به گزارش خبرگزاری تسنیم، سال 1398 برای دو تیم پرطرفدار ایران، سال خوبی به حساب نمیآمد، استقلال و پرسپولیس در حالی پا به سال جدید گذاشتند که سال گذشته انواع و اقسام ناکامی و بحران را به چشم دیدهاند. از تغییرات کادر فنی گرفته تا محکومیت در فیفا و حذف زود هنگام از فصل گذشته لیگ قهرمانان آسیا.
استقلال که با وینفرد شفرِ آلمانی رفته رفته به دوران خوبش باز میگشت، برای فصل جدید این مربی را از دست داد تا با چالشی به نام انتخاب سرمربی جدید در کوتاهترین زمان روبهروی شود. آبیها اما توانستند با آندرهآ استراماچونی به توافق برسند. مربیای که هرچند فصل را خوب با استقلال آغاز نکرد اما در ادامه آبیپوشان را به آمادهترین تیم ایران تبدیل کرد که از پس هر حریفی به خوبی برمیآمد. عمر مربیگری سرمربی پیشین اینتر در استقلال خیلی دوام نیاورد و او بعد از حدود یک ماه بلاتکلیفی و خروج از ایران در نهایت همکاریاش با استقلال به پایان رسید. بعد از استراماچونی نوبت به فرهاد مجیدی رسید تا روی نیمکت داغ استقلال بنشیند.
این موضوع برای پرسپولیسیها نیز تکرار شد، برانکو ایوانکوویچ بعد کسب انواع جام و افتخار با تیمش، از ایران رفت تا گابریل کالدرون آرژانتینی جای او را بگیرد. کالدرون نیز مانند استراماچونی توانست پرسپولیس را به ثبات خوبی برساند و حتی این تیم را قهرمان نیم فصل کرد اما او نیز نیم فصل دوم را ندید تا یحیی گلمحمدی یک بار دیگر به تیم سابقش بازگردد.
این تغییرات فقط در حوزه فنی نبوده و دو باشگاه در مسند مدیریتی هم بارها در سال 98 دستخوش تغییر شدهاند. پرسپولیسیها جدا از تغییرات در هیئت مدیره، بعد ایرج عرب، محمدحسن انصاریفرد را به عنوان مدیر عامل خود انتخاب کردند اما او نیز اخیراً به دلیل اختلافاتش با هیئت مدیره از سمتش استعفا کرد و الان کار در پرسپولیس با سرپرست اداره میشود.
در استقلال اما اوضاع مقداری بحرانیتر دیده میشود. استقلالیها که بعد از امیر حسین فتحی مدتهاست مدیرعامل ندارند و کار را با سرپرست جلو میبرند، اخیرأ هیئت مدیره و اتاق مدیرعاملی آنها محل رفت و آمد افراد زیادی شده است. وضعیت در استقلال به حدی عجیب و ناامیدکننده است که حتی ارکان و اعضای اصلی باشگاه در مقطعی مدام علیه هم مصاحبه کردند.
جدا از امور داخلی، باشگاههای بزرگ تهرانی در حوزه بینالمللی نیز با چالشهای بزرگی در سال گذشته رو در رو بودهاند. دو تیم به برانکو، شفر، کالدرون، استراماچونی و خیلیهای دیگر بدهکار هستند، پروندههایی که خیلی از آنها سر از فیفا نیز درآوردهاند و بعضاً از فیفا حکم بر محکومیت نیز گرفتهاند، احکامی که بدهیهای میلیاردی را روی دست استقلال و پرسپولیس گذاشته است. این بدهیها گوشهای از معضلات مالی دو باشگاه دولتی ایران است که اگر برطرف نشوند، محرومیتهای سنگینی را برای آنها در پی خواهند داشت.
یکی دیگر از ناکامیهای استقلال و پرسپولیس در سال 98 عدم خصوصیسازی آنها بود، روندی که وزارت ورزش و دولت عزم کرده بودند تا قبل از پایان سال به سرانجام برسد اما در نهایت این کار مانند چند سال گذشته باز هم به بنبست خورد، البته وزارت ورزش اعلام کرده این اتفاق لغو نشده و در 6 ماهه اول سال 99 صورت خواهد گرفت! وزیر ورزش در این باره اعلام کرده که واگذاری استقلال و پرسپولیس به بخش خصوصی جزو اهم برنامههای این وزارتخانه در سال 99 به حساب میآید.
با همه مشکلاتی که استقلال و پرسپولیس سالهاست با آن دست و پنجه نرم میکنند و در سال گذشته بحرانهای شدیدی را پیش رو گذاشتهاند، مشخص است که اصرار وزارت ورزش برای خصوصیسازی بیشتر شبیه به یک شوخی بیمزه است.
باشگاهها برای قرار گرفتن در چرخه خصوصیسازی باید سودده باشند اما با وضعیتی که در سال گذشته سپری کردهاند، نمیتوان خیلی به این امر امیدوار بود. از همین رو با این وضعیت بحرانی وعده خصوصیسازی بیشتر شبیه به یک وعده سر خرمن است که با توجه به بازه زمانی آغاز سال یادآور ضربالمثل «بُزک نمیر بهار میاد، کُمبزه با خیار میاد» به حساب میآید.
انتهای پیام/