۳ سوال و نقد درباره شبکه اجتماعی دانش‌آموزی"شاد"
مسیر آموزش مجازی دانش‌آموزان یک ماه پس از مشارکت و تلاش معلمان برای تدریس مجازی تغییر می‌کند و از این به بعد آموزش‌ها در شبکه اجتماعی شاد ارائه خواهد شد.
به گزارش خبرنگار اجتماعی خبرگزاری تسنیم؛ یک ماه پس از ارائه محتوای دروس توسط معلمان در فضای مجازی و البته بیشتر در بستر پیام‌رسان‌های خارجی هم‌اکنون قرار است آموزش مجازی دانش‌آموزان تغییر مسیر دهد و آنها از فردا شنبه 16 فروردین رسما آموزش‌های مجازی را در بستر شبکه اجتماعی شاد دریافت کنند.
کلاس های درس حقیقی دانش‌آموزان در بستر این شبکه با حضور 5 پیام رسان داخلی به صورت مجازی برگزار خواهد شد.
پیش از این و در تعطیلات یک ماهه اسفند ماه، آموزش دانش آموزان از طریق تلویزیون و فضای مجازی با ابتکارات معلمان در جریان بود و گزارش‌های مختلفی از تلاش و خلاقیت معلمان برای ارائه آموزش‌های مجازی انعکاس یافت.
آموزش وپرورش اما بر این باور است برای سامان دادن به فعالیت‌های پراکنده، شبکه اجتماعی شاد فعال می‌شود تا تدریس مجازی معلمان با حمایت 5 پیام رسان داخلی به صورت منسجم تر و با نظارت بیشتر ارائه شود.
اما در بحث شبکه اجتماعی شاد و تدریس مجازی معلمان در این فضا سوالات و ابهامات زیادی از سوی معلمان و مدیران مدارس مطرح می‌شود که در این گزارش تلاش می‌کنیم به تعدادی از آنها اشاره کنیم.
سه سوال معلمان درباره شبکه اجتماعی شاد
نخستین موضوع مورد اشاره از سوی معلمان این است که آموزش مجازی پیش از این با خلاقیت معلمان و با نظارت مدیران مدارس در پیام رسانهای داخلی یا خارجی در حال انجام بود، چرا سیاست تمرکزگرایی در آموزش و پرورش دنبال می‌شود و به صورت دستوری معلمان، مدیران و حتی خانوادهها را ملزم به نصب پیام رسانهای خاص می‌کنند، آیا بهتر نیست جریان آموزش مجازی را به دست مدارس و خلاقیت معلمان و مدیران بسپارند؟
در این رابطه یکی از والدین که فرزندش در پایه دوم دبستان تحصیل می‌کند، می‌گوید: پیش از این مدرسه اعلام کرد، پیام رسان ایتا را نصب کنید و در اسفند ماه آموزش مجازی فرزندم در این فضا انجام می‌شد که اینبار مدرسه می‌گوید باید پیام رسان سروش را نصب کنید! واقعا چه نیازی به این تغییرات است آن هم زمانی که به ارائه آموزش‌ها در پیام رسان ایتا عادت کرده بودیم.
موضوع دوم این است که آیا پیام رسانهای داخلی به لحاظ زیرساخت‌ها توانایی پاسخگویی به این حجم از مخاطبان حدود 14 میلیون دانش‌آموز و یک میلیون معلم را دارند؟ آیا تدابیر لازم اتخاذ شده است که شبکه شاد با اشکالات زیرساختی مواجه نشود؟
برخی معلمان در تصاویری که برای ما ارسال کرده‌اند از مواجه شدن برخی از پیام‌رسان‌ها با اشکال و ارسال پیام خطا و عدم موفقیت در نصب خبر می‌دهند.
موضوع سوم، حفظ امنیت اطلاعات دانش‌آموزان و معلمان است که در اینباره آموزش و پرورش می‌گوید، جزییات اطلاعات دانش‌آموزان را در اختیار پیام‌رسان‌ها قرار نمی‌دهد اما از سوی دیگر این موضوع از سوی برخی معلمان مطرح می‌شود که هنگام نصب پیام‌رسان‌ها برای دسترسی به شبکه شاد، اجازه دسترسی به اطلاعات بخش‌های مختلف گوشی کاربران درخواست می‌شود و آیا اطمینانی از حفظ اطلاعات کاربران وجود دارد؟
در این رابطه موضوعی که باید به آن اشاره کرد این است که دسترسی به اطلاعات کاربران در بستر پیام‌رسان‌های خارجی نیز وجود دارد.
محمدرضا راضی دبیر یکی از مدارس در این باره به تسنیم می‌گوید: همیشه تمرکزگرایی راه چاره نیست، معلم‌ها در اسفند ماه انواع خلاقیت‌ها را به کار بردند، کانالیزه کردن خلاقیت معلم‌ها و بخشنامه‌ای کردنش، همه تلاش‌ها را عقیم کرده و باعث بی انگیزگی می‌شود.
علاوه بر آن، مدیر هر مدرسه در انتخاب نحوه آموزش، ویژگی‌های بومی هر منطقه و محدودیت‌ها و شرایط دانش‌آموزانش را در نظر میگرفت که این مهم، در یک بخشنامه وزارتی بدین شکل ابدا در نظر گرفته نمی‌شود.
هم‌اکنون در یکی از بندهای شیوه نامه شبکه اجتماعی شاد آمده است کلاسها باید منطبق با ساعات مدرسه برگزار شود، خب بچه‌ها طبیعتاً در زمانی که خانه هستند به سختی 8 صبح بیدار می‌شوند تا پای کلاس درس مجازی بنشینند، در آموزش مجازی که اسفند ماه داشتیم از ساعت 10 صبح کار را شروع می‌کردیم، این نگاه‌های خشک بشخنامه‌ای فقط رفع تکلیف است.
او می‌افزاید: مدیر مدرسه به ما گفت پیام رسان سروش را نصب کنیم اما بات شاد در این محیط وجود ندارد.
معلم دیگری هم درباره آموزش مجازی می‌گوید: محل کار من در یکی از بخش‌هاست که بیشتر خانوادهها ساکن روستا هستند و از یک گوشی معمولی استفاده می‌کنند که قابلیت رد و بدل کردن اطلاعات در فضای مجازی را ندارد.
برای تدریس مجازی ابتدا با تک تک خانوادهها تماس گرفتیم و شماره مادر ، پدر، خواهر و هرکسی که در آن خانواده وجود داشت دریافت شد و گروه مجازی تشکیل شد بماند که از 30 نفر دانش‌آموز پایه پنجم من حداقل 8 نفر به دور از گروه باقی ماندند و من مجبور بودم هر دو روز یک بار با آنها تماس بگیرم و نهایت پیک طراحی کردم و توسط مدیر مدرسه به دست آنها رساندیم و باز تلفنی پیگیر پیک شدم.
او می‌افزاید: دانش آموزان پایه‌های بالا مشکلشان با تدریس توسط معلم دیگر در برنامه تلویزیونی کمتر است اما دانش‌آموز کلاس اولی که حتی هنوز چند حرف از حروف الفبا را یاد نگرفته است چگونه می‌تواند پای آموزش تلویزیونی یا مجازی بنشیند؟
این معلم می‌گوید: هر بار هم که بخواهم تدریس کنم فیلم میگیرم اما فضای مجازی قابلیت این شرایط با این حجم دروس را ندارد.در رابطه با استفاده از شبکه شاد، در نظر بگیرید ما در هر پایه ابتدایی و متوسطه حداقل 12 محتوای درسی با میزان ساعت متفاوت در هفته داریم، مثلا ریاضی 4 ساعت در هفته، علوم 4 ساعت و....
حال با در نظر گرفتن 12 پایه و 12 عنوان درس در هرپایه و فقط به صرف یک رشته در دبیرستان و در نظر نگرفتن مدارس خاص مثل استعدادهای درخشان و استثنایی، چند ساعت از شبانه روز باید تدریس داشته باشید و چه دروسی که اولا اهمیت یک درس با درس دیگر با توجه به تفاوتهای فردی دانش‌آموزان زیر سوال نرود و ثانیا چگونه برنامه ریزی می‌شود که این دروس به عنوان جایگزین یا مکمل فرقی ندارد هر کدام که باشد با اصل پرورش و آموزش منافاتی نداشته باشد.
او مطرح می‌کند: معتقدم بجای راه اندازی شبکه‌های این چنینی اختیارات به مدارس داده شود تا متناسب با شرایط منطقه، مدرسه و دانش‌آموزان اقدام شود بماند که در حال حاضر و بدور از همه این شبکه‌ها مدارس در حد توان اقداماتی که از دستشان بر می‌آمد انجام داده‌اند و باز همان تفاوت بین مناطق برخوردار و غیر برخوردار باعث شده که دانش‌آموزان از شرایط آموزش کاملا متفاوت در فضای مجازی قرار بگیرند.
این معلم بر این باور است که در این شرایط باید اختیار را به مدارس بدهند و حتی اگر شبکه پیام رسان داخلی هم قرار است انتخاب شود معلم متناسب با شناختی که از کلاس خود و دانش‌آموزان دارد فعالیتهایش را بارگزاری کند و از طرفی معلم بر اساس نیاز کلاسش یک درس را بیشتر و درس دیگر را کمتر دنبال کرده و جبران خلا آموزشی خواهد بود.
به گزارش تسنیم، آموزش وپرورش در شرایط فعلی و تحمیل تعطیلات طولانی مدت به مدارس، گریزی از آموزش مجازی و انسجام به آن از طریق شبکه اجتماعی شاد ندارد اما باید توجه داشت که آموزش و پرورش باید پیش از این یعنی از مدت‌ها قبل برای آموزش مجازی دانش‌آموزان برنامه‌ریزی می‌کرد تا در این شرایط یکباره بدون اطمینان از آماده بودن زیر ساخت‌ها به دنبال آموزش دانش آموزان از طریق پیام‌رسان‌ها نباشد.
به هر حال اگر قرار باشد این نخستین گام در حوزه آموزش‌های مجازی باشد باید به چند موضوع توجه داشت که مهمترین آن ارائه طرح‌هایی است که در نهایت همراهی جامعه معلمان برای مشارکت در حوزه آموزش مجازی را رقم بزند کما اینکه در بحث شبکه اجتماعی شاد فعلا این موضوع مشاهده نمی‌شود.
محور دوم، دسترسی دانش‌آموزان به آموزش‌های مجازی است، چند درصد از دانش‌آموزان کشور از این شیوه آموزش محروم هستند؟
قطعا اینترنت در تمام نقاط کشور وجود ندارد، پیش از این وزیر آموزش و پرورش گفته بود که 30 درصد مدارس و مناطق به آموزش‌های مجازی دسترسی ندارند که پس از آن مطرح کرد 6.9 درصد دانش‌آموزان به اینترنت دسترسی ندارد، قطعا برخی خانوادهها هستند که به ابزارهای هوشمند دسترسی ندارند از سوی دیگر باید برای دانش‌آموزان محروم، روستایی و استثنایی در این فضا چاره‌ای اندیشید.
محور سوم نیز به امکان پاسخگویی به جمعیت 15 میلیونی دانش‌آموزان در بستر پیام رسان های داخلی مرتبط است که باید بررسی کرد به لحاظ زیرساختی آماده هستند؟
انتهای پیام/
