در این گزارش که توسط سه نفر از محققان اندیشکده آمریکایی «رند» تهیه شده، آمده است: نظام سلامت آمریکا در حال تقابل با رشد شتابان پاندمی کووید-19 است اما بحران سلامت روانی را نیز میتوان در افق دید. کارکنان درمانی در خط مقدم در اورژانسها و آیسییوهای سراسر کشور با چالش سنگین و بیسابقهای مواجه هستند از جمله این چالشها تصمیمگیری درباره اولویتهای برخورداری از منابع اندک موجود، ساعات کاری طولانی و طاقتفرسا، کمبود کارکنان بخاطر ترس از ابتلا به بیماری و نبود امکانات کافی جهت حفاظت دربرابر بیماری است.
این مقاله میافزاید: پیامدهای این چالشها بر سلامت روانی کوتاه مدت و بلندمدت کارکنان درمانی میتواند قابل توجه باشد و میتواند توانایی نظام بهداشتی آمریکا را برای حل مشکل پاندمی کنونی و ادامه حیات در دراز مدت تضعیف کند.
بنا بر این گزارش، هم اکنون نیز نشانههای فشار اساسی روانی که با کارکنان بخش درمانی شهر ووهان چین همراه شده، قابل مشاهده است و آمریکا نیز (با توجه به تجربه چین) باید برای حفاظت از کارکنان درمانی و بهداشتی اقدامات لازم را هر چه سریعتر اتخاذ کند.
در این مقاله آمده است: سنگینترین چالشی که کارکنان درمانی با آن مواجه هستند این است که آنها باید تصمیم بگیرند کدام یک از بیماران از دستگاه هوای مصنوعی استفاده کنند. پیشبینی میشود که در طول این بیماری همهگیر جهانی، یک میلیون آمریکایی نیازمند استفاده از این دستگاههای تنفسی خواهند بود در حالی که کلا 160 هزار عدد از این دستگاهها در کل بیمارستانهای سراسر آمریکا وجود دارند ضمن این که تعداد 9 هزار از این دستگاهها در انبارهای ذخیر راهبردی کشور وجود دارند. معنی این امر آن است که بسیاری از بیماران مبتلا به کووید-19 از این دستگاهها بهرهمند نخواهند شد.
از طرفی، با روند شتابان احتمال ابتلای بیماران به ویروس کرونا و نیازمندی آنها به بستری شدن در بیمارستان، معلوم است که تعداد کارکنان بخش درمان برای رسیدگی و اداره این سونامی بیماران کافی نیست.
این کارکنان همچنین مشغول کار در شرایطی هستند که نسبت به سلامت ماندن خود مطمئن نیستند. نبود تجهیزات حفاظت شخصی و ظرفیت محدود تست کرونا بطور فزایندهای نگرانی را میان کارکنان بخش درمان تقویت کرده و این نگرانی و ترس قابل توجیه است.
در ادامه این مقاله آمده است: ترکیب این چالشها در کنار هم میتواند شرایطی برای کار ایجاد کند که کارکنان درمانی را در خطر بالای ابتلا به فرسودگی شدید و عوارض روانی درازمدت قرار دهد. مطالعاتی که پس از اپیدمیهای عفونی سارس و مرس صورت گرفته است نشان میدهند که کارکنان مراکز درمانی ترس و نگرانی و اضطراب سنگین را در طول مدت شیوع بیماری تجربه کرده اند و این امر اثرات بلندمدتی روی آنها برجای داشته است.
بنا بر این مقاله، این تاثیرات منفی سلامت ممکن است برای برخی افراد سنگین باشد مانند کارکنان که صاحب فرزند و خانوادهای هستند یا آن دسته از کسانی که در معرض بیشتری از بیماری قرار میگیرند و بخصوص افراد کهنسال، دارای نقص سیستم ایمنی یا افرادی که بیماریهای مزمن دارند.
در ادامه این مقاله تحقیقی آمده است: علاوه بر این، مشکلات در خلق و خو که کارکنان بخش درمان با آن مواجه میشوند بیتردید آسیب سنگینی بر سلامت عاطفی آنها میگذارد. پریشانی اخلاقی در میان کارکنان بخش آیسییو به روشنی ثبت شده و این امر سریعاً منجر به فرسودگی عاطفی و روانی این افراد میشود. شواهد و مدارک به دست آمده از دیگر بلایای سنگین از جمله سونامی 2004 در اقیانوس هند نیز نشان دهنده پریشانی اخلاقی قابل توجه در افرادی استکه در تیمهای واکنش و امداد به این واقعهها بودند.
این مقاله تصریح میکند: احتمال آن میرود روحیه کارکنان بهداشت و درمان در طی مدت این پاندمی افت پیدا کند. حتی اکنون بسیاری از بیمارستانهایی که در حاشیه مناطق ابتلا هستند منتظرند تا شاهد نخستین موج بیماری باشند و اخباری که از وضعیت نیویورک به گوش میرسد نیز بر روحیه کارکنان درمانی تأثیر گذاشته است. با وجود اعلام این امر که همه در این راه با هم هستیم و با وجود تلاشهای صورت گرفت، اما در عین حال درخواستها برای ادامه کار کارکنان در شرایط ناامن، نامطمئن و در حالت پراضطراب و با منابع کم باعث میشود آنها فکر کند که در معرض بیماری رها شده و فاقد حمایت هستند.
در انتهای این مقاله تصریح شده است که حمایت از افراد درمانی حاضر در خط مقدم مقابله با کرونا و بالا بردن روحیه آنها در اولویت سیاستها قرار گیرد.
انتهای پیام/