به گزارش خبرگزاری تسنیم از سنندج، با گذر از «چهارراه سیروس» و برخی دیگر از میادین و چهارراههای شهر سنندج، اجتماعات کوچکی را مشاهده خواهید کرد. اجتماعاتی که ظاهر و نحوه پوششان گواه کارشان است.
«کارگران روزمزد» کسانی که در دستههای چند نفره و آنهم بدون هیچ پوشش محافظتی همچون ماسک و دستکش کنار یکدیگر ایستاده و در حال رایزنی هستند. افرادی که با شیوع کرونا و فقدان تقاضای کار آنان در این ایام، بیکار شدهاند و تعداد بسیار زیادی از آنان که دخل و خرجشان یکی بوده، گذران روزگار زندگی برایشان ناممکن شده است.
خبری از پرداخت تسهیلات حمایتی دولت نیست
«جمال» زندی در گفتوگو با خبرنگار تسنیم با اعلام اینکه قرار بود دولت بستههای حمایتی ویژهای را در اختیار اقشار کارگری قرار دهد، اظهار کرد: متأسفانه در این رابطه کار خاصی صورت نگرفته و بسیاری از کارگران شرایط سختی را تحمل میکنند.
وی با بیان اینکه کرونا مصیبتی است که گریبانگیر تمام دنیا شده است، گفت: قشر ضعیف و کمدرآمد در این مصیبت استخوانهایشان خرد میشود.
این کارگر فصلی با ذکر اینکه شوکِ کرونا به زندگی اقشار کمدرآمد مرگآور است، تصریح کرد: اگر دولت چارهای برای وضعیت این خانوادهها نداشته باشد، امکان بروز مشکلاتی همچون خودکشی، افزایش تکدیگری، فروش وسایل خانه و یا هر اقدامی که به حفظ خانواده کمک کند بیشتر شده و این آسیبها چه بسا آسیبهای جدیتری از کرونا داشته و قربانی بیشتری میگیرد.
بیمه نیستم، بیمه بیکاری هم شامل حالم نمیشود
«سعید حسنی» دیگر کارگر فصلی است که در جمع حضور دارد. وی نیز با بیان اینکه وزیر کشور از تخصیص اعتبار به صندوق بیمه بیکاری خبر داده است، به خبرنگار تسنیم گفت: اختصاص این اعتبار با وجود کسری که خود بیمه دارد و تعدیل نیرو توسط بسیاری از کارفرمایان و همچنین عدم بیمه بسیاری از کارگران، عملاً نمیتواند دردی را از بسیاری از افراد درمان کند.
وی با ذکر اینکه مشاغلی همچون پادویی، دستفروشی، نظافتچی، پیک موتوری، کارگر ساختمانی، مسافرکش و کارگران شاغل در کارگاههای کوچک و رستورانها به صورت قراردادی کار میکنند، تصریح کرد: متأسفانه این افراد به خاطر نداشتن قراردادهای طولانی مدت و رسمی نمیتوانند از مزیت ثبتنام برای دریافت بیمه بیکاری استفاده کنند و به همینخاطر شرایطشان بغرنجتر از بقیه است.
این کارگر فصلی کردستانی با تأکید بر اینکه بسیاری از کارگران نه قرارداد ثابتی دارند و نه حقوق مشخصی، گفت: شرایط زندگی این افراد بسیار شکنندهتر بوده و مشکلات خانوادگی در میان آنان بیشتر از سایر اقشار خود را نشان میدهد.
درددل تلخ کارگر کردستانی؛ با دست خالی رویِ رفتن به خانه را ندارم/ از بچههایم خجالت میکشم
«اسد کمالی» خود را نقاش معرفی میکند و به خبرنگار تسنیم میگوید: شغل نقاشی ساختمان یکی از مشاغلی است که در پایان سال بازار آن به شدت گرم میشود و میتوان طی چند ماه پایانی سال درآمد خوبی را کسب کرد.
وی با بیان اینکه با شیوع بیماری کرونا درست در زمانی که اوج کار این شغل بوده، آسیب غیرقابل جبرانی به این صنف وارد شده است، ادامه داد: متأسفانه به دلیل اینکه افراد احساس خطر کرده، سفارشات و کارهای پایان سال تعطیل شد و این اتفاق، باعث شد که درآمد نقاشان نیز به مانند دیگر کارگران فصلی نابود شود.
این نقاش ساختمانی در سنندج با اذعان به اینکه در حال حاضر دارای دو فرزند محصل است، خاطرنشان کرد: درآمد من وابسته به پروژههای کاری بود که انجام میدادم، به همین خاطر در حال حاضر تنها تکیه ما به مبلغ یارانه دولت و قناعت کردن به حداقلهاست.
کمالی با ذکر اینکه به دلیل شرایط سخت نمیتوان از کسی قرض گرفت و یا انتظار کمک داشت، یادآور شد: تمامی مردم در وضعیت سختی قرار گرفتهاند و بسیاری از پدران رویِ رفتن به خانه با دستان خالی را ندارند.
در خانه پدرانمان میمانیم و خانه استیجاری را تخلیه کردیم
«مجید ساعدی» کارگر کردستانی اما روایت تلختری از روزگار کرونایی خود و خانوادهاش را برای خبرنگار تسنیم شرح میدهد.
وی با اشاره به اینکه با شیوع کرونا و تعطیل شدن بازار کار مجبور شده است از صاحب خانه بخواهد تا نسبت به پرداخت مبلغ اجارهبهاء مراعات حال آنان را بکند، اظهار کرد: صاحبخانهمان انسان شریفی بود و اجاره یک ماه اول را از ما طلب نکرد، اما با ادامه این روند و نداشتن کار و درآمد مجبور شدیم خانه را تخلیه کنیم.
وی ادامه داد: با توجه به اینکه میدانستم صاحبخانه به اجارهبهاء نیاز دارد و درست نیست در این شرایط اقتصادی بار زندگی ما نیز بر آنها تحمیل شود، با همسرم صحبت کرده و با هم قرار گذاشتیم تا پایان این شرایط، به منزل پدرشان بروند و من نیز وسایل را به انبار منزل پدریم منتقل کرده و خودم نیز در آنجا میمانم.
کارگر کردستانی با ابراز تأسف از اینکه با وجود داشتن 33 سال سن سربار پدر و مادرش شده است، گفت: خوشبختانه خانوادهها درک میکنند و خوب میدانند که کار برایم عار نیست ولی چون بازار کار و کاسبی خوابیده است و کاری در میان نیست، نمیتوان پولی به دست آورد.
با جیب خالی در خانه نشستن امکانپذیر نیست؛ دولتمردان چرا قشر کارگران را درک نمیکنند؟!
«محمد سعید احمدی» کارگر پا به سن گذاشتهای است که چندان دل خوشی از شرایط ندارد. وی نیز در گفتوگو با خبرنگار تسنیم اظهار کرد: مسئولان مدام به ما میگویند برای حفظ جانتان در خانه بمانید، اما کسی از خود نمیپرسد یک کارگر با چند فرزند و هزینههای سرسامآور این روزها، چگونه با جیب خالی در خانه بماند؟!
وی با بیان اینکه در شرایط کنونی کمترین هزینهای که یک خانواده میتواند داشته باشد به اندازه دستمزد یک روز کاری کارگر است، گفت: من تمام عمرم کارگر بودهام و به دلیل روزمزد بودن کارم، امکان پسانداز برایم فراهم نبوده، به همین خاطر حتی اگر به نان و ماست هم قناعت کنیم باز هم نمیتوانم حتی یک روز در خانه بمانم.
این کارگر بیکار کردستانی با تأکید بر اینکه تا زمانی که معاش فرزندانم در سختی میگذرد، نگرانی بابت سلامتی خودم برایم معنایی ندارد، تصریح کرد: زندگی خرج دارد و با باد هوا نمیتوان شکم کسی را سیر کرد، مسئولی که به ما اعلام میکنند در خانه بمانید، خیالش از حقوق سربرجش راحت است، این شخص هرگز نمیتواند درک کند کسی که نان امروزش وابسته به کار دیروزش است، در چه شرایطی قرار گرفته است؛ چرا دولتمردان شرایط زندگی ما را درک نمیکنند؟!
وی با اشاره به اینکه درک میکنیم که شرایط برای همه در وضعیت مطلوبی نیست، گفت: ما از دولت و مسئولیان درخواست میکنیم چارهای برای اقشار کمدرآمد و کارگر پیدا کنند، این قشر در شرایط سختی قرار گرفته و به دلیل عزت نفس و آبروداری که بسیاری از آنان متعهد به آن هستند، چندین برابر سایر مشاغل درگیر شرایط سخت شدهاند.
به گزارش تسنیم؛ در شرایطی دولت مدعی پرداخت بسته حمایتی و بیمه بیکاری به کارگران بیکار شده ناشی از کرونا است، که بخش زیادی از کارگران روزمزد کردستانی در بلاتکلیفی و بسته حمایتی نگرفته و مجبورند برای تهیه لقمه نانی تلاش و حتی خطر ابتلا به بیماری را به جان بخرند.
انتهای پیام/483/ش