پناهیان: جریان چشمۀ زلال اشک، نتیجۀ شکستن کوه تکبّر است

به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، حجت‌الاسلام علیرضا پناهیان استاد حوزه و دانشگاه شب گذشته در برنامۀ "پگاه عاشقی" شبکۀ دوم سیما که در حرم مطهر امام رضا علیه‌السلام برگزار شد، طی سخنانی گفت: ارزش اشک ریختن مطلق نیست، همانطور که ممکن است کسی نماز بخواند و روزه بگیرد و به جایی هم نرسد، اما اشک فی نفسه بسیار ارزشمند است، در واقع عیار اشک مانند عیار طلا قابل زیاد و کم شدن است. در روایت داریم وقتی عمیقاً احساس تضرّع پیدا می‌کنیم و اشک از چشمانمان جاری می‌شود، آن لحظه زمان استجابت دعاست.

وی افزود: امام رضا علیه‌السلام می‌فرماید: با همۀ دلت به درب خانه خدا بروید. قلب انسان آنقدر وسعت دارد که روزی موسی علیه‌السلام از خدای متعال پرسید خدای من! مکان تو کجاست؟ خدا فرمود من مکانی ندارم، عرضه داشت: اگر بخواهم مکانی برایت درنظر بگیرم آن کجاست، خدا فرمود: زمین و آسمان‌ها وسعت مرا ندارند اما اگر بخواهم مکانی برای خودم معرفی کنم قلب بنده‌ام مکان من خواهد بود.

«قلب مؤمن عرش خداست «قَلْبُ الْمُؤْمِنِ عَرْشُ الرَّحْمَنِ» اگر کسی به عظمت قلب پی ببرد، آن وقت از اهمیت اشک آگاه می‌شود. امام صادق علیه‌السلام می‌فرماید مؤمن علاماتی دارد که یکی از آنها این است: گریه مؤمن مانند گریه مادری است که فرزندش را از دست داده است. مادر تلعق خاصی به کودکش دارد و وقتی گریه می‌کند از عمق جان می‌گرید. این توصیف حضرت سندی بر اهمیت و ارزش اشک است.»

حجت‌الاسلام پناهیان با بیان مطلب فوق گفت: باید دنبال اشکی باشیم ک از اعماق دل ما بر می‌آید. یکی از صفات ناپسند در اعماق دل ما، تکبر است. روزی پنج مرتبه نماز برای از بین بردن همین تکبر است، حضرت فاطمه سلام‌الله‌علیها فلسفه نماز را اینطور برایمان بیان فرموده است: «جَعَلَ اللّهُ الاْیمانَ تَطْهیراً لَکُمْ مِنَ الشِّرْکِ، وَ الصَّلاةَ تَنْزیهاً لَکُمْ مِنَ الْکِبْرِ...» 

این کارشناس مسائل دینی اظهار کرد: این تکبر باید ریشه‌کن شود تا اشک جاری شود، اگر تکبر باشد اشک جاری نمی‌شود. کودک نزد مادرش وقتی گریه می‌کند که تکبری نباشد، حتماً شنیده‌اید که می‌گویند خدا نزد دل‌های شکسته است، این شکستگی مربوط به تکبر، غرور و منیّت است.

به گفتۀ وی، این کوه تکبر را باید متلاشی کرد، نتیجه آن جاری شدن چشمه‌های زلال اشک در محضر پروردگار است. هر وقت گریه‌مان نکرد شاید سنگ تکبر در وجودمان محکم شده باشد. در طول روز رفتار متکبرانه از خود بروز ندهیم تا رقّت قلب داشته باشیم. نمی‌خواهم بگویم هر کسی گریه نمی‌کند از سر تکبّر است اما اولیای خدا از اینکه اشک نداشته باشند نگران می‌شدند. اگر با معرفت و توجه به خدا تکبر را از بین نبریم، با بلا این تکبر شکسته می‌شود. یادمان باشد شکستن تکبر کار ساده‌ای نیست.

انتهای پیام/