به گزارش خبرنگار اجتماعی باشگاه خبرنگاران پویا؛ یکی از معضلاتی که بسیاری از شهروندان کانادایی با آن روبهرو هستند، مشکل تهیه مسکن و "بیخانمانی" است؛ در سالهای اخیر جمعیت افراد بیخانمان کانادا در حال افزایش است.
پایگاه خبری "CBC" در گزارشی تعداد بیخانمانهای مطلق کانادا را بیش از 200 هزار نفر در سال بیان میکند؛ براساس آمارهای منتشر شده در سال 2017، تعداد حداقل 253 هزار نفر تنها در یک سال بیخانمانی را تجربه میکنند؛ براساس شواهد میدانی، حداقل 35 هزار نفر فقط در یک شب در کنار خیابانها و پارکها میخوابند!
این آمار حدودی است و براساس مشاهدات و اطلاعات موجود ثبت شدهاست؛ به گفته کارشناسان کانادایی، تعداد این افراد بیخانمان بیشتر از آمار بیان شده است؛ بسیاری از افراد بیخانمان، پنهان هستند و هیچگونه اطلاعی از آنان در دسترس نیست!
افرادی که در کانادا بیخانمانی را تجربه میکنند از نظر سن، جنس و پیشینه قومی و نژادی بسیار متنوع هستند؛ با این حال، برخی از گروهها بیشتر در معرض خطر بیخانمان شدن هستند؛ بزرگسالان در سنین 25 تا 49 سال، 52 درصد از افرادی که در کانادا بیخانمانی را تجربه میکنند، تشکیل میدهند؛ سالمندان 65 سال و بالاتر درصد کمی از جمعیت بیخانمان را در کانادا تشکیل میدهند.
یکی دیگر از گروههایی که افراد بیخانمان کانادایی را تشکیل میدهند، مردمان بومی کانادا هستند؛ در حالی که آنها 4.3 درصد از جمعیت کانادا را تشکیل میدهند، بین 28 تا 34 درصد از جمعیت افراد بیخانمان را تشکیل میدهند.
"بیخانمانی بومی" در بسیاری از شهرهای کانادا حاد است؛ براساس یک مطالعه در سال 2013، در هر شب میانگین 6.97 درصد از جمعیت بومی شهری در کانادا، بیخانمانی را تجربه میکنند؛ افراد بومی شهری تقریباً هشت برابر بیشتر از افراد غیر بومی بیخانمان هستند؛ از هر 15 نفر، یک نفر بدون سرپناه است.
شرایط و تاریخ منتهی به بیخانمان شدن در بین جمعیت بومی به طور قابل توجهی با دیگر جمعیتهای کانادا متفاوت است؛ تحقیقاتی وجود دارد که نشان میدهد سابقه بیش از حد مردم بومی در جمعیت بیخانمان کانادا، مربوط به میراث استعمار در تاریخ این کشور است.
جوانان بین 13 تا 24 سال، 18.7 درصد از افراد بیخانمان در کانادا را تشکیل میدهند؛ از نظر جنسیت، 57.6 درصد از جوانان، پسر و 36.4 درصد دختر هستند؛ میانگین 40.1 درصد از شرکتکنندگان در یک تحقیق در سال 2016 اظهار داشتند که در اولین تجربه بیخانمانی، آنها زیر 16 سال سن داشتند!
براساس مطالعهای در سال 2012 در مورد جوانان خیابانی، این افراد بیشتر از دیگر جمعیت بیخانمان در کانادا در معرض آسیب قرار میگیرند؛ آنها 11 برابر بیشتر از افراد دیگر در معرض خودکشی، فساد جنسی و مصرف مواد مخدر قرار دارند.
یکی دیگر از گروههای تشکیلدهنده جمعیت بیخانمان در کانادا، زنان هستند؛ 27.3 درصد از جمعیت افراد بیخانمان را زنان تشکیل میدهند؛ خشونت خانگی و فقر ناشی از نابرابری جنسیتی، علت اصلی بیخانمانی برای زنان است.
بیخانمانی در کانادا، علل بسیاری دارد؛ بیکاری، مهاجرت به سمت مراکز شهری، کمبود مسکن ارزان قیمت، خروج دولت از حوزه حمایت از درآمد و رفاه اجتماعی، خشونت خانوادگی و اعتیاد است؛ اما به گفته کارشناسان، علت اصلی این معضل کمبود مسکن با قیمت مناسب و عدم حمایت دولت از درآمد و رفاه اجتماعی است.
مطابق نظر رصدخانه ملی کانادا، بیخانمانی در کانادا در این زمان به دلیل نتیجه سیاستهای غلط دولت در زمینه مسکن اجتماعی و برنامه های مربوط به آن است؛ در سال 1996 دولت فدرال، مسئولیت بیشتر مسکنهای اجتماعی افراد کمدرآمد را به استان ها واگذار کرد و بودجه اختصاص داده شده به آن را کاهش داد.
براساس دادههای سرشماری سال 2016، تعداد یک میلیون و 693هزار و 775 خانوار (میانگین ملی 12.7 درصد) مشکل مسکن داشتند؛ این مشکل در شهرهای اصلی بیشتر نمایان است؛ 5 درصد در "کبک"، 17.6 درصد در "ونکوور" و 19.1 درصد در "تورنتو" با مشکل تهیه مسکن مواجه هستند.
بیخانمانی در کانادا تابعی از قیمت نامناسب و در دسترس نبودن مسکن و درآمد غیرکافی است؛ هنگامی که به تازگی وارد کانادا میشوید، معمولاً درآمد مناسبی برای خرید خانه ندارید و گزینههای مسکن ارزان قیمت نیز به اندازه کافی وجود ندارد!
انتهایپیام/