کنگره ۵۴۰۰ شهید کردستان|حکایت تلخ زندگی شهیدی که از ۱۲ سالگی پدرش را از دست داد
شهید محمدامین عذیری یکی از ۴۵۰ لاله پر کشیده بیجار گروس است که از سن ۱۲ سالگی پدرش را از دست داد و خود نیز در کسوت پاسداری به مقام شامخ شهادت نائل آمد.
به گزارش خبرگزاری تسنیم از سنندج، دیار بیجار گروس مهد شیر مردان و زنانی است که در دوران دفاع مقدس برای دفاع از آب‌وخاکشان از مهم‌ترین سرمایه زندگی‌شان یعنی جان و مال خود گذشتند تا ذره‌ای از خاک وطن به دست بیگانگان نیفتد.
شهرستان بیجار 450 شهید تقدیم نظام جمهوری اسلامی کرده که اکثر آنان در مبارزه با منافقین کوردل به شهادت رسیده‌اند.
شهید محمدامین عذیری یکی از 450 لاله پر کشیده بیجار گروس است که در کسوت پاسداری به مقام شامخ شهادت نائل آمد؛ با فقر و تنگدستی سال‌ها دست‌وپنجه نرم کرد و خیلی زود طعم فقر را چشید و فقر او را مجبور کرد تا خیلی زود تن به کار دهد، تا بتواند عصای دست مادر و حامی برادر و خواهر صغیرش باشد.
در روزهایی که می‌بایست مثل خیلی از هم‌سن‌وسالانش به بازی و تفریح در کوچه‌پس‌کوچه‌ها مشغول شود و در کلاس درس حضور پیدا کند، بیماری او را راهی خانه‌ای دیگران کرد تا کمک‌کار زندگی خانواده باشد.
با تحمل سختی‌های فراوان و کار شبانه‌روزی تنها آثار خستگی بود که بر چهره‌اش خودنمائی می‌کرد، اما همین مشکلات به‌خوبی او را آب‌دیده کرد تا بتواند در مقابل سختی‌ها مقاوم و سخت‌کوش باشد و به هنگام نیاز روی پای خویش بایستد.
دهم اردیبهشت‌ماه سال 1344 در روستای قراطوره از توابع بخش مرکزی شهرستان بیجار چشم به جهان گشود.
پدرش غلامحسین کارگر حمام بود و در حمام قدیمی روستا کار می‌کرد، کاری سخت و طاقت‌فرسا با حداقل امکانات که در آن روزها مردم در اختیار داشتند و مادرش سیده زیبر غیاثیان خانه‌دار بود و در کنار خانه‌داری همچون سایر زنان روستا در دامداری و سایر امور کمک شریک زندگی‌اش بود.
با سپری شدن ایام طفولیت در دبستان روستا برای یادگیری علم و دانش ثبت‌نام و تنها سه سال توفیق رفتن به مدرسه را پیدا کرد و به علت بیماری پدر مجبور به ترک تحصیل و در خانه دیگران مشغول به کار شد.
12 سال داشت که در سال 1352 پدرش را از دست داد، تقریباً دوران کودکی و نوجوانی را باکار کردن پشت سر نهاد و جوان بود که راهی تهران شد و در تهران در یک کارگاه خیاطی به فعالیت پرداخت، با شاگردی کار را شروع کرد و خیلی زود با حرفه‌ی خیاطی آشنایی پیدا کرد.
محمدامین در سال 1360 به زادگاهش برگشت و با عشق و علاقه و برای پاسداری از میهن اسلامی در سازمان پیشمرگان مسلمان کُرد ثبت‌نام کرد.
سازمان مزبور متشکل از نیروهای انقلابی و بومی منطقه بود که برای رویاروی با عوامل ضدانقلاب و پاک‌سازی کردستان از لوث ضدانقلاب اواخر سال 1358 باتدبیر سردار محمد بروجردی شکل گرفت.
محمدامین در شهر دیواندره لباس رزم پوشید و در کنار سایر رزمندگان سپاه اسلام در مدت کوتاه حضورش در سازمان بارها به مصاف دشمن رفت و در چند عملیات و درگیری شرکت کرد و سرانجام در کسوت پاسداری از دین مبین اسلام شربت گوارای شهادت را نوشید و 23 تیرماه سال 1361 در روستای صفرآباد دیواندره به لقاءالله پیوست و مشیت الهی بر آن شکل گرفت تا پس از سال‌ها تحمل مشقت و سختی خونین بال و سربلند خدای خویش را ملاقات کند و مزار مطهرش در روستا زیارتگاه عاشقان و عارفان و دل‌سوختگان فرهنگ و ایثار و شهادت است.
منبع: دبیرخانه ستاد کنگره 5400 شهید استان کردستان
انتهای پیام/ ز
