یادداشت| هدفی والا در پسِ پرده پیمان پیامبر با مردم قریش
پیامبر (ص) نه در ایام تنگنا و فشار بلکه در اوج قدرت و میل بسیار مردم جزیرة العرب به اسلام، پیمانی را با قریش می‌بندد و در پشت پرده این پیمان‌نامه هدفی بسیار بالا را دنبال می‌کند.
به گزارش خبرنگار فرهنگی باشگاه خبرنگاران پویا، در بررسی صحت اقوال تاریخی، منبع و ثقه (مورد اعتماد و اطمینان) بودن مورخ و ناقل، بسیار مهم و شاخص ملاک است. بدیهی است که برای ما مسلمانان، قرآن کریم که کلام وحی است، در تمامی مباحث، از جمله نقل حوادث تاریخی (قصص)، معتبرترین کتاب است چرا که منبع و گوینده آن، خداوند علیم و حکیم است. با نهایت تأسف این چندمین بار است که آقای رئیس جمهور برای پیشبرد منافع سیاسی خود و سرپوش گذاشتن روی کم‌کاری‌ها و تصمیمات نسنجیده دولت خسته خود که اغلب هم غلط است کار به تحریف تاریخ و حتی مبانی اصلی اسلام عزیز می‌زند.
با یک نگاه بسیار اجمالی به تاریخ کاملاً روشن است که پیامبر (ص) نه در ایام تنگنا و فشار بلکه در اوج قدرت و میل بسیار مردم جزیرة العرب به اسلام در سال 6 هجری پیمانی را با قریش می‌بندند که در پشت پرده این پیمان‌نامه هدفی بسیار بالا را دنبال می‌کنند و بعد از این عهدنامه به منافع و نتایج روشنی دست می‌یابند؛ از جمله اینکه سال بعد مسلمانان در مناسک حج ابراهیمی شرکت می‌کنند و حتی مدتی بعد نیز عمره بجا می‌آورند و اقتدار و حقانیت اسلام را فراتر رسانه‌ای می‌کنند و بعد از این پیمان پایگاه اجتماعی به مراتب فراتر و جامع‌تری را در بین کفار ایجاد می‌کنند.
در تورق تاریخی پیمان حدیبیه دارد که مکرز ابن حفض (شجاع) که از قهرمانان جنگی عرب و اهل قریش بود بعد از صلح با 40 نفر از جنگاورانش به لشکر اسلام تاختند و رجزخوانی کردند که خود نوعی نقض پیمان بود، در اینجا به روایت خود مورخین اهل سنت (کتاب المغازی –واقدی ج 2 ص 602) دارد که رزمندگان اسلام عین این 40 نفر را که نقض عهدنامه کرده بودند را اسیر کرده و نزد پیامبر خدا بردند و این نشان از اقتدار، عزمتمندی و عدم ترس مسلمان در مقابل کفار را نشان می‌دهد و نکته بارز دیگر در پیمان حدبیه که بین پیامبر اکرم(ص) و کفار قریش می‌توان به آن اشاره کرد و خود موضوعی است بر بطلان حرف های روز گذشته حسن روحانی این است که دو سال بعد از این معاهده و در سال 8 هجری قبیله بنی بکر که از قبایل شناخته شده کفار قریش بود به قبیله بنی‌خزاعه که از مسلمانان و در رکابان حضرت خاتم الانبیا (ص) بودند یورشی بردند که همین نقض موجب دستور پیامبر (ص) و خروش مسلمانان و حمله به مکه و فتح الفتوح مکه شد. (الکامل فی التاریخ ــ ابن اثیر ج 2 ص 239).
یعنی در عین اینکه حضرت رسول الله (ص) در مواجهه با بد عهدی کفار سکوت نکرده و تجدید پیمان و عهد نامه دیگر را امضا نمی کنند بلکه یورشی همه جانبه برای دفاع از حق و اسلام انجام می‌دهد و منجر به فتح مکه می‌شوند و در نقل متقن تاریخ موجود هست که ابوسفیان برای عذرخواهی این نقض پیمان به مدینه و خدمت پیامبر می‌رسند اما حضرت رحمت للعالمین عذرخواهی وی را نمی پذیرند و مسلمانان آماده لشکرکشی و عزیمت به مکه می‌شوند.
و در سال هشتم، مکّه به‌دست سپاهیان اسلام فتح شد. پس از فتح مکّه پیامبراکرم(ص) به امر خداوند تصمیم گرفت شبه‌جزیره را از لوث کفر و شرک پاکسازی کند. بعضی از قبائل که بعد از فتح مکّه با مسلمانان پیمان بسته بودند، همان سال شروع به انجام کارهایی برخلافِ پیمان و قراردادشان کردند. از این‌رو وجود امیرالمؤمنین علی (ع) با فرمان آیات ابتدایی سوره برائت به مکّه رفت و در موسم حج اعلامیّه ای خواند و در نتیجه عهدشکنی یهودیان هم فتح خیبر روی داد.
جای سوال اینجاست که جناب روحانی دقیقا از کدام پیغمبر و کدام تاریخ دست به نقل کذب می‌زنند که به نقل صریح تاریخ پیامبر ما خلاف و عکس این تعاریف ساختگی رفتار کرده‌اند.
رهبر انقلاب اسلامی حضرت آیت الله خامنه ای در تفسیر سوره برائت به زیبایی نحوه مواجهه پیامبر با پیمان‌شکنی کفار را شرح داده‌اند که مطالعه آن برای هر فردی که بناست مسئولیتی در حوزه سیاست خارجی جمهوری اسلامی به عهده بگیرد، ضروری است.
هر چند که اینگونه افاضات را بیشتر بازیگری و ایجاد فضای دوقطبی می‌دانیم اما از جناب رئیس جمهور دعوت می‌کنم به جای بیان متوهمانه تاریخی و هتک حرمت پیامبر اسلام (ص) هر چند نگاهی کوتاه و اجمالی به چند آیه از کلام وحی داشته باشند.
آیه 190 از سوره مبارکه بقره
«وَقَاتِلُوا فِی سَبِیلِ اللَّهِ الَّذِینَ یُقَاتِلُونَكُمْ وَلَا تَعْتَدُوا إِنَّ اللَّهَ لَا یُحِبُّ الْمُعْتَدِینَ؛ و در راه خدا با آنان که به جنگ و دشمنی شما برخیزند جهاد کنید اما از حد تجاوز نکنید که خدا متجاوزان را دوست ندارد.»
آیه 9 سوره مبارک تحریم:
«یَا أَیُّهَا النَّبِیُّ جَاهِدِ الْكُفَّارَ وَالْمُنَافِقِینَ وَاغْلُظْ عَلَیْهِمْ وَمَأْوَاهُمْ جَهَنَّمُ وَبِئْسَ الْمَصِیرُ؛ ای رسول گرامی، اینک با کفار و منافقان به جهاد و کارزار پرداز و بر آنها (تا ایمان نیاورده‌اند) سخت گیر و (بدان که) مأوای آنها دوزخ است که بسیار بد منزلگاهی است.»
آیه 123 سوره مبارکه توبه:
«یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا قَاتِلُوا الَّذِینَ یَلُونَكُمْ مِنَ الْكُفَّارِ وَلْیَجِدُوا فِیكُمْ غِلْظَةً وَ اعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ مَعَ الْمُتَّقِینَ؛ ای اهل ایمان، با کافران از آنان که با شما نزدیکترند شروع به جهاد کنید و باید کفار در شما درشتی و نیرومندی و قوت و پایداری حس کنند و بدانید که خدا همیشه با پرهیزکاران است.»
در آخر درمانده‌ایم از این روزگار که به امام حسین (ع) تهمت مذاکره با عمرسعد می‌زنند، مشروعیت امامت امامان را رائ مردم می‌دانند نه نص، یا امام زمان (عج) و پیامبر گرامی اسلام (ص) را قابل نقد می‌دانند و به پیامبر (ص)، تهمت ناروای پیمان مجدد با کفار پیمان‌شکن زده می‌شود اما فریاد وا اسلاما از جایی بلند نمی‌شود.
و العاقبة للمتقین
نویسنده: سجاد دانی
انتهای پیام/
