نهج‌البلاغه| همه افراد جامعه در خوشی و ناخوشی شریکند
امیرالمؤمنین علیه‌السلام فرمود: اى مردم، همه افراد جامعه در خوشی و ناخوشی شریکند، چنانکه شتر ماده ثمود را یک نفر دست و پا برید، اما عذاب آن تمام قوم را گرفت.
به گزارش خبرنگار فرهنگی باشگاه خبرنگاران پویا، امیرالمؤمنین علیه‌السلام در روایتی فرمود «اى مردم در راه راست، از کمى روندگان نهراسید، زیرا اکثریت مردم بر گرد سفرهاى جمع شدند که سیرى آن کوتاه و گرسنگى آن طولانى است. اى مردم، همه افراد جامعه در خوشی و ناخوشی شریکند، چنانکه شتر ماده ثمود را یک نفر دست و پا برید، اما عذاب آن تمام قوم را گرفت، زیرا همگى آن را پسندیدند. خداوند سبحان مى‌فرماید: «فَعَقَرُوها فَأَصْبَحُوا نادِمِینَ؛ ماده شتر را پى کردند و سرانجام پشیمان شدند.» سرزمین آنان چونان آهن گداختهاى که در زمین نرم فرو رود، فریادى زد و فرو ریخت.اى مردم آن کس که از راه آشکار برود به آب مىرسد و هر کس از راه راست منحرف شود سرگردان مىماند؛ أَیُّهَا النَّاسُ إِنَّمَا یَجْمَعُ النَّاسَ الرِّضَا وَ السَّخَطُ وَ إِنَّمَا عَقَرَ نَاقَةَ ثَمُودَ رَجُلٌ وَاحِدٌ فَعَمَّهُمُ اللَّهُ بِالْعَذَابِ لَمَّا عَمُّوهُ بِالرِّضَا قَالَ سُبْحَانَهُ فَعَقَرُوها فَأَصْبَحُوا نادِمِینَ فَمَا کَانَ إِلَّا أَنْ خَارَتْ أَرْضُهُمْ بِالْخَسْفَةِ خُوَارَ السِّکَّةِ الْمُحْمَاةِ فِی الْأَرْضِ الْخَوَّارَةِ أَیُّهَا النَّاسُ مَنْ سَلَکَ الطَّرِیقَ الْوَاضِحَ وَرَدَ الْمَاءَ وَ مَنْ خَالَفَ وَقَعَ فِی التِّیه.» (خطبه201 نهج‌البلاغه)
امیرالمؤمنین علیه‌السلام در این کلام کوتاه به سه نکته مهم اشاره فرمود که هر یک بخشى از این کلام را تشکیل مى‌دهند:
اول اینکه رهروان راه حق را به اعتماد به نفس دعوت مى‌کند که هرگز از کمىِ پویندگان این راه وحشتى به خود راه ندهند. این بیان حضرت شاید اشاره به این فراز از آیه249 سوره بقره دارد که خداوند فرمود: کَمْ مِنْ فِئَةٍ قَلیلَةٍ غَلَبَتْ فِئَةً کَثیرَةً بِإِذْنِ اللَّهِ؛ چه بسا گروه اندکى که به توفیق خدا بر گروه بسیارى پیروز شدند.»
دوم، به یک اصل مهم اسلامى اشاره فرموده و آن اینکه رضایت به اعمال دیگران، انسان را در سرنوشت آنها شریک مى‌کند، هر چند عملاً دخالتى نداشته باشد. در این باره اشاره به ماجرای قوم ثمود کردند که به دنبال کشتن ناقه صالح، همگان به آن رضایت دادند و همگان هم با یکدیگر عذاب شدند. این سخن، افق تازه‌اى را در برابر چشم ما مى‌گشاید و به همگان هشدار مى‌دهد که مراقب پیوندهاى قلبى و رضا و سخط باطنى باشند؛ بنابراین نه تنها شرکت در عمل یا تهیه مقدمات و کمک در گناه سبب شرکت در نتیجه مى‌شود بلکه رضایت قلبى نیز همین کار را مى‌کند، لذا در زیارتنامه‌ها با صراحت این تعبیر آمده است: «وَ لَعَنَ اللهُ اُمَّةً سَمِعَتْ بِذلِکَ فَرَضِیَتْ بِهِ; خداوند لعنت کند گروهى را که جنایات جانیان را در کربلا شنیدند و به آن رضایت دادند.»
سوم اینکه توصیه مى‌فرماید راه واضح و شفاف و روشن را برگزینید تا به مقصد برسید و از گام نهادن در جاده‌هاى تاریک و مبهم خوددارى کنید که در بیراهه مى‌افتید.
انتهای‌پیام/
