ماجرای شرکت دانش‌بنیانی که به‌دلیل تأخیر دولت در پرداخت مطالبات تعطیل شد
گسترش و افزایش کمی شرکتهای دانش‌بنیان جزو اولویت‌های نهادهای علمی کشور بوده‌است اما گویا بعد از راه‌اندازی و شروع به کار، این شرکتها با نوعی رهاشدگی همراه هستند و حتی گاهی کارشکنی برخی نهادهای دولتی باعث ورشکستگی و بیکاری آین شرکتها می‌شود.
به گزارش خبرنگار اجتماعی خبرگزاری تسنیم؛ شکل‌گیری شرکتهای دانش‌بنیان به عنوان یکی از اصلی‌ترین اهرم‌های اتکا به صنایع داخلی مدتها قبل در دستور کار معاونت علمی و فناوری ریاست جمهوری قرار گرفت و در واقع یکی از دلایل راه‌اندازی این معاونت در ساختار دولت کمک به پیدایش صنایع فناورانه داخلی بود.
با گذشت زمان و حمایت‌های معاونت علمی تعداد شرکتهای دانش بنیان افزایش یافت و محصولات این شرکتها تجاری‌سازی شدند؛ دوران خوشی که حالا با افزایش کمی این شرکتها به نوعی رها شدگی در این عرصه منجر شد. حالا برخی از شرکتهایی که برای شکوفایی و شکل‌گیری‌شان تلاش شده بود با کم‌کاری و کارشکنی‌های دولتی به تعطیلی رسیده‌اند.
درباره مشکلات شرکتهای دانش‌بنیان با "محمد نادری‌زاده" مخترع و مدیرعامل یکی از این شرکت‌دانش‌بنیان که پیش از این "ترالی پانسمان و شستشو" را اختراع کرده‌بود به گفت‌گو نشستیم؛ شرکت تحت مدیریت او حالا به دلیل عدم پرداخت تعهدات مالی توسط شرکتهای دولتی و واردات محصولات مشابه در آستانه ورشکستگی است و با 10 درصد ظرفیت خود کار می‌کند!
تسنیم: به یاد دارم سال 96 برای اولین بار که «اتاق تمیز» برای تحقیقات دارویی در شرکت شما به راه افتاد آقای ستاری، معاون علمی رئیس جمهوری از آن بازدیدی به عمل آورد و شما به تولید محصولات متنوع بهداشتی و فروش آن رسیده بودید، حال چه اتفاقی افتاده‌است که شرکت شما با مشکل روبه‌رو شده‌است؟
ما بعد از فروش محصولاتمان نتوانستیم به موقع مطالباتمان را از دولت وصول کنیم و این مطالبات نزدیک به دو تا سه سال معوق می‌ماند. به همین دلیل برای خرید مواد اولیه با مشکل مواجه می‌شدیم و به مرور حتی قیمت این مواد گران‌تر می‌شد و تا 80 درصد افزایش قیمت پیدا می‌کرد.
در همین شرایط حقوق کارکنان را پرداخت می‌کردیم و مجبور بودیم وام‌های دریافتی را پرداخت کنیم. وامهایی که دیر پرداخت می‌شدند جریمه دیرکردشان را هم باید پرداخت می‌کردیم، اما مطالباتی که ما از دولت داشتیم و چند سال پرداخت نشده بود هیچ جریمه‌ای نداشت.
تسنیم: دقیقا کدام نهادهای دولتی باید معوقات را به شما پرداخت می‌کردند؟
وزارت بهداشت و دانشگاه‌های علوم پزشکی که محصول به آنها فروخته بودیم. البته بعد از اینکه سال گذشته من مجبور به تعلیق 60 نیروی شرکت شدم، مطالبات به مرور پرداخت شد و هر چقدر ما با استانداری و فرمانداری و سایر نهادها مکاتبه کردیم فایده نداشت. الان سطح فعالیت ما به 10 درصد کاهش پیدا کرده است.
تسنیم: با خود معاونت علمی ریاست جمهوری چه مکاتبه و مراوده‌ای داشته‌اید؟
معاونت هم حمایتی نکرد و از ما می‌خواهد دانش‌بنیان بودن شرکت را تمدید کنیم. حال اینکه شرکتهای ارزیابی که برای احراز دانش‌بنیان بودن شرکتهای خصوصی فعالیت می‌کنند به ما می‌گویند باید 50 درصد فروشتان محقق شود، خب وقتی ما با مشکلاتی که ذکر کردیم مواجهیم چگونه به 50 درصد فروش برسیم. در جواب ما می‌گویند این موضوع دیگر به ما ارتباطی ندارد به ما گفته‌اند تنها آیتم‌ها را بررسی کنید و گزارش بدهید. این کارگزاری‌ها تنها به ابلاغیه‌ها توجه می‌کنند و کاری به این ندارند که ما با چه مشکلاتی مواجه هستیم و شرایط کشور چگونه است و چه تاثیری بر این شرکتها می‌گذارد. من هرچقدر هم توضیح بدهم که مواد اولیه گران خریده‌ام و محصول تولید کرده‌ام و دولت پولم را نداده‌است فایده‌ای ندارد.
مدیران بانکها برای اینکه به نهادهای بازرسی جوابگو نباشند به شرکتها وام نمی‌دهند
برای دریافت یک وام هم هزار دردسر داریم و باید مراحل بروکراتیک پیچیده‌ای را پشت سر بگذاریم، وقتی دلایل این شرایط سخت را جویا می‌شویم مدیران بانکی بیان می‌کنند که ما باید برای پرداخت این وامها به بازرسی‌ها پاسخگو باشیم و برای همین پاسخگویی‌ها اصلا راحت‌تریم وامی پرداخت نکنیم زیرا اگر وام بدهم خودم را گرفتار کرده‌ام و باید مراحل بازرسی را پشت سر بگذارم.
من، مخترع سطح یک کشور هستم، به عنوان کار‌آفرین برتر انتخاب شده‌ام و از رئیس جمهور لوح تقدیر دریافت کردم اما به اندازه چند میلیون ارزش ندارم که وام دریافت کنم و در نهایت مجبورم 60 نیروی خود را تعدیل کنم و 60 نفر بیکار شوند. همین افراد 60 حقوق یک و نیم میلیونی دریافت می‌کنند و 500 هزار تومن هم پول بیمه برایشان پرداخت می‌شود. با یک حساب ساده می‌بینیم دولت ماهی 120 میلیون برای یک شرکت کوچک ضرر می‌دهد، یعنی سالی یک میلیارد و 400 میلیون تومان خب اگر یک وام کمتر به ما می‌داد که شرکتمان مجبور به تعدیل نیرو نشود، بهتر نبود؟!
تازه تأکیدات من برای دریافت وام نبود من فقط می‌خواستم پول خودم را به من بدهند و اینقدر ما را درگیر دریافت مطالباتمان نمی‌کردند. من فقط خواستم مطالباتم را بدهند تا بتوانم مواد اولیه بخرم و تولید کنم. اما از این ماجرا گذشته است و من نیروهایم را تعدیل کرده‌ام. 800 میلیون تومان مطالبات داشتیم و هنوز هم بیش از 100 میلیون آن باقی مانده‌است. البته وام هم گرفته‌ام مقدار زیادی سود روی آن آمده است و حالا هم فقط کار می‌کنم که این سود بانک را پرداخت کنم.
به جای وام برای افزایش کمیت شرکتهای دانش‌بنیان، سرمایه‌های بیکار مانده را احیا کنید
کاش به جای اینکه دولت وام آغاز به کار برای شرکتهای دانش‌بنیان پرداخت کند تا آنها هم به روزگار ما دچار شوند همین شرکتهای فعال را حمایت کند تا ورشکست نشوند. بیاید از این شرکتها بپرسد چرا کار نمی‌کنید و مشکلتان چیست؟ شرکت ما 10 میلیارد سرمایه‌گذاری کرده‌است و فعالیتی نمی‌کند شرکت دیگری که می شناسم 15 میلیارد سرمایه‌گذاری کرده و دیگری 30 میلیارد. حال این سرمایه‌ها را باید احیا کرد نه اینکه برای افزایش کمیت وام به تازه‌واردها بدهند.
اختراع من برای اولین بار در دنیا مطرح شده‌است و برای فروش این محصول، خود وزیر بهداشت به نهادهای زیرمجموعه‌اش سفارش کرده بود اما باز هم اقدام به خرید از من نکردند و عده‌ای منفعت‌طلب در وزارت بهداشت و برخی مسئولان خرید دانشگاه‌ها از من محصول را نمی‌خریدند و حتی برخی از آنها از من خواسته‌اند برای فروش محصولم مبلغی بیش از ارزش جنس فاکتور بزنم و اختلاف قیمت را به آنها پرداخت کنم. حالا من اگر این پول را پرداخت کنم چگونه باید به دارایی پاسخگو باشم که من آن را دریافت نکرده‌ام؟ دارایی‌هم فاکتورهای من را می‌بیند. همین دارایی اگر ارزش افزوده پرداختی من 5 روز به تاخیر بیفتد حسابهای شرکت را مسدود می‌کند اما مطالبات من 3 سال در دست دولت مانده و سودی به آن تعلق نمی‌گیرد.
انتهای پیام/
