فیلم دیدن یا تورتفریحی؟ مسأله این است!
واقعیت این است که جشنواره فیلم فجر، پیش از دوره بیست و هشتم که در برج میلاد برگزار شد، بیشتر مکانی برای انجام گفتوگوهای رسانهای، گزارشها و نقد و نظرها بوده و نه صرفا دید و بازدیدها و دورهمیها.
به گزارش خبرنگار فرهنگی باشگاه خبرنگاران پویا، سرانجام پردیس ملت یکبار دیگر و برای سومین سال متوالی به عنوان میزبان اهالی رسانههای گروهی در جشنواره فیلم فجر انتخاب شد اما اینبار چند اتفاق ویژه در اعلام نام این پردیس به عنوان سینمای رسانهها رخ داد.
اولین اتفاق، مقابله با جوسازی برخی رسانههای مجازی بود که تلاش کردند با ایجاد جو منفی، در تصمیمگیری برگزارکنندگان جشنواره اثرگذار باشند. این تعداد (سوای اهمیت جایگاه رسانهای) از متولیان سینما و مدیران جشنواره فیلم فجر خواستند تا برج میلاد را به عنوان سینمای رسانهها در این دوره جشنواره انتخاب کنند و از آن سو، روابط عمومی جشنواره به احترام این گروه، در قالب نظرخواهی از خبرنگاران و منتقدان خواست تا در این باره انتخاب خود را اعلام کنند. برگزیده شدن پردیس ملت، به عنوان انتخاب تعداد بیشتری از متقاضیان حضور در سینمای رسانهها، اتفاق مهمی بود که نشان داد بر خلاف آنچه آن گروه سعی در القای آن داشت، میلاد انتخاب مطلق اهالی رسانه نبوده و این منطقی نیست که نظر گروهی را بخواهیم به عنوان نظر جامعه خبری و رسانهای جا بیاندازیم.
اتفاق مهم دیگر، آماری است که توسط روابط عمومی جشنواره منتشر شده و آمار افراد متقاضی، تعداد فیلمهای دیده شده در دوره گذشته و ... را در راستای سیاست شفافسازی دربرمیگیرد. واقعیت این است که جشنواره فیلم فجر، پیش از دوره بیست و هشتم که در برج میلاد برگزار شد، بیشتر مکانی برای گفتوگوهای رسانهای، گزارشها و نقد و نظرها بود و نه صرفا دید و بازدیدها و دورهمیها. اما به واسطه لوکیشن برج میلاد، این فضای اثرگذار رسانهای به سمت دیگری منحرف شد و از سویی، به دلیل گسترش رسانههای مجازی و بالطبع وفور افرادی که تجربه کمتری نسبت به باتجربهها و اثرگذارهای حوزه رسانه و نقد دارند، «قدرت تشخیص» کارشناس و منتقد به «از روی دست هم نوشتن» میل پیدا کرد که فضای برج میلاد، یکی از عوامل تشدید این نقص رسانهای است.
به عبارت دیگر، وجه تفریحی برج میلاد بر وجه سینماییاش میچربید و انتخاب پردیس ملت، که لااقل در بحث سالن و پرده سینما و صدای فیلم، مورد تأیید اهالی فنی سینما و کارشناسان جدی سینمایی است، نقطه پایانی بر باور افرادی بود که دوست داشتند در فضایی بیانتها، با حداکثر کارت رسانهای وارد سینمای رسانهها شوند وهمچون تور تفریحی با این مکان فرهنگی برخورد کنند.
سختگیری کمنظیر در حذف درخواستکنندگان حضور در سینمای رسانهها در این دوره، شاید بتواند فضای امنتر و تخصصیتری را برای نمایندگان رسانهها، با رویکردها و سلیقههای مختلف به وجود بیاورد.
انتهای پیام/