سازمان‌های غیردولتی ضد چینی آمریکا در آسیای مرکزی
سازمان‌های غیر دولتی در کشورهای آسیای مرکزی چون قزاقستان و قرقیزستان که از جمله شرکای مهم چین در منطقه می‌باشند، سلاح مهم ایالات متحده برای اعمال فشار بر چین بودند.
به گزارش گروه بین‌الملل خبرگزاری تسنیم، به نقل از پورتال آسیای مرکزی، جنگ تجاری ایالات متحده و چین در حال پایان یافتن است. حال طرفین مشغول تدوین توافقنامه‌های "صلح" می‌باشند. در طول سال 2019 یکی از وظایف مهم ایالات متحده فشار حداکثر بر پکن در تمام جهات ممکن بود. از جمله از طریق شرکای چین در آسیای مرکزی: قزاقستان و قرقیزستان. مهمترین سلاح در این مبارزه سیستم منطقه‌ای سازمان‌های غیردولتی بود که تحت کنترل واشنگتن بودند.
این کار شامل شکل‌گیری یک تصویر منفی از چین از طریق تبلیغ "مساله سین کیانگ" و اقلیت‌های قومی و همچنین ترویج مضامین سنتی تهدید گسترش چین در کشورهای همسایه بود. در این فتار هدف دفاع یا محکوم کردن سیاست‌های چین در منطقه نمی‌باشد. بلکه هدف تنها ارزیابی فعالیت‌های کمپین اطلاعاتی، روش‌ها و اثربخشی آن می‌باشد.
در چهارچوب کمپین ضد چینی، می‌توان سه حوزه را مشخص کرد که با کمک سازمان‌های غیردولتی اجرایی شدند: فشار اطلاعاتی از طریق رسانه‌ها، رویدادهای عمومی و سخنرانی‌های مستقیم همراه با خشونت و ناآرامی.
روابط سیاه
در هرگونه فعالیت اطلاعاتی، مطبوعات نقش اساسی دارند. در اینجا مطبوعات توجه مخاطبان را به موضوعات پراهمیتی چون: تأثیر چین بر اقتصاد منطقه، وضعیت اویغورها و سایر اقلیت‌های ملی در سین کیانگ جلب می‌کردند.
محتوای اصلی ضد چینی اغلب به طور مستقیم توسط سایت‌های غربی در منطقه منتشر می‌شوند: Azattyk (شعبه رادیو "آزادی"، ایالات متحده) و currenttime (شرکت تابعه "آزادی"). به میزان کمتری، موسسه جنگ و صلح (بریتانیا) و Eurasia.net (بنیاد سوروس).
مرحله بعدی، توزیع محتوا از طریق رسانه‌های منطقه‌ای می‌باشد، زیرا ایالات متحده سرمایه گذاری زیادی در تأمین مالی رسانه‌های آسیای مرکزی انجام می‌دهد. در قرقیزستان، 5 میلیون دلار از طریق USAID در اپراتور پروژه سازمان غیردولتی اینترنیوز، گیرندگان سایت‌های کلوپ، کاکتوس مدیا و تعدادی از رسانه‌های دیگر برای این اهداف اختصاص داده شد. در سال 2018، این آژانس آمریکایی از افتتاح یک برنامه برای تامین کمک هزینه اضافی برای همکاری با رسانه‌ها در سراسر آسیای مرکزی به مبلغ 15 میلیون دلار خبر داد، که جزئیات آن فاش نشده است.
به هر طریق، در طی سال 2019 ، تعداد تبلیغات منفی درباره چین به طور نامتناسبی در تعدادی از رسانه‌ها افزایش یافت. به عنوان مثال، "کاکتوس مدیا" که در بالا به آن اشاره شد، در ژانویه تا فوریه 2019 با جدیت بیشتری به موضوع چین پرداخته است. در طی این مدت 62٪ از نشریات منفی بودند، و 51٪ به سخنرانی‌های ضد چینی در بیشکک اختصاص داده شده بودند. نسبت اخبار مثبت و خنثی مربوط به چین حدود 7٪ بوده است.
سایت کلوپ نیز ماهیت مشابهی از این اخبار را در طول سال داشه است. 48٪ از نشریات مربوط به چین و سیاست چین حاوی اطلاعات منفی بوده، و 39٪ نیز به انتقاد از وضعیت اقوام کوچک در سین کیانگ و اقدامات ضد چینی در قرقیزستان اختصاص داشتند. سهم رویدادهای مثبت و اطلاعات در نمونه مورد مطالعه تنها 8٪ بوده است.
علاوه بر این، علیرغم علاقه شدید روزنامه نگاران به رویدادهای محلی در سین کیانگ، اخبار سایر مناطق چین، به ویژه موارد مرتبط با اقتصاد و برنامه فضایی، عملاً تحت پوشش نبوده است.
سخنرانان سازمان‌های غیردولتی
در قزاقستان، سازمان‌های غیردولتی نقش مهمی در شکل دادن به تصویر رسانه‌ای پیرامون چین ایفا کردند. به عنوان مثال، "ابتکار حقوقی بین المللی" (بنیاد سوروس و FreedomHouse) و "آتاژورت یریک‌تیلری (داوطلبان میهن)" نقش مهمی در ترویج "مساله سین کیانگ" داشته‌اند.
هر دو سازمان کنفرانس‌ها و رفعالیت‌های مطبوعاتی را در قزاقستان و قرقیزستان برگزار کرده و از سیاست‌های داخلی چین انتقاد کرده و پکن را به آزار و اذیت قومی قزاق‌ها و قرقیزها متهم می‌کنند. در واقع، سازمان‌های قومی بر این باورند که این فعالیت به نفع هموطنان در چین نبوده، بلکه "بیش از عمل، تنها سر و صدا" ایجاد می کند. اما این سازمان‌های غیردولتی از پشتیبانی بسیار خوبی در خارج برخوردار هستند.
"آتاژورت" یک پروژه طولانی مدت با هدف ترویج مضامین سین کیانگ است که توسط واشنگتن پشتیبانی می‌شود. کار این سازمان غیردولتی شخصاً توسط آلیس ولز، معاون وزیر خارجه در امور آسیای جنوب و آسیای مرکزی کنترل می‌شود. ثبت این سازمان در قزاقستان مستقیماً توسط سفارت ایالات متحده صورت گرفته است. نماینده و وکیل این سازمان غیردولتی، آیمان عُمرُووا مدتها است که از پشتیبانی مالی سفارت آمریکا برخوردار است و در سال 2018 جایزه معتبر آمریکا را از دست ملانیا ترامپ دریافت کرد.
همچنین، جین بونین، شهروند ایالات متحده، که در زمینه مسائل اویغور تخصص دارد و یک کارزار اطلاع رسانی علیه چین را برعهده دارد و بودجه برای پروژه های منطقه را جمع می‌کند، با "آتاژورت" و بنیاد سوروس کار می‌کند. او همچنین به بیشکک سفر کرده، و به ایجاد "کمیته حمایت از قرقیزهای چین" کمک کرد.
سازمان‌های مردم نهاد محلی نیز در قرقیزستان کارهایی را انجام داده‌اند. یِوگِنیا میخایلُووا، کارشناس رسانه، این موضوع را در مطالعه اخیر خود در مورد کمپین ضد چینی خاطرنشان کرد: "عموما کسانی چین را به طور علنی مورد انتقاد قرار می‌دهند که با سازمان‌های غیرانتفاعی در قرقیزستان ارتباط داشته، و حمایت مالی از ایالات متحده و چندین کشور اتحادیه اروپا از جمله انگلستان دریافت می‌کنند."
از جمله نمونه‌های خاص، می‌توان به ادیل بایسلوف اشاره کرد، که در آن زمان رئیس سازمان غیردولتی "دموکراسی و حقوق شهروندی" بود (USAID و بنیاد سوروس)، که رسما از بیشکک خواستار شد تا در رابطه با اوضاع سین کیانگ تحریم‌هایی را علیه چین اعمال کند.
بایسلوف خیلی زود به مسئولیت دیپلماتیکی تغییر سمت داد، بنابراین نتوانست پوچ بودن پیشنهادات خود را از دیدگاه منافع قرقیزستان درک کند. با این حال، او با آنها صحبت کرد.
تظاهرات ضد چینی
یک کارزار اطلاع رسانی قدرتمند با تظاهرات گسترده علیه چین در منطقه هدایت می‌شد، که برگزارکنندگان آن تلاش کردند تا آن را به صورت عمومی و "خودجوش" جلوه دهند.
با این حال، به عنوان مثال، در تظاهرات قزاقستانی‌ها در سپتامبر 2019 ، نقش "ائتلاف ابتکارات مدنی"، که بازداشت 50 تن از فعالان خود را در جریان تظاهرات‌های غیر مجاز رسما اعلام کرد، کاملاً مشهود است. مشخص شد که در این جنبش، "اویان ، قزاقستان" ، " اصلاح وزارت کشور" و سایر گروهک‌های شرکت کننده در شورش‌های ضد دولتی در قزاقستان شرکت داشتند، که آشکارا توسط نمایندگان سازمان‌های غیردولتی طرفدار آمریکایی رهبری می‌شدند.
در قرقیزستان این ارتباطلات کمتر آشکار شده است. به عنوان مثال، در پشت سخنرانی‌های دسامبر-ژانویه 2018/2019 در بیشکک به طور رسمی گروه ملی گرایان "کرُک چورُو" قرار داشت. با این حال، روزنامه نگاران کنجکاو قرقیز دریافتند که جین بونین، کارشناس آمریکایی، که در بالا به آن اشاره شد، در طی سخنرانی‌ها در بیشکک حضور داشت. علاوه بر این، معلوم شد که وی در دایره ارتباطات اسپاسکا گاتزینسکا، رئیس بدنام بخش اوراسیایی اداره ملی "بنیاد دموکراسی ملی آمریکا" (NED) قرار داشت که جلسات پنهانی وی با نمایندگان اپوزیسیون قزاقستان و قرقیزستان به اصطلاح به "دروازه گاتزینسکا" معروف شد.
شخص دیگری که درگیر این رسوایی بود، نیز با شورش‌ها مرتبط شد - عادل توردوکولوف، سیاستمدار مشهور اپوزیسیون و نماینده جامعه سازمان‌های غیردولتی. برگزارکنندگان شورش‌ها، از پیشرفت راهپیمایی ضد چینی در بیشکک وی را تلفنی مطلع کردند و همو بعداً بازداشت آنها را به مطبوعات اعلام کرد.
توردوکولوف، در پاسخ به سوال خبرنگاران درمورد دلیل چنین تماس‌های زیادی، گفت که او قصد داشت "در دادگاه از بازداشت شدگان دفاع کند". با این حال، در رزومه رسمی وی، هیچ اثری از تحصیلات حقوقی یا مجوز وکالت پیدا نشده است.
در شورش‌های "سلطان ساری" نیز ارتباط با سازمان‌های غیردولتی قابل مشاهده است، که طی آن حدود 20 نفر که عمدتا کارگران چینی از معدن طلای محلی بودند، زخمی شدند. سپس مقامات اعلام کردند که در درگیری افراد ناشناسی غیر از ساکنان محلی مشارکت داشتند و تحقیقات آغاز شده است.
با این حال، اِلری بیتیکچی، ناشر (با نام واقعی نازیک‌بیک کادیرماشف) طی یک سخنرانی احساسی، با جستجوی عاملان این درگیری‌های جمعی مخالفت کرده و اعلام تحقیقات را "فراخوان انتقام جویانه علیه مردم خود" خواند. توضیح دلیل ترس او دشوار است، اگر که خودش هیچ ارتباطی با این داستان نداشته باشد.
همین فرد در سال 2016-2017 در کمپینی به مناسبت سالگرد قیام هفت آب (سِمیرِچ) 1916 که برای تحریکات ضد روسی و اتهامات "نئوکولونیالیسم" به مسکو شکل گرفت، نقش اساسی را در این کار بازی کرد. فعالیت‌های کادیرماشف حمایت خود را از سازمان غیر دولتی "آیگینه" که با حمایت رهبری بنیاد سوروس در قرقیزستان ایجاد شده و کار می‌کند، دریافت کرد. نمی توان این قضیه را رد کرد که اکنون نیز همکاری‌ها ادامه دارد - البته درمورد موضوعات دیگر.
به طور کلی، وقایع در سلطان ساری سؤالات بسیاری را ایجاد کرده است. به ویژه، تحقیقات از طرف مقامات نشان داد که در درگیری‌های کوی تاش، که مطبوعات شرکت کنندگان "دروازه گاتزینسکا" را در شکل گیری آن متهم کردند، همان افراد درگیر در معدن طلا مشاهده شده است.
بعضی از نشریات عجله دارند که درباره ارتباط اثبات شده این وقایع صحبت کنند، با این حال، به نظر، این وضعیت نیاز به بررسی نسخه "ردپای خارجی" نیز دارد.
دستاورد کمپین
سازمان‌های غیردولتی طرفدار آمریکا در منطقه موفق به ایجاد زمینه اطلاعاتی نسبتاً قوی شده‌اند. خصوصاً کار "آتاژورت" با مشارکت عمرووا و بونین، در رابطه با استفاده از مهاجران اهل سین کیانگ، که به شدت نیاز به حمایت در مکان جدید داشتند و آزادانه داستان‌های احساسی و ترسناک راجع به زندگی در وطن خود می‌گفتند، مؤثر بود.
چین هراسی، که از ویژگی‌های آسیای مرکزی است، پس از تاریخ واگذاری برخی سرزمین‌های تاجیکستان به چین، کار را راحت‌تر کرد.
قربانیان، پروژه‌های سرمایه گذاری چین در منطقه بودند، از جمله افتتاح گروهی از شرکت‌های چینی در قزاقستان که در پس زمینه این شور و هیجانات لغو شد. اکنون آنها سعی در استفاده از زمینه اطلاعاتی برای مختل کردن پروژه شهر ایمن در نور سلطان و آلماتی دارند که پیمانکاران چینی در آن شرکت می‌کنند. منتقدان سعی در ارتباط دادن فناوری‌های جدید با روش‌های کنترل پلیس دارند. با این حال، پیامدهای سیاسی گسترده‌تری حاصل نشد. روابط اقتصادی قوی قزاقستان و قرقیزستان با چین و اشتباهات استراتژیک در اینجا نقش مهمی داشت. تلاش برای استفاده از افراد و ساختارهای مشابه در مبارزات ضد چینی و ضد دولتی منجر به بی اعتبار شدن هر دو مشارکت کننده و همچنین خود شخصیت‌ها شد. در حقیقت، این امر به روشنی در نمونه توردوکولوف یا رهبران "اویان- قزاقستان" به وضوح قابل مشاهده است.
با این حال، شغل اکثر این افراد هنوز حفظ شده است ، و به نظر می رسد، اوج جنگ، جنگ تجاری ایالات متحده و چین است. آیمان عمرووا ، که با "آتاژورت" همکاری داشته و از حمایت آمریکا از پروژه‌های خود برخوردار بود، به مجمع عمومی ریاست جمهوری قزاقستان پیوست. اِدیل بایسالوف - سفیر قرقیزستان در انگلیس شد. در پرونده شورش‌ها از توردوکولوف بازجویی شد، اما دستگیر نشد. پس از دستگیری رئیس جمهور سابق آتامبایف، او به عنوان یکی از رهبران واقعی اپوزیسیون حزب سوسیال دموکرات قرقیزستان شناخته شد و از نفوذ سیاسی چشمگیری برخوردار شد.
این افراد در پست‌های جدید از چه کسانی دفاع خواهند کرد؟ آیا آنها برای منافع آمریکا در مورد مساله چین یا مساله دیگری لابی نخواهند کرد؟
انتهای پیام/
