به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، حجتالاسلام علیرضا پناهیان استاد حوزه و دانشگاه شب گذشته در برنامۀ "پگاه عاشقی" شبکۀ 2 سیما که در حرم مطهر امام رضا علیهالسلام برگزار شد، طی سخنانی گفت: هر کسی با دین آشنا باشد میداند که اشک و تضرّع مفهوم ارزشمندی است و اگر کسی توفیق اشک ریختن در هنگام دعا و قرائت داشته باشد، توفیق بزرگی به دست آورده است.
وی افزود: اینکه گاهی اوقات به طور تصادفی اشکی از چشمانمان جاری شود، کافی نیست. اشک خوب از جایی در دل انسان نشأت میگیرد که پنهان است و روی دل نیست، بلکه بر آمده از اعماق جان آدمی است و اگر اشک بخواهد از این نقطه جاری باشد، دیگر نباید رزائلی همچون تکبّر در انسان وجود داشته باشد.
به گفتۀ وی تکبر یک علف هرزه خودروست، انسان دائماً باید این علف هرز را از بین ببرد، اینکه نماز دائماً بر ما واجب است و اینقدر در قرآن و روایات بر آن تأکید شده، برای از بین بردن تکبر انسان است. آنچه باید به جای تکبر در دل ما انسانها باشد، تواضع است.
این استاد حوزه و دانشگاه با اشاره به آیۀ «وَقَالَ رَبُّكُمُ ادْعُونِی أَسْتَجِبْ لَكُمْ» گفت: یکی از معانی تکبر را باید در این آیه جستجو کرد، این آیه از جمله آیاتی است که فقط بخش ابتدایی آن مشهور و بر سر زبانهاست، اما قسمت دوم آن خیلی مورد توجه نیست. خدای متعال در بخش دوم این آیه میفرماید: «إِنَّ الَّذِینَ یَسْتَكْبِرُونَ عَنْ عِبَادَتِی سَیَدْخُلُونَ جَهَنَّمَ دَاخِرِینَ؛ آنان که از (دعا و) عبادت من اعراض و سرکشی کنند زود با ذلت و خواری در دوزخ شوند.» امام باقر علیهالسلام فرمود: منظور از عبادت در این آیه «دعا» است.
«روزی کسی خدمت امام رضا علیهالسلام رسید و عرضه داشت: آقاجان چهکار کنم دعایم مستجاب شود؟ حضرت فرمود اگر من قول بدهم قبول میکنی؟ عرض کرد: بله، فرمود: خدا قول داده قبول نمیکنی، من قول بدهم قبول میکنی؟ مگر این آیه را نخواندی: «ادْعُونِی أَسْتَجِبْ لَكُمْ»؟»
حجتالاسلام پناهیان با بیان مطلب فوق خاطرنشان کرد: این تکبر از عبادت یعنی احساس بینیازی کردن. این تکبر در دل انسان مانع جاری شدن اشک است. همین که خود را بینیاز بدانیم و خود را محتاج دستگیری و محبتهای خداوندی ندانیم، جلوهای از تکبر است، همین که با تفکر ننشینیم و نیازهای خود به خدا را پیدا کنیم، جلوهای از تکبر است.
این کارشناس مسائل دینی اظهار کرد: اینکه فرمودند سعی کنید گریه کنید؛ برای این است که حجاب تکبر به وسیلۀ آن کنار زده شود، گاهی چشمهای زلال روی زمین جاری است و سنگی مانع از جریان آن شده، با برداشتن آن سنگ میتواند به جریان آن چشمۀ زلال کمک کرد. پس باید سعی کنیم اشک پنهان شده در اعماق قلبمان را که پشت سنگها و خاکهای تکبر پنهان شده است، بیرون بیاوریم.
انتهای پیام/