پناهیان: برخی گریه را نشانه ضعف می‌دانند/ سرچشمه اشک مؤمن کجاست؟
استاد حوزه و دانشگاه گفت: نمی‌خواهیم از گریه کردن در مقابل کسانی که آن را علامت ضعف می‌دانند، دفاع کنیم بلکه می‌خواهیم از سرچشمه‌های اشک در دل انسان سخن بگوییم، اینکه اشکِ اولیای خدا از کجا نشأت می‌گیرد.
به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، حجت‌الاسلام علیرضا پناهیان استاد حوزه و دانشگاه شب گذشته در برنامۀ "پگاه عاشقی" شبکۀ دوم سیما که در حرم مطهر امام رضا علیهالسلام برگزار شد، طی سخنانی گفت: اشک و تضرع در محضر خدا و هنگام عبادت و همین‌طور در زیارت قبور ائمه علیهم‌السلام، مسأله‌ای است که در دین اسلام برای آن ارزش‌گذاری بسیاری شده است. روایات زیادی درباره اصرار بر گریه کردن وجود دارد که قابل تأمل است.
وی افزود: نمی‌خواهیم از گریه کردن در مقابل کسانی که گریه کردن را علامت ضعف می‌دانند، دفاع کنیم بلکه می‌خواهیم از سرچشمه‌های اشک در دل انسان سخن بگوییم، اینکه اشکِ اولیای خدا از کجا نشأت می‌گیرد، اشک خوب از چه احساسی سرازیر می‌شود؛ باید آن سرچشمه را مراقبت کرد.
این کارشناس مسائل دینی خاطرنشان کرد: رسول خدا(ص) در حدیثی فرمود: گریه مؤمن از قلبش نشأت می‌گیرد در حالی که گریه منافق از قلبش نیست، بلکه برآمده از تصمیم‌گیری است.
وی با تأکید بر اینکه باید به سرچشمه‌های اشک توجه کرد، گفت: هر کسی درب خانه اهل‌بیت گریه کرده لذتش را برده است، هرچند نمی‌توان این لذت را خیلی به دیگران انتقال داد و اصلاً قابل بیان نیست.
«بالاترین رنج برای آنهایی که گریه کردند و لذتش را بردند، این است که روزی اشک از چشمانشان جاری نشود، لحظه گریه بر امام حسین علیهالسلام چه لحظه نابی است؛ لحظه‌ای است که دیگر فرد امام حسین را در قلب خود مشاهده می‌کند، حال چرا ما باید این لحظه‌ها را از دست بدهیم؟»
وی با بیان مطلب فوق افزود: هر اسمی از اسماء پروردگار به گونه‌ای باعث جاری شدن اشک از چشمان مؤمن می‌شود. همچنان که هر بیان اوصاف و فضیلت‌های اهل‌بیت علیهم‌السلام نیز به نحوی اشک دلدادگان را جاری می‌کند. به عبارت دیگر، هر اسمی و هر فضیلتی به صورتی خاص با دل انسان بازی می‌کند.
حجت‌الاسلام پناهیان اظهار کرد: امام سجاد علیهالسلام در دعای ابوحمزه ثمالی می‌فرماید: خدایا مرا برای گریه کردن کمک کن، گریه برای نفس خودم و ...، گاهی با یک گناه سرچشمه‌هایی از اشک در وجود انسان خشکانده می‌شود و یا به واسطۀ یک گناه، سال‌ها از اشک در محضر خدا و اولیای خدا محروم می‌شویم.
به گفته وی، ماه رمضان ثمرۀ خود را حکمت اعلام کرده است و اگر کسی حکیمانه به قرآن و معارف بنگرد، دائماً اشک خواهد ریخت، این اشک پُربهاست. درک علت اشک‌های اولیاءالله برای انسان سخت است، اما به قدری که می‌توانیم باید سعی کنیم خود را به آنان نزدیک و شبیه کنیم و در طول روز مراقبت‌های لازم را داشته باشیم. در روز مراقبت کنیم تا در شب چشمه‌های اشکمان خشک نباشد.
انتهای پیام/
