انجمن‌ها" می‌باشد.

این سفسطه در آب زلال است. از هفت نامزد، دو نامزد تولیتای رحیم‌بیک‌اوف و امانگلدی تاسپیخوف، از خو چیزی ارائه نکرده‎اند. تنها خانم کاندید، دانیا یسپایوا، یکی از اعضای حزب پارلمان آک ژول، انگیزه اصلی مبارزات انتخاباتی خود را تحت عنوان "هر کجا که زنان حضور داشته باشند، در آنجا نظم وجود دارد" اعلام کرده است، اما در مناظره به جای خود یک مرد را به این بحث فرستاد.

کاندیدای انجمن جمهوری خواه، سادیبیک توگل در رویدادها با بالاپوش چاپان و کامچا (شلاق) شرکت می‌کند و وعده داده است که "شیاطین" را از باشگاه‌های همجنسگرا، سالن های سونا و "کازینو مازینو" را از بین ببرد (بدیهی است که او بهتر می‌داند که این همه را در کجای قزاقستان می‌توان یافت). یک نامزد از حزب کمونیست پارلمان ژامبیل احمد بیک‌اوف در فاصله کمی از توگل قرار دارد: او قصد دارد با "اعتیاد به اینترنت" مبارزه کند و می خواهد " فیس بوک قزاقستان " را بسازد؛ چرا که در دیگر شبکه‌های اجتماعی به عقیده وی "نهنگ‌های آبی" وجود دارند.

بیشتر رقابت با قاسم جومارت توکایف را تنها کاندیدای اپوزیسیون امیرجان کوسانوف می‌تواند داشته باشد. نماینده سابق کومسومول (لیگ جوانان کمونیست متحد پیرو لنینیسم)، کوسانوف در سال‌های 90 در دستگاه دولت کار می کرد، و سپس به اردوگاه مخالفان دولت فعلی پیوست، اما در تمام این سالها او با دقت و محتاطانه رفتار می‌کرد. درست است که در سال 2003، پرونده کیفری علیه کوسانوف مطرح شد - به جرایم اقتصادی متهم شد - اما این امر تنها تلاش برای جلوگیری از شرکت وی در انتخابات پارلمانی سال 2004 بود.

پس از 15 سال، کوسانوف مجاز به مبارزه برای تصدی بالاترین پست در کشور شده است، اما چشم انداز او به عنوان یک نامزد، مبهم است. او خودش انتظار دور دوم را دارد، اما چنین شرایطی فقط در دنیای جادویی « فیس بوک قزاقستان » امکان پذیر است، جایی که کوسانوف در آن کاملا فعال است.

دومین امید این کاندیدای اپوزیسیون، رأی اعتراضی می‌باشد: حامیان کوسانوف حتی از الگوی رفتاری مبارزات انتخاباتی روسیه "کاندیدایی در برابر همه" برای ارتقای خود استفاده می‌کنند. اما شانس موفقیت چنین استراتژی نیز بسیار کم است: یک سیاستمدار لیبرال با پیشینه حرفه‌ای در قدرت حتی با ولادیمیر زلنسکی نیز قابل قیاس نیست.

علاوه بر این، اپوزیسیون رادیکال - حامیان الیگارشی فراری مختار آبلیازوف (در سرزمین مادری به طور غیابی به خاطر جرایم اقتصادی و قتل محکوم شده است) به کوسانوف خدمت می‌کنند. آبلیازوفی‌ها هرکسی را که در انتخابات شرکت می‌کند به عنوان "عروسک های قدرت" می‌پندارند، خواستار تحریم و برگزاری تظاهرات گسترده در سراسر جمهوری از 9 تا 10 ژوئن هستند. حامیان آبلیازوف معتقدند که مقامات به هر حال صادقانه عمل نخواند کرد، بنابراین بهتر است که با شرکت در نمایش آنها آلوده نشویم. با تحریم آنها، همان چند رای را که کوسانوف می‌توانست روی آنها حساب کند، تقسیم می‌شوند.

اولین مناظرات انتخاباتی در تاریخ قزاقستان مستقل شکست در همه جهات بود. از میان هفت نامزد، سه نفر (از جمله رئیس جمهور فعلی توکایف، نماینده خود را فرستادند) وارد مناظرات نشدند، شرکت کنندگان حتی پاسخ سوالات رقبای خود را توانستند روی کاغذ بخوانند و در مورد سیاست تنها مختصری صحبت شد. فقط کوسانوف سعی کرد برخی اظهارات سیاسی ارائه کند، اما زمانی که صحبت‌های او به اوج رسید، مطابق با مقررات، میکروفون خاموش شد. تمام این اقدامات در پخش زنده تلویزیونی41 میلیون تنگه (واحد پول قزاقستان) هزینه داشت که حامی اصلی تلویزیون دولتی Khabar هزینه کرد و نتیجه اصلی آن، به وجود آمدن جوک‌هایی در قزاقستان بود، که خواستار "انتخابات مستند و حقیقی " شدند: از آنجایی که خود کاندیدا به بحث نمی‌آید، نماینده او می‌آید، پس می‌توانید هر نام دیگری را در رای گیری بنویسید.

اولین، اما بعد از نظربایف

رئیس جمهور فعلی قاسم جومارت توکایف نامزد دولتی "نور اُتان"می‌تواند از آنچه در حال وقوع است، خوشحال باشد. تا زمانی که حریف اصلی او با سلاح مشابه خود با او مبارزه می‌کند، توکایف به مناطق مختلف می‌رود و یک مسیر را به سمت "تداوم" پیش می‌برد (این کلمه شعار مبارزاتیش است). رئیس جمهور میخواهد به ساکنان کشور بگوید که همه چیز همانطور که بود و حتی بهتر خواهد شد.

توکایوف، مولِن آشیمبایف، یکی از بالاترین مقامات در نوراُتان را به این بحث فرستاد و در آن زمان خود او به ولادیمیر پوتین، الکساندر لوکاشنکو و سورونبای جین‌بیک‌اوف نشان نظربایف اعطا می‌کرد. روز بعد از آن، در 30 مِی، خود نظربایف، با پیشنهاد توکایف، "سناتور افتخاری" شد.

در عین حال، مساله اصلی نامزد توکایف و رئیس جمهور توکایف از بین نرفته است؛ او هنوز یک سیاستمدار مستقل نیست و تیم نورسلطان نظربایف همیشه آماده است تا آن را یادآوری کند.

هنگامی که انتخابات زودهنگام ریاست جمهوری اعلام شد، توکایف، همانطور که در دولتش گفته می‌شود، "دچار جاه طلبی شده"، و تصمیم گرفته سعی کند خودش مستقل بازی کند. در کشور برای مدتی فیلتر کردن اینترنت متوقف شد، و در اوایل ماه مِی، توکایف بی سر و صدا شروع به تغییر فرماندهان نظامی کرد.

با این حال، در روز 1 ماه مِی، یک سری تظاهرات غیر مجاز علیه انتخابات زودهنگام و تغییر نام پایتخت نورسلطان (به خاطر این کار توکایف را هرگز نمی‌بخشند) با دستگیری‎های جمعی در قزاقستان صورت گرفت و فیلترینگ آغاز شد. در نهم ماه مِی بخش قابل توجهی از منابع اطلاعاتی و تقریبا تمام شبکه‌های اجتماعی تمام روز از کار ایستادند. در روز نهم ماه ژوئن، در روز انتخابات، در کشور، به گفته رئیس سابق کمیته امنیت ملی، آلنور موسایف، آنها کل منطقه دامنه kz را کاملا خاموش خواهند کرد.

همچنین در اوایل ماه مِی، دستگیری یک کارشناس علوم سیاسی، کنستانتین سیرویِژکین آشکار شد. او متهم به جاسوسی برای چین است. اما واقعیت این است که سیرویِژکین یکی از مشاوران علمی تز دکترای توکایف است و به عنوان مشاور غیر رسمی او شناخته می‌شود.

گفته می شود سیرویِژکین در ماه فوریه بازداشت شده، اما آنها این داستان را در طول مبارزات انتخاباتی بروز دادند. در دولت توکایف، این بازداشت به وضوح به عنوان یک سیگنال برای "کنترل خشم" درک شده است. کمیته امنیت ملی به طور کامل زیر نظر "نظربایف" قرار دارد و برادرزاده او معاون ادراه است، بنابراین این نوع دستگیری بدون تأیید از بالا به سختی امکان پذیر نبود.

نظربایف خود به طور عمومی به هر طریق ممکن تاکید می‌کند که کاملا به توکایف اعتماد دارد، اما واضح است که او نیاز به یک رئیس جمهور کاملا کنترل شده دارد و نه کسی که بخواهد بازی خود را داشته باشد. هواداران توکایف امیدوارند که بعد از 9 ژوئن کاندیدای آنها مشروعیت کامل را به دست آورد، اما این احتمال بعید است. نظربایف همواره اهرم‌های قدرت را در دست دارد، که حتی فکرش را هم نمی‌تواند بکند که با توکایف آنها را به اشتراک بگذارد. تمام چیزهایی که برای توکایف باقی مانده است این است که در نقش یک رئیس سخنرانی کند و اقدامات مشابهی را که سلف او انجام داده است، انجام دهد: وعده افزایش حقوق و مزایای کارمندان دولتی، صدور گواهینامه پلیس برای مدت یک سال، صحبت در مورد اصلاحات در اقتصاد.

تنها تکیه گاه توکایف در مبارزه برای مستقل شدن می‌تواند حمایت جامعه قزاقستان باشد. اما پس از تغییر نام پایتخت، توکایف تنها طرفداران بالقوه خود را ناراضی کرده است. قفل‌های جدید در اینترنت، بازداشت فعالان برای حمل پوسترهایی با نقل قول از قانون اساسی، برای پوسترهای خالی و حتی برای پوسترهای آماده شده. ضربه بزرگی نیز توسط رسوایی با عکس‌های توکایف ایجاد شد که، به نظر می‌رسید، به طور مرتب در ویرایش عکس سعی شده تا نقاط ضعف را پنهان کنند. در حال حاضر، به عنوان رئیس جمهور، توکایف، به عنوان رهبر اصلی سیاست داخلی است، که کمتر جامعه قزاقستان از او راضی است، و به این ترتیب به نظر می رسد هدف اصلی انتقاد عمومی ‌شود.

قبل از عمل دوم

چنین موضع مخاطره آمیز برای رئیس جمهور فعلی کاملا نظربایف را راضی می‌کند. از نقطه نظر نخستین رئیس جمهور، توکایف یک شخص وفادار است اما ضعیف است. احتمالا به دلیل عجله، او انتخاب شد: نظربایف می‌داند که سلامتیش را از دست می‌هد و لازم بود به سرعت کسی را پیدا کرد که بتواند شخص اسمی شماره یک کشور شود.

دو گزینه وجود داشت: توکایف یا دختر ارشد داریگا نظربایوا. اما داریگا سیاستمدار بسیار محبوبی در جمهوری نیست. علاوه بر این، انتقال مستقیم دخترش به پست بالا، شهرت نظربایف را بسیار تحت تاثیر قرار خواهد داد. بنابراین، وفادار غیر جاه طلب آن لحظه، توکایف انتخاب شد.

با این حال، این به این معنا نیست که انتقال قدرت به توکایف تکمیل شده است. انتقال قدرت مادام‌العمر به دخترش مهمترین مساله نظربایف است. عشق پدرانه هیچ ارتباطی با آن ندارد: نظربایف فقط نمی‌خواهد که پس از کناره گیری او نخبگان قزاق شروع به تقسیم سرمایه انباشته شده توسط او کنند. همچنین برای او بسیار مهم است که در آینده هیچ کس تصویری بنیانگذار یک دولت مستقل ایجاد شده توسط او را زیر سوال نبرد. واقعیت اینطور است که در صحنه سیاسی که طی 30 سال توسط نظربایف پاکسازی شده است، تنها کسانی باقی مانده‌اند که قرار است فردا کنگره 20‌اُم خود را برگزار کنند. به این معنی که، قدرت را می‌توان به شخص قوی و کاملا وفادار داد.

بنابراین، تغییرات در رهبری و قانون اساسی پس از انتخابات زودهنگام می‌تواند ادامه یابد تا داریگا نظربایف را رئیس جمهور کشور بکند. به طور مستقیم انتقال قدرت از پدر به دختر، در مطابقت با آداب و رسوم یا استانداردهای اجتماعی نیست، به همین دلیل نیاز به استفاده از چند گذر است.

توکایف در انتخابات رئیس جمهور می‌شود، یعنی او به صورت رسمی از مردم مشروعیت می‌گیرد. در فوریه 2017، قزاقستان قبلا یک انتقال تدریجی به یک جمهوری ریاست جمهوری-پارلمانی را اعلام کرده است. بنابراین مرحله بعدی، که می تواند مدیریت کردن توکایف باشد تا کشور به یک جمهوری پارلمانی تبدیل شود. و پس از آن، پست اصلی نخست وزیری توسط دختر نظربایف داریگا نظربایوا اشغال خواهد شد، که در ماه مارس به عنوان رئیس سنا انتخاب شد. خود نظربایف به نظر می‌رسید که کاری نکرده: او قدرت خود را به دخترش نمی‌دهد و این واقعیت که او در موقعیتی قرار دارد که می‌تواند اصلی‌ترین فرد کشور باشد، این بود که نمایندگان تصمیم گرفتند توکایف را معرفی کنند.

این گزینه این امکان را می‌دهد تا از قدرت دوگانه خطرناک که در صورت وجود قانون اساسی به شکل کنونی در در انتظار قزاقستان است، جلوگیری شود، در حالی که توکایف و داریگا در پست های خود باقی خواهند ماند. آنها تبدیل به مراکز نفوذ برابری می‌شوند که شروع به تقسیم کشور میان خود خواهند کرد، زیرا هماهنگ کردن جاه طلبی‌های آنها، به سختی امکان پذیر است. این امر به ویژه زمانی قابل توجه خواهد بود که نظربایف در نهایت عرصه سیاسی را ترک کند. نبود یک رهبر به وضوح مشخص خطرناک است، زیرا بعضی نخبگان شروع به پیوستن به توکایف، و نه داریگا خواهند کرد، و واقعیت این است که پس از آن، او به عنوان یک وفادار متعهد نخواهد بود که اکنون تظاهر می‌کند که می‌خواهد ظاهر باشد.

تا کنون، نظربایف کوچکترین تمایل به انتقال دست کم برخی از اهرم‌های واقعی قدرت به توکایف را نشان نداده است. در سیستم مختصاتی نظربایف نیازی به این کار نیست: ضعف رئیس جمهور دوم باعث می شود او به طور کامل در کنترل داشته باشد، همه جاه‌طلبی‌های بالقوه را از بین ببرد. و انتخابات تنها یک بار دیگر تأکید می‌کند که در واقع چه کسی در راس جمهوری است و تصمیم می‌گیرد که چه اتفاقی بیفتد.

انتهای پیام/