نگاهی به مطالب ستون نویس‌های ترکیه| اسد به ترکیه خواهد گفت: به خانه‌ات بازگرد!

به گزارش گروه بین‌الملل خبرگزاری تسنیم، ستون‌نویس‌های روزنامه‌های ترکیه که در زبان ترکی از آنها به "گوشه‌نویس" یاد می‌شود٬ بخشی از فعالان رسانه‌ای توانمند و اثرگذار هستند که معمولاً یادداشت‌هایشان تاثیر قابل توجهی بر افکار عمومی و معادلات حزبی ترکیه می‌گذارد.

تسنیم تلاش می‌کند تا با انتخاب گزینه‌های قابل توجهی از نوشته‌های ستون‌نویس‌های ترکیه تصویری کوچک از تحولات سیاسی٬ فعالیت‌های رسانه‌ای و هدایت افکار عمومی این کشور را به دست دهد.

حمله به سوریه و تصویر ترکیه در انظار جهان

احمد تاشگتیرن/ روزنامه قرار

اظهارات مصطفی آکنجی رئیس جمهور بخش ترک نشین قبرس یا جمهوری ترک قبرس شمالی٬ به راستی قابل درک نیست. او در مورد عملیات نظامی «چشمه صلح» در سوریه گفته است: از این چشمه خون می‌جوشد و نه آب.

البته رئیس جمهوری قبرس فقط به این بسنده نکرده و اعلام کرده که عملیات تاریخی ترکیه در قبرس نیز یک جنگ خونین بوده است.

این در حالی است که از لحاظ روند تاریخی سیاسی٬ همین مقام ریاست جمهوری قبرس که حالا به دست مصطفی اکینجی افتاده٬ نتیجه همان عملیاتی است که ترکیه انجام داده و اگر ارتش ترکیه وارد نمی‌شد٬ قبرس شمالی نبود و اکینجی هم رئیس جمهور نمی‌شد. اما این نکته ما را به فکر وا می‌دارد. آیا آنکارا به این فکر نکرده بود که باید دیگران را توجیه و اقناع کند و با چنین واکنش‌هایی روبرو نشود؟

اگر قرار باشد فردی که تا این حد به ما نزدیک است در این مورد چنین واکنش تلخی نشان دهد٬ دیگران چه می‌گویند؟

بگذارید مرور کنیم: واقعیت این است که از 7 جانب٬ ترکیه تحت فشار قرار گرفته و واکنش‌های تلخی به عملیات چشمه صلح نشان داده می‌شود. اتحادیه اروپا از سویی ما را تحریم تسلیحاتی می‌کند و از سوی دیگر فشار می‌آورد که هر چه زودتر عملیات را به پایان برسانیم. اتحادیه عرب به شکلی دیگر ما را محکوم کرده و ما را به اشغالگری و پاکسازی قومی و تغییر دموگرافی منطقه متهم می‌کنند. ایران و روسیه و دیگران هر کدام به شکلی فشار می‌آورند و خلاصه اینکه در جهان کشوری نیست که در این عملیات٬ حامی ما باشد. همه انتقاد می‌کنند.

واقعاً ی.پ.گ نیرویی نیست که بتواند در برابر ارتش ترکیه مقاومت کند. قبلاً دلگرم به حمایت آمریکا بودند اما حالا حامی ندارند و می‌توان به راحتی آنها را جارو کرد. حالا باید به فکر تصویر ترکیه باشیم و به این  بیاندیشیم که به واسطه این اقدام نظامی٬ در جهان٬ چه تصویری از ترکیه دیده می‌شود و مردمان کشورهای مختلف چه تصوری از اهداف و اقدامات ما دارند.

ترکیه باید به فکر این باشد که چگونه با تهدیدات تروریستی داعش مقابله کند٬ آوارگان را به چه شکلی به سوریه بازگرداند٬ مشکل اسکان آنان را چگونه حل کند و سرمایه و هزینه لازم چگونه تامین شود و از این مهم‌تر٬ اندیشیدن به تداوم حضور نظامی است.

باید این واقعیت را درک کنیم که همین حالا هم روسیه و ایران٬ چنین زمزمه می‌کنند که ما به خواست دولت دمشق در سوریه هستیم و هر لحظه دولت بخواهد آنجا را ترک می‌کنیم. در چنین فضایی حضور طولانی مدت نظامیان ما در سوریه٬ مشکلات جدیدی به  همراه خواهد آورد.

اردوغان در پاسخ به موضع مخالف اتحادیه عرب گفت: همه شما جمع شوید٬ باز هم در حد یک ترکیه نیستید. این سخن٬ می‌تواند تیتر خوبی به دست روزنامه‌ها بدهد. اما قطعاً به روابط ما با جهان عرب لطمه می‌زند و باید به فکر زبان و ادبیاتی باشیم که با آن٬ بتوانیم با جهان در ارتباط باشیم.

اسد به ترکیه خواهد گفت: به خانه‌ات بازگرد!

متین منیر/ پایگاه خبری تحلیلی تی 24

معمولاً در جنگ‌های خاورمیانه٬ کسی پیروز نمی‌شود و شکست برای همه است! در سال 2011 میلادی٬ سوریه دچار ناآرامی‌های داخلی شد. قاعدتاً آنکارا باید برای بازگشت به ثبات و استقرار٬ به دمشق کمک می‌کرد. چرا که ضعیف شدن حکومت دمشق همان و تمایل کردهای شمال سوریه برای حرکت در فاز خودمختاری همان.

این یعنی تکرار همان تجربه‌ای که قبلاً در عراق روی داده بود. اما دولت ترکیه٬ راه دیگری را انتخاب کرد. چه کرد؟ با کشورهای سنی مذهب منطقه دست به یکی کرد تا رژیم اسد سقوط کند. چرا؟ تا اقلیت علوی کنار زده شود و یک حکومت سنی بر سر کار بیاید که خود را وامدار ترکیه بداند، اما روسیه و ایران٬ سوریه را تنها نگذاشتند و از بشار اسد حمایت کردند.

جنگ در سوریه ادامه پیدا کرد. صدها هزار نفر کشته شدند٬ ده‌ها هزار خانه ویران شد٬ میلیون‌ها نفر آواره شدند. اما اسد و حامیان او در این جنگ٬ پیروز شدند. در چنین مقطع حساسی٬ آنکارا باید چه می‌کرد؟ قاعدتاً باید خطای خود را می‌پذیرفت٬ با دولت سوریه آشتی می‌کرد و رابطه با بشار اسد عادی می‌شد. روسیه نیز همه چیز را برای عادی‌سازی رابطه آنکارا- دمشق مهیا کرده بود. اما ترکیه ترجیح داد به جای انجام این کار٬ سراغ جنگ با کردهای شمال سوریه برود. 

اردوغان معتقد است که پ.ی.د٬ دنباله پ.ک.ک است و با تشکیل خودمختاری٬ امنیت ترکیه را تهدید می‌کند. اما نتیجه این حمله چه شد؟ کردها از خودمختاری خود منصرف شدند و به سوریه و روسیه پناه برده و فریاد زدند ما را از دست ترکیه نجات دهید. سوریه نیز سربازان خود را به آن مناطق فرستاد تا راه بر پیشروی ترکیه ببندند.

تمام این صحنه به ما می‌گوید که هنوز هم فرصت برای توافق ترکیه و سوریه وجود دارد. سوریه می‌تواند امنیت مرزها را تضمین کند و سربازان ترکیه هم بگویند: خداوند از شما راضی باشد. خدانگهدار.

در شرایطی که ناتو و اتحادیه اروپا در این عملیات حامی ترکیه نیستند و آمریکا نیز ترکیه را به تحریم اقتصادی تهدید کرده و اقتصاد ترکیه نیز در شرایط لرزان و خطرناکی قرار دارد٬ بهترین کار این است که از طرح ایجاد منطقه امن و ریختن خون‌های بیشتر٬ منصرف شویم.

جورج آیکن سناتور آمریکایی در جنگ ویتنام به رئیس جمهور کشورش گفته بود: لازم نیست لفتش بدهیم و بخواهیم قلعه بگیریم. زود پیروزی‌ات را اعلام کن و به خانه خودمان برگردیم. من نیز برای اردوغان چنین توصیه‌ای دارم.

انتهای پیام/