حسین محمدیفام استاد دانشگاه و پژوهشگر مطالعات دینی در گفتوگو با خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم به مناسبت فرا رسیدن سیزدهمین روز از عید نوروز (روز طبیعت) گفت: هر ساله در روز سیزدهم فروردین بسیاری از مردم از خانه خارج میشدند تا به اعتقادی جاهلی، بیپایه و ضد عقل، نحسی 13 را از خود و خانواده خویش دور کنند لذا این روز به "سیزده به در" معروف شد.
وی افزود: تلاشهای فرهنگی و تربیتی پس از انقلاب هم فقط تا این حد مؤثر واقع شد که نام این روز به "روز طبیعت" تغییر پیدا کند و مردم به نیت تکریم و پاسداشت طبیعت به دامن دشت و چمن بروند؛ بماند که غالباً این روز به نابودی و آلوده کردن طبیعت منجر شده و از وجه تسمیه خود فاصله گرفته است.
این استاد دانشگاه اضافه کرد: امسال در حالی به این روز رسیدهایم که فریاد «در خانه بمانیم» از هر رسانهای بلند بوده و حتی برای حضور در پارکها و بوستانها جرایمی در نظر گرفته شده است و خلاصه به هر شکل ممکن باید «در خانه بمانیم.»
محمدیفام گفت: متأسفانه برخی از ما این خانهنشینی را تهدید دانسته و به آن به عنوان یک مشکل، محدودیت، بلا، عذاب و مانند آن نگاه میکنیم حال آنکه معتقدم این یک فرصت طلایی است که به شدت باید آن را قدر بدانیم. فرصتی که خداوند در اختیار ما قرار داده و کفران این نعمت است که موجب مشکلات مادی و معنوی برای ما خواهد شد.
این کارشناس مسائل دینی یادآور شد: نگاهی به روایات پیامبر اکرم(ص) و ائمه هدی (ع) به ما گوشزد میکند که حضور در کنار خانواده تا چه حد مهم و دارای اجر الهی است و اگر تا به حال به خاطر گرفتاریهای کاری و اجتماعی از آن محروم بودهایم، هم اکنون بهترین فرصت برای جبران این نقیصه و بهره بردن از فیض عظیم با خانواده بودن است.
«پیامبر عزیز اسلام(ص) در حدیثی فرمود: «جُلوسُ المَرءِ عِندَ عِیالِهِ اَحَبّ اِلَی اللهِ تَعالی مِن اعتِکافِ فی مَسجدی هذا: نشستن مرد در کنار خانوادهاش، نزد خدای بزرگ دوستداشتنیتر از اعتکاف [و نشستن] در این مسجد من است.» (میزان الحکمه، ج 4، ص 287) ایشان در فرمایش نورانی دیگری فرمود: «اِنَّ الرَجُلَ لَیؤجَرُ فِی رفعِ اللُقمه اِلی فِی اِمرَاَتِهِ: مرد در برابر لقمهای که در دهان همسرش میگذارد پاداش میبرد.» (المحجه البیضاء، ج 3، ص 70)»
وی با بیان مطلب فوق افزود: ببینید اسلام تا چه حد در مسأله خانواده و روابط عاطفی زن و شوهر دقیق شده و دستوراتی چون این حدیث را صادر کرده است. متأسفانه الان در جامعه و خانوادههای ما چنین است که مردی (حتی در جمع محدود خانواده خویش) اگر لقمه در دهان همسرش بگذارد، این حرکت را عبادت و کاری دارای اجر نمیداند و چه بسیار مؤمنانی که اینگونه حرکات را غربی و خارج از شئونات میدانند در حالیکه طبق حدیث نبوی اتفاقاً شأن مؤمن واقعی ایجاب میکند که تا این حد در خدمت خانواده و همسرش باشد.
محمدیفام اظهار کرد: امیرالمومنین علی(ع) در این باره فرمود: «همیشه با همسرت مدارا کن و با او به نیکی همنشینی کن تا زندگیت باصفا شود.» (مکارم الاخلاق، ص 218) آری! همنشینی نیکو با همسر و خانواده یک سفارش همیشگی دینی است. باید خدا را شاکر بود که شرایط عمل به آن را برایمان فراهم کرده است.
وی افزود: پیامبر اکرم(ص) در دو سفارش به امیرالمومنین(ع) فرمود: 1ـ یا على! خِدمَةُ العِیالِ کَفّارَةٌ لِلکَبائِرِ و َتُطفى غَضَبَ الرَّبِّ، وَ مُهُورُ الحُورِ العینِ، و َتَزیدُ فِى الحَسَناتِ و َالدَّرَجاتِ: یا على! خدمت به خانواده، کفاره گناهان کبیره و خاموش کننده خشم خداوند و مهریه حورالعین و زیاد کننده حسنات و درجات است. (جامع احادیث الشیعه(بروجردی)، ج22 ، ص306) 2ـ یا على! لا یَخدِمُ العِیالَ إلاّ صِدّیقٌ أَو شَهیدٌ أَو رَجُلٌ یُریدُ اللّه بِهِ خَیرَ الدُّنیا وَالاخِرَةِ: یا على! به خانواده خود خدمت نمىکند مگر صدّیق یا شهید یا مردى که خداوند خیر دنیا و آخرت را براى او مىخواهد. (بحارالأنوار، ج101، ص132)
وی خاطرنشان کرد: پس بیاییم قدر این خانهنشینی را بدانیم و به جای «سیزده به در» بگوییم:
گلایه از خانهنشینی به در . . .
دنبال شادی در بیرون خانه گشتن به در . . .
خدمتگذاری خانواده را نکردن به در . . .
نگاه ناقص به اسلام و تشیع به در . . .
کرونا، بیماری و غم و غصه به در . . .
و خلاصه؛ خیلی چیزها که خدا دوست ندارد به در . . .
انتهای پیام/