به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، جشنواره زمستانه «طنطوره» از 19 دسامبر 2019 در عربستان سعودی آغاز شده و تا 7 مارس سال جاری ادامه دارد. این جشنواره بخشی از اجراهایش را با عنوان «کنسرت ترانههای فارسی» در دو شبِ پنجم و ششم مارس یعنی پنجشنبه و جمعه – 15 و 16 اسفند 1398 به خوانندگان ایرانیِ مقیم خارج اختصاص داده است.
در شب اول، چهار خواننده لسآنجلس نشین به اجرای برنامه پرداختند و در شب دوم نیز سهنفر دیگر از آنان به صحنه رفتند.
این اتفاق در نگاه نخست رویدادی هنری است که شعارش هم «موسیقی بدون مرز» است. اما چرا کشور عربستان دو شب از اجراهایش را به خوانندگان ایرانی اختصاص میدهد که همه آنها با پروازهای اختصاصی به شهر کهن العلا در شمال غربی عربستان رفتهاند؟
موسیقی بدون مرز یا خیانت بدون مرز!
نخستین پرسشی که در این میان مطرح میشود این است که آیا عربستان مقبولیت لازم برای ارائه دادن شعار «موسیقی بدون مرز» را دارد؟
جنایتهای رژیم سعودی در سالهای گذشته علیه مردم یمن بر کسی پوشیده نیست و این کشور به هیچ وجه نمیتواند پشتِ زیباییهای هنر موسیقی، چهرهی واقعیاش را پنهان کند. در چند سال گذشته رژیم سعودی هزاران یمنی را بیخانمان کرده و کودکان بسیاری را به کام مرگ فرستاده است. اکنون این رژیم میخواهد با برگزار کردن پروژههای هنری چهرهی واقعیاش را در پشت زیباییهای هنر پنهان کند؛ اما دنیای امروز دیگر جایی برای این فریبکاریها ندارد...
به خاطر یک مشت دلار بیشتر
پرسش دوم را باید با خوانندگانی مطرح کرد که حاضر شدهاند در فستیوالی شرکت کنند که متعلق به کشوری است که در سالهای گذشته از هیچ تلاشی برای ضربه زدن به ایران و ایرانی فروگذار نکرده است.
آیا خوانندگان ایرانیِ شرکتکننده در فستیوال «طنطوره» از خود نپرسیدند که کجا میروند؟ این خوانندگان از خود نپرسیدند که چرا باید به عربستانی بروند که تمام سیاستهایش ضد ایران است؟
خوانندگان ایرانی که به فستیوالِ «طنطوره» رفتهاند، در سالهای گذشته بارها و بارها خود را عاشق ایران و ایرانی معرفی و در پُزهای روشنفکرانه تلاش کردهاند تا چهرهای حق به جانب از خود به نمایش بگذارند. اما اکنون شاهدیم که خودشان به دعوت کشوری جواب مثبت دادهاند که دشمن ایران و ایرانی در منطقه است.
آیا همکاری با کشوری که دشمن اصلی ایران است، خیانت به ایران و مردم ایران محسوب نمیشود؟
همگان میدانند که دشمنی رژیم عربستان با مردم ایران، فارغ از حاکمیتهای امروز است. یعنی آنها نه با جمهوری اسلامی که با ایران و ایرانی دشمنند.
جالب این است که تمام اجراهای مربوط به دو شبِ موسیقی فارسی در فستیوالِ «طنطوره» در شبکههای فارسی زبان تحت حمایت مالیِ عربستان پخش میشوند.
چرا در عربستان ترانه «خلیج فارس» را نخواندید
این خوانندگان ایرانی از خودشان نپرسیدند که چرا باید به کشوری بروند که تمام تلاشش را کرد تا نام «خلیج فارس» را به «خلیج عربی» تغییر دهد. همین یک مسئله برای هر ایرانیِ وطن دوستی کافی است تا حاضر به حضور در جشنوارهی پادشاهیِ رژیم سعودی نشود.
از یکی از این خوانندگان باید بپرسیم که چرا در کنسرتِ عربستان قطعهی «خلیج فارس» را نخواند؟ معروف است که او در تمام کنسرتهایش که برای ایرانیان برگزار میکند، همواره قطعهی «خلیج فارس» را میخواند. اما آیا ایرانیان از این پس شعارهای وطن پرستیِ او را باور میکنند!
آیا جز این است که عربستانیهای چنین اجازهای به او ندادهاند؟
شنیده شده که مسئولان برگزار فستیوالِ طنطوره، خوانندگان ایرانی را مجبور کردهاند تا در هر جای قطعههایشان، نامی از «پرشین» هست، آن را حذف کنند.
مگر پای چه رقمی از دستمزد در میان بوده که خوانندگان ایرانیِ خارجنشین حاضر به زیرپاگذاشتنِ تمام این ارزشها شدهاند؟
شعار رژیم عربستان دوستی بین مردم و کشورها است اما عملش جنایت در یمن
در بیانیه مطبوعاتی فستیوال «طنطوره» روی تکیه بر معرفی فرهنگ شرق به غرب و ایجاد ارتباط و دوستی بین مردم و کشورها از طریق اجرای مراسم فرهنگی تأکید شده است.
در این بیانیه اما مسئولان عربستانی هیچ اشارهای به جنایتهایشان در یمن نکردهاند. به راستی که عاقلانِ جهان به خوبی میدانند که این فعالیتهای کشور عربستان چیزی جز، تلاشی بیهوده برای پاک کرده چهره مخدوش این کشور نیست.
حضور هنرمندان غربی در یکی دو سال گذشته در رویدادهای هنری کشور عربستان، هیچ علتی جز دلارهای نفتی ندارد. هنرمندان غربی به خوبی میدانند که در عربستان چه خبر است و سیاستهای این کشور چیست. آنها تنها برای دریافت دستمزد بیشتر پیشنهادهای عربستان را قبول میکنند. توجه کنیم که کشور عربستان معمولاً با کشورهای غربی دشمنی ندارد و حتی به آنها باج هم میدهد.
اما عربستان در سالهای گذشته به شدت علیه ایران فعالیتهای سیاسی داشته و دارد. اینکه هنرمندی ایرانی قبول کند به فستیوال پادشاهیِ عربستان برود، و در عین حال دم از وطنپرستی و عشق به میهن و خلیج فارس بزند، شاید چندان پذیرفتنی نیست.
انتهای پیام/