«امنیت پایدار کردستان» میراث شهدای حادثه تروریستی روستای دری مریوان
امنیت و آسایش پایدار در کردستان حاصل جانفشانی و میراث شهدای حادثه تروریستی روستای دری مریوان است.
به گزارش خبرگزاری تسنیم از مریوان، «این را بدانند، همه بدانند؛ هم دشمن بداند، هم دوستان با اخلاص بدانند... بخشی از امنیتمان مربوط به مرزبانان است؛ شهدای مرزی ما مظلومند. ارزش شهدای ما باید معلوم شود؛... بخش مهمی از امنیت امروز مربوط به مدافعان حرم است و بخش دیگر امنیتمان مربوط به مرزداران ماست. شهدای مرزی ما مظلومند؛ این طفلکها دیده هم نمیشوند؛ مردم بدانند که اینها چقدر دارند به مردم خدمت میکنند. خدمت که فقط آب و نان نیست؛ بالاتر از آن، امنیت است.» اینها بخشی از بیانات رهبر معظم انقلاب اسلامی در وصف اهمیت و عظمت جانفشانیهای شهیدان در مرزها و شهرهای مرزی است که در دیدار با خانوادههای شهدای مرزبانی و مدافع حرم در سال 96 فرمودند».
شهدای حادثه تروریستی روستای دری شهرستان مریوان همان شهدای مرزی و شهدای در راه امنیت پایدار هستند که توصیف عظمت فداکاریهای آنان در دایره کلمات نمیگنجد. امنیتی که فراتر از شهرهای مرزی رفته و اکنون فرد به فرد ایرانیها در سراسر این سرزمین پهناور مزه آن را چشیدهاند و با اقتدار در برابر تهدیدگران ایستادهاند. اقتدار میوه شیرین امنیت پایدار است که این شهدا به ما هدیه دادهاند.
مردم شهرستان مرزی مریوان در تقدیم فرزندان نازنین خود برای حفظ امنیت، آسایش و دستاوردهای جمهوری اسلامی، تمامیت ارضی، استقلال و اقتدار کشور کم نگذاشتهاند؛ پدران و مادران دلسوخته در این دیار کم نیستند که در داغ فرزند جوانشان تا ابد آرام نمیگیرند و دل سوختهشان مرهمی نمیپذیرد مگر با دیدن امنیت مردمی که شب با آرامش سر بر بالش میگذارند و دختران و زنانی که بدون ترس و واهمه از دست درازی تروریستها در کوچه و خیابانها رفت و آمد میکنند و در دل خود بر روح پاک شهدایی که جان خود را سپر توپ و تفنگ ناجوانمردانه متجاوزان کردند درود و صلوات میفرستند؛ اینهاست که سبب صبوری این پدران و مادران گرانقدر میشود چون میبینند خون فرزندانشان پایمال نشده و امنیت به جا مانده هنوز بوی خون آنها را میدهد.
حادثه تروریستی 30 تیرماه سال گذشته مریوان هرگز از ذهن مردم کردستان پاک نمیشود؛ حادثهای وحشیانه، جنایتآمیز و غیرانسانی که در آن 11 نفر از فرزندان این سرزمین به دست گروهکهای معاند نظام جمهوری اسلامی به درجه والای شهادت نائل آمدند.
حمله در شب، کار شیران قوی نیست و رسم ناجوانمردانه خفاشان است؛ خفاشان ضعیف که چون نمیتوانند بر ریسمان اتحاد و همبستگی کُردهای ایرانزمین خدشهای وارد کرده و آن را پاره کنند دستهای کثیفشان را به خون پروانههای معصوم آغشته میکنند.
امروز در مراسمی نخستین سالگرد یاد و خاطره شهیدان «مهراب عبدی، قانع کرمویسه، فرزاد رحیمی، ابراهیم حضرتی، عبدالرحمن خالدی، ایرج رحیمینیا، آرام فیضی، شادمان مرادی، برهان معینپور، طالب محمودی و آرش رضایی که در تیرماه سال گذشته در پایگاه بسیج روستای دری در خون غلتیدند، با حضور فرمانده سپاه بیتالمقدس استان کردستان، مسئولان استانی، شهرستانی و خانوادههای معظم شهدا در مریوان گرامی داشته شد.
مراسمی که همه آمده بودند تا دَین خود را به این مدافعان امنیت ادا کنند؛ گرچه شهیدان به ما و برگزاری این مراسمات احتیاجی ندارند و در واقع ما هستیم که باید شعله یادشان را در دل زنده نگه داریم اما با هر نگاهی که به گوشه امن شهرمان میاندازیم، احساس امنیتی به ما دست میدهد و یادآور میشود که چقدر مدیون این بزرگمردان هستیم.
مراسمهای گرامیداشت حداقل کاری است که با برگزاری آنها هرسال تلنگری بر ما بهجاماندگان میزند تا فراموش نکنیم سایه اقتدار و امنیتی که امروز در میانه جنگهای خانمانسوز خاورمیانه در زیر آن آرمیدهایم متعلق به درخت تنومند آرمانهای الهی شهیدانی است که با خونشان آبیاری کردهاند؛ اعتقادات و آرمانهای الهی که بر پایه قرآن عظیم شکل گرفته و نظام جمهوری اسلامی حول این ارزشهاست اکنون در برابر تهدیدهای پوشالی ابرقدرتهایی همچون آمریکا خم به ابرو نمیآورد و ایران را در آتش خاورمیانه به گلستان امنیت مبدل کرده است.
«آری شهادت عظمت میآفریند و شهید این عظمت را در شکل اقتدار و امنیت در میان ما به میراث میگذارد. شهادت نصیب هر کسی نمیشود، به حرف نیست قلبت را بو میکند اگر بوی دنیا دهد رهایت میکند. هرگز نمیتوان دین خود را به شهدا آنچنان که شایسته آن هستند ادا کرد مگر اینکه رهروی ثابت قدم در مسیرشان باشیم» اینها دکلمهای زیبا گوشهای از ابراز احساساتیست که امروز توسط یکی از فرزندان شهید در مراسم گرامیداشت شهدای روستای دری مریوان در وصف آنها خوانده شد.
القصه در خصوص مقام شهید و ارزش شهادت، سخنها بسیار رفته است اما در یک کلام باید گفت ای شهدای غریب مریوان؛ میخواهیم با شما عهدی ببندیم «آرمان، عقیده و منش شما» هیچگاه فراموش نمیشود...
انتهای پیام/ش