نگاهی به ۳۰ روز حکومت نظامی در کشمیر/ «به جای شکنجه به ما شلیک کنید»
وضعیت این روزهای کشمیر آنقدر وخیم شده که حتی صدای رسانه‌های غربی از جمله بی بی سی را نیز بلند کرده است.
به گزارش دفتر منطقه‌ای خبرگزاری تسنیم به نقل از کشمیر نامه، نیروهای امنیتی در کشمیر (تحت کنترل هند) به کتک زدن و شکنجه کردن در پی تصمیم دولت هند برای لغو خودمختاری منطقه، متهم شده‌اند.
گزارشگر بی‌بی‌سی از چندین روستایی که گفته بودند آنها با چوب و کابل مورد ضرب و شتم قرار گرفته‌اند و شوک‌های الکتریکی به آنها داده شده است، گزارش تهیه کرده است.
ساکنان چندین روستا شکنجه‌ها را نشان دادند. اما گزارشگر بی‌بی‌سی قادر به تایید این اتهامات به طور رسمی نبود و ارتش هند آنها را «بی‌پایه و اساس» خوانده است.
حکومت نظامی و محدودیت‌های اعمال شده، کشمیر را حدود سی روز است که به حالت تعطیل درآورده است و از 5 آگوست (15 مرداد) زمانی که ماده 370 لغو شده تاکنون اطلاعات بسیار کمی از وضعیت مردم منتشر شده است.
ده‌ها هزار سرباز در منطقه مستقر شده‌اند و حدود 3000 نفر از جمله رهبران سیاسی، تاجران و فعالان بازداشت شده‌اند. بسیاری از آنها به زندان‌های خارج از ایالت کشمیر منتقل شده‌اند.
مقامات هند می‌گویند که این اقدامات بازدارنده است و برای حفظ نظم و قانون در ایالت کشمیر با اکثریت مسلمان است که اکنون به دو بخش زیر نظر حکومت مرکزی تقسیم شده است.
برخی از مردم هند از لغو ماده 370 استقبال کرده و از «نارندا مودی» نخست‌وزیر به خاطر اتخاذ تصمیم «جسورانه» تقدیر کرده‌اند. این حرکت به طور گسترده توسط رسانه‌های اصلی مورد حمایت قرار گرفته است.
اما حقیقت چیست و در کشمیر چه می‌گذرد:
گزارشگر بی بی سی نوشت: حداقل شش روستا را در مناطق جنوبی کشمیر که به عنوان مرکز مبارزان مسلح علیه هند در چند سال گذشته فعالیت داشته‌اند، ملاقات کردم. گزارش‌های مشابهی را از چندین نفر در تمام این روستاها دیدم که در یورش‌های شبانه، مورد ضرب و شتم قرار گرفته بودند.
پزشکان و مقامات بهداشتی نمی‌خواهند در مورد بیماران با خبرنگاران صحبت کنند، اما روستائیان زخم‌هایی را که گفته می‌شود توسط نیروهای امنیتی به آنها وارد شده است را به خبرنگاران نشان می‌دادند.
ساکنان یکی از این روستاها می‌گویند: درست چند ساعت پس از اینکه هند تصمیم جدید خود در خصوص کشمیر را اعلام کرد، ارتش جستجوی خانه به خانه را شروع کردند.
دو برادر دیگر گفتند که به منطقه‌ای خارج از روستا برده شدند که تقریباً ده دوازده نفر دیگر از روستا نیز در آنجا بودند. آنها از افشای هویت خود وحشت داشتند: آنها ما را کتک می‌زدند. ما از آنها پرسیدیم: ما چه کار کرده‌ایم؟
یکی از روستاییان گفت: ”آنها نمی‌خواهند چیزی بشنوند و چیزی نمی‌گویند، فقط ما را کتک می‌زنند.»
عده‌ای دیگر از نوع شکنجه‌ها می‌گفتند: ”آنها ما را با لگد زدند، از چوب و کابل و شوک الکتریکی استفاده می‌کردند. وقتی به خاطر شکنجه‌های زیاد بیهوش می‌شدیم با شوک الکتریکی ما را به هوش می‌آوردند. وقتی با چوب می‌زدند و فریاد می‌زدیم، دهان ما را با گِل پر می‌کردند و می‌بستند. به آنها گفتیم که بی گناه هستیم. از آنها پرسیدیم که چرا این کار را می‌کنند اما آنها به ما گوش ندادند. من به آنها گفتم که ما را کتک نزنید بلکه به جای آن به ما شلیک کنید. دعا می‌کردم که خدا جان من را بگیرد زیرا شکنجه‌ها غیرقابل تحمل بود.»
یک جوان دیگر می‌گفت که نیروهای امنیتی مدام از او می خواستند تا اسامی کسانی که سنگ پرتاب کرده‌اند را بگوید او به سربازان گفته بود که کسی را نمی‌شناسد. سپس به او دستور دادند که عینک، لباس و کفش‌هایش را درآورد.
او گفت: «وقتی که لباسم را درآوردم، آنها تقریبا دو ساعت با چوب و میله بی‌رحمانه مرا زدند. هر وقت بی هوش می‌شدم، برای به هوش آوردن (من)، به من شوک وارد می‌کردند.»
وی افزود: «اگر آنها دوباره با من این کار را بکنند، من حاضرم هر کاری را انجام بدهم. حتی اسلحه هم برمی‌دارم. من نمی‌توانم هر روز این کارها را تحمل کنم.»
این جوان افزود که سربازان به او گفتند که به همه اهالی روستای خود هشدار دهد که اگر کسی در هرگونه تظاهراتی شرکت کند، با عواقب مشابهی روبرو خواهد شد. همه کسانی که در روستاها با آنها صحبت کردیم معتقدند که نیروهای امنیتی این کار را برای ترساندن روستاییان انجام داده‌اند.
ارتش هند در بیانیه‌ای خطاب به بی‌بی‌سی گفت که ”هیچ غیرنظامی را دستگیر نکرده است، هیچ اتهام خاصی از این قبیل به اطلاع ما نرسیده است. سخنگوی ارتش, سرهنگ امان آناند گفت: ”اینها احتمالا ً با عوامل خصمانه برانگیخته شده‌اند.“
وی افزود: ”اقداماتی برای حفاظت از غیرنظامیان انجام شده است و از طرف ارتش, هیچ زخمی یا تلفاتی گزارش نشده است.“
در روستای دیگری, جوانی را ملاقات کردیم که ارتش او را تهدید کرده بودند که اگر خبرهایی درباره گروه‌های مسلح کشمیری به آنها ندهد، او را شکنجه خواهند کرد. وقتی امتناع کرد, آن قدر کتک خورد که دو هفته بعد هم نتوانست به پشت دراز بکشد. او می‌گوید: ”اگر این کار ادامه پیدا کند، چاره‌ای جز ترک خانه ندارم. آنها طوری ما را کتک می‌زنند که انگار حیوان هستیم. آنها ما را انسان نمی‌دانند.»
مردی دیگر که جراحات خود را به ما نشان داد گفت که او را روزی زمین می‌کشیدند و حدود 15 سرباز به شدت با کابل‌ها، تفنگ، چوب و میله‌های آهنی او را می‌زدند. او می‌گفت: ”نیمه هوشیار بودم. آنها ریش من را انقدر محکم کشیدند که احساس کردم دندان‌هایم از بین خواهند رفت و حتی می‌خواستند ریش او را آتش بزنند که سرباز دیگری مانع می‌شود.»
در روستای دیگر، مرد جوانی را ملاقات کردیم که می‌گفت برادرش دو سال قبل به حزب المجاهدین – یکی از بزرگ‌ترین گروه‌های مبارزه با حاکمیت هند در کشمیر – پیوسته است.
او گفت: ”آنها دست‌ها و پاهای من را بستند و من را وارونه آویزان کردند و بیش از دو ساعت من را کتک زدند.» در این شکنجه ها یک پای او شکست.
ارتش این ادعاها را رد کرد و در گزارش خود به بی بی سی گفت: 20 مورد از مجموع 37 مورد توسط کمیسیون حقوق بشر ملی در پنج سال گذشته بی‌اساس بوده است و 15 مورد بررسی شده است و تنها در سه مورد اتهامات در حال بررسی هستند. در این بیانیه افزوده است که آن‌هایی که گناهکار شناخته شدند مجازات می‌شوند.
این ادعای ارتش هند در شرایطی است که دو سازمان برجسته حقوق بشر کشمیری، طی سه دهه گذشته گزارش‌های مستندی را از موارد نقض حقوق بشر در کشمیر منتشر کرده‌اند.
کمیسیون حقوق بشر سازمان ملل همچنین خواستار تشکیل کمیسیون تحقیق ( COI ) برای انجام تحقیقات جامع مستقل بین‌المللی درباره اتهامات نقض حقوق بشر در کشمیر شده است.
این کمیسیون گزارشی 49 صفحه‌ای را در رابطه با افراط نیروهای امنیتی در منطقه منتشر کرده است.
انتهای پیام/.
