به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، عبدالرحیم سعیدیراد، شاعر و پژوهشگر، در متنی ادبی بهمناسبت میلاد مبارک قمر بنی هاشم، حضرت ابوالفضل(ع)، به بخشی از سیره و خصائص اخلاقی ایشان پرداخته است.
قطعهای که این شاعر به مقام والای حضرت عباس(ع) تقدیم شده به این شرح است:
عاشقی به شیوه حضرت عباس (ع)
اسم تو که میآید بی اختیار دلم می رود به سمت علقمه و فرات. به سمت روشنای جوانمردیات. و به سمت گنجینه ادب و غیرتت. و اصلا مگر میشود اسم تو به میان بیاید و از شجاعت و جانبازی و بازوی حیدریات یاد نکرد؟ و مگر میشود خورشید فضل و کرمت در پشت ابرهای غفلت به فراموشی سپرده شود؟
آفتاب از سرانگشت نخلهای مدینه بالا میرفت که تو به دنیا آمدی. پلک پنجرهها باز شد وقتی چشمهای مهربانت به سمت «ام البنین» چرخید؛ چشمهایی که خود تفسیر تشنگی تاریخند.
میگویند تو از مادری شیر شجاعت نوشیدی که از نسل دلاوران عرب بود و در خانه مردی بزرگ شدی که همواره نام ذوالفقارش لرزه به اندام شباندیشان میانداخت. اصلا انگار آمده بودی تا مثل سلسلهکوهها شانه به شانه برادر باشی.
ای «قمر بنی هاشم»! شاید اگر تو را نمیدیدند کسی باور نداشت که ماه روی زمین راه برود. ماهی که پشت و پناه خورشید و اهل بیتش باشد!
ای عموی همه تشنگان عالم!
تشنگی رسم خوشایندی است که تو آن را بنا گذاشتی وقتی که بر لب آب بودی و به احترام تشنگان لبهای ترک خوردهات را به نمی آشنا نکردی. اما بنازم دستهایت را که بهترین دستهای عالماند.
دستهایی که به رسم ادب در جلوی برادر، به سینه میگذاشتی. دستهایی که وقتی به آب زده شد خواب موجها را برای همیشه بر آشفت. پیش از این هیچ دستی آن چنان طوفانی نبود و روایت هیچ دستی چون ماجرای دستان با وفای تو دهان به دهان نمیگشت.
دستهای معجزهگری که به پایت افتادند و بوسهگاه فرشتگان شدند.
حالا در روز میلادت، چشمهایم سقاخانهای است که تنها دل به رودخانه فضل و کرم تو دوخته است.
انتهای پیام/