گزارش| مناسبات اجتماعی و فرهنگی در ترکیه و نقش آن در شیوع کرونا

به گزارش گروه بین‌الملل خبرگزاری تسنیم ، شیوع گسترده ویروس کرونا در ترکیه دولت و مردم این کشور را نگران کرده است. بسیاری از دانشمندان و صاحب‌نظران علوم انسانی در ترکیه، این روزها در مورد جهان پس از کرونا و تحولات سیاسی و اجتماعی این کشور صحبت می‌کنند. اما گروهی از روانشناسان و جامعه شناسان هم بر روی این مسئله تامل می‌کنند که کدام یک از مناسبات و رفتارهای اجتماعی، در شیوع کرونا نقش مهم تری دارد.
پروفسور هاکان ترک چاپار، رئیس گروه روانشناسی دانشگاه آنکارا، از دانشمندانی است که به موضوع رفتارهای اجتماعی و بیماریهای اپیدمیک اندیشیده است.

وضعیت جدید اجتماعی
پروفسور هاکان ترک چاپار معتقد است که فرهنگ و جامعه، در بررسی اپیدمی، حتی از ساختار سیاسی و اجرایی نیز مهمتر است. به باور او فرد و جامعه در ترکیه، از لحاظ منشاء روانی و اجتماعی، بیشتر به ارتباط جمعی و محفل نشینی گرایش دارد تا نشستن در خانه و فردیت. این یکی از دلایل مهم شیوع گسترده کرونا در ترکیه است.
پروفسور ترک چاپار در گفت‌وگو با روزنامه خبرترک، به بررسی اهمیت مناسبات فرهنگی و اجتماعی مردم ترکیه پرداخته و بر این موضوع  تاکید می‌کند: رفتار و مناسبات ارتباطی و اجتماعی ترک‌ها حتی در دوران ابتلا به کرونا با شهروندان اروپایی قابل مقایسه نیست.

تفاوت کرونازدگان ترک و آلمانی
پروفسور هاکان ترک چاپار، رئیس گروه روانشناسی دانشگاه آنکارا، در مورد تفاوت فرهنگی و رفتاری ترک‌ها و شهروندان اروپا گفته است: اکیپهای مبارزه با کرونا در کشور آلمان وقتی که اطلاعات بیمار جدیدی را ثبت می‌کنند، پیش از هر چیز این موضوع را بررسی می‌کنند که در روزهای اخیر، با چند نفر در تماس بوده است.

برای هیچ کدام از بیماران آنها، میانگینی بالاتر از دو نفر ثبت نشده است. اما وقتی که اطلاعات ارتباطی یک بیمار ترک را ثبت می‌کنیم، می‌بینیم که میانگین افرادی که با آنها در ارتباط و تماس بوده به 16 نفر می‌رسد و حتی در برخی موارد این میزان به عدد 30 نفر رسیده است.

تفاوت در فاصله و سبک زندگی
روانشناس ترک هاکان ترک چاپار، در تشریح چگونگی انطباق مردم ترکیه با قرنطینه و فاصله اجتماعی گفته است: خیلی‌ها می‌گویند که مردم آلمان خیلی زود خود را با شرایط قرنطینه و فاصله اجتماعی منطبق کردند و همه چیز را رعایت می‌کنند. اما تا جایی که من می‌دانم این موضوع برای آنها چیز تازه‌ای نیست و اصلاً زندگی خود آلمان‌ها همین است.

آنها عادت ندارند به دیدار بزرگترها و افراد سالمند بروند. خیلی زود سر کار می‌روند و خیلی زود می‌خوابند. شما اگر ساعت 6 غروب در هانوفر یا دیگر شهرهای آلمان بیرون بروید، این حس به شما دست می‌دهد که در شهر ارواح یا در شهری که با بمب اتم بمباران شده در حال قدم زدن هستید. چرا که از ساعت 6 غروب به بعد همه به خانه رفته و مشغول استراحت هستند تا صبح زود بتوانند با انرژی در محل کار حاضر شوند.

اما در ترکیه چنین نیست و تا پاسی از شب مردم در حال رفت و آمد و غوغا هستند.
وی همچنین در مورد فاصله اجتماعی و سبک زندگی مرتبط با گفت‌وگوی رو در روی آدمها افزوده است: ما تحقیق کردیم ببینیم که یک شهروند انگلیسی، یک شهروند آلمانی و یک شهروند ترک، در یک اتاق، برای گفتوگو با یک فرد چه فاصلهای را رعایت می‌کنند. دیدیم اگر صندلی را در هر جایی که قرار دهیم واکنش خاصی نشان نمی‌دهند. اما شهروند ترک، اولین کاری که می‌کند این است که از جای خود برمی‌خیزد. صندلی را دست‌کم نیم متر به من نزدیکتر می‌کند تا در فاصله‌ای بسیار نزدیک بتواند با من گفتوگو کند.

تجربه آمریکایی
پروفسور هاکان ترک چاپار، در مورد مقایسه رفتار شهروندان آمریکایی و ترک‌ها گفته است: مدت‌ها در نیویورک زندگی کرده‌ام و تجارب جالبی از زندگی در این شهر مهم آمریکا دارم. شهر کوچکی به نام فیلادلفیا با فاصله 90 دقیقه از نیویورک قرار گرفته است. من می‌خواستم به فیلادلفیا بروم. از راننده اتوبوس یک شرکت توریستی پرسیدم: چگونه میتوانم خودم را به آنجا برسانم؟ اندکی تامل کرد و سپس گفت: واقعاً نمی‌دانم باید بپرسم. بسیار متعجب شده بودم.

از او پرسیدم: چگونه ممکن است یک راننده اتوبوس نداند فیلادلفیا کجاست؟ گفت: من در این شهر زندگی میکنم. محل کار من اینجاست و کاری به فیلادلفیا ندارم، اما همین الان شما اگر از یک راننده حتی از یک فرد عادی در استانبول بپرسید که مسیر کوجالی یا دیگر شهرهای ترکیه کجاست، به سرعت همه جا را به شما نشان می‌دهد.

چرا؟ به این دلیل که ما مردمی هستیم که به طور مداوم در حال گردش هستیم. به همه جا میرویم و در یک جا ثابت نمیمانیم. می‌خواهم بگویم این‌ها ابعاد ظریفی از سبک زندگی رفتارها و مناسبات اجتماعی و فرهنگی ماست که بر تمام مسائل تاثیر میگذارد و طبیعی است که در دوران کرونا، موضوعاتی همچون ایزولاسیون، قرنطینه، فاصله اجتماعی و مراعات قانون فاصله برای ما ترک‌ها بسیار دشوار باشد.

روانشناس دانشگاه آنکارا در پایان و در مورد تغییر برخی عادات و رفتارهای اجتماعی و فرهنگی در دوران پس از کرونا گفته است: فراموش نکنیم که سالانه 400 هزار نفر در جهان به خاطر سرماخوردگی و آنفولانزا می‌میرند و تاکنون کسی به این موضوع اهمیت نداده است. اما حالا همه ما فهمیدیم که رفتارهایی همچون روبوسی، دست دادن، لمس، بغل کردن و تماس‌های بسیار نزدیک تا چه اندازه می‌تواند خطرناک باشد.

بنابراین شخصاً امیدوارم که در دوران پس از کرونا تغییراتی در رفتارهایمان به وجود بیاوریم.

انتهای پیام/