به گزارش خبرگزاری تسنیم از پاکدشت، کارگران سرمایههای ملی و سربازان عرصه کار و تلاش در خاکریز اقتصادی هستند که حرکت در مسیر تولید کیفی و رقابتی کردن کالاهای تولید داخل نیازمند چرخش محور جهادی آنهاست؛ بنابراین برای رسیدن به توسعه اقتصادی، نخست باید کارگران را به لحاظ امنیت شغلی و معیشتی تأمین کرد تا بتوان گامی بزرگ در راستای کسب دستاوردهای عظیم اقتصادی در کشور و تسخیر بزرگترین بازارهای جهان با تولیدات ایرانی برداشت. اما متأسفانه آنچه که اکنون در کشور جریان دارد موجی از نارضایتیها و مشکلات معیشتی و سفره بینان کارگر تا مشکلات بیمهای و دستمزدهای ناچیزی است که نه تنها چوب لای چرخ تولید داخلی میگذارد که خواب را نیز از چشم کارگر گرفته و این در حالی است که در سال جهش تولید چشم اقتصاد کشور به «کارگر» دوخته شده است.
مهّمترین مشکل کارگران از یکسو عدم اجرای صحیح ماده 7 قراردادهای قانون کار است که به بحث نوع قراردادها میپردازد و از سوی دیگر موضوع تأمین معیشت و دستمزدهای قطرهچکانی است که هر چند امید میرفت امسال این موضوع با حمایتهای دولت به نتیجه حداقلی منجر شود اما متأسفانه این چنین نشد و ارادهها در حل مشکلات کارگران در رویارویی با سیاستهای دولت زمینگیر ماند.
سخن گفتن از مشکلات کارگران بسیار است اما این بار برای پیگیری مشکلات کارگران به شهرک صنعتی عباسآباد رفتیم.
شهرک صنعتی عباسآباد در 5 کیلومتری بعد از محله شریفآباد آخرین محله مسکونی استان تهران در شهرستان پاکدشت قرار دارد، این شهرک با بیش از 1500 کارخانه و کارگاههای بزرگ و کوچک یکی از شهرکهای موفق و روبه رشد در سالهای اخیر است اما متأسفانه کارگران این شهرک نیز همچون دیگر کارگران با مشکلات بسیاری دست و پنجه نرم میکنند.
دستمزد کارگران کفاف اجارهخانههای سنگین را نمیدهد
یکی از کارگران شهرک صنعتی عباسآباد با اشاره به مشکلات کار و کارگری اظهار داشت: بعید است در شرایط موجود کسی بتواند با حقوق کارگری از پس یک زندگی معمولی برآید.
وی بیان کرد: در حال حاضر که شاید بتوان با یک حقوق 4 میلیونی یک زندگی معمولی را پیش برد، متأسفانه بسیاری از کارگران با مبلغی پایینتر از این حقوق زندگی میکنند و این در حالی است که نه میتوان از کارفرما تقاضای حقوق بیشتر کرد و نه شرایط بهتری وجود دارد که بتوان به سراغ کار دیگری رفت.
این کارگر شهرک صنعتی عباسآباد با اشاره به اجاره خانههای بالا افزود: حقوق یک کارگر که به زحمت و با صرفهجویی بسیاری تنها به نان خانواده میرسد، چگونه میتواند اجاره خانه بدهد؟
شرایط معیشتی توانی برای کارگران باقی نگذاشته است
کارگری دیگر که به عنوان تراشکار در این شهرک مشغول است نیز ضمن گلایه از حقوق و دستمزد کارگران تصریح کرد: تا مشکلات کارگران حل نشود هیچ اتفاقی در رونق تولید رُخ نمیدهد، ما از دولت میخواهیم که به صورت جدی به این موضوع ورود کند تا حداقل یک زندگی معمولی برای کارگران فراهم شود.
وی بیان کرد: تورم و هزینههای زندگی با این حقوق پایین هیچ تناسبی با هم ندارند، و کسی هم نیست که به مطالبات کارگران رسیدگی کند و با چنین شرایطی دیگر توانی برای کارگران باقی نمانده است.
جز شرمندگی از خانواده چیزی برایمان باقی نمانده است
رضا کارگر یکی از کارگاههای کوچک در شهرک صنعتی عباسآباد است، وقتی از او در مورد حقوق و مشکلات معیشتیاش میپرسم سری تکان میدهد و زیر لب زمزمه میکند «دولت فقط از ما بیگاری میکشد، دست به هر کاری میزنیم که فقط شرمنده خانواده نباشیم، که آن هم همیشه هستیم».
هر چند حرف بسیار است و نمیتوان به سادگی از مشکلات کارگران به عنوان سرمایههای اقتصادی گذشت اما مشکلات واحدهای صنعتی نیز چشمانداز تحقق جهش تولید را با اما و اگرهای بسیاری روبه رو ساخته است.
سطح حمایت دولت از کارفرمایان ناچیز است
صاحب یکی از کارگاههای صنعتی در شهرک صنعتی عباسآباد معتقد است که به دلیل عدم حمایت دولت در به روزرسانی ابزارآلات کارخانهها و کارگاهها، سطح کارها پایین آمده است که این موضوع توان رقابت کالای ایرانی را از کالاهای مشابه خارجی گرفته است.
وی ادامه داد: سختی در دریافت تسهیلات مانع از پیشرفت کار شده است و انگیزه را از کارفرما و بالطبع کارگران برای ادامه حیات اقتصادی کشور میگیرد.
این در حالی است که رئیس هیئت مدیره شهرک صنعتی عباسآباد نیز معتقد است تحقق جهش تولید با رویکرد کنونی دولت مستلزم تشکیل زنجیره کامل از سوی وزارتخانههای کار و رفاه اجتماعی، صنعت، معدن و تجارت، وزارت نیرو، امور اقتصادی و دارایی، بانک مرکزی و بخش خصوصی است.
شهرک صنعتی عباسآباد فاقد زیرساختهای لازم است
سید سجاد هاشمی در گفتوگو با خبرنگار تسنیم، با اشاره به عمدهترین مشکلات حوزه صنعت، اظهار داشت: عمده مشکل در شهرک صنعتی عباسآباد و دیگر شهرکهای صنعتی فقدان زیرساختهای لازم است.
وی بیان کرد: پیگیریهای بسیاری برای رفع مشکلات شهرک صنعتی صورت گرفت تا هر چه سریعتر پروژه سد ماملو عملیاتی و شهرک صنعتی عباسآباد از بحران بیآبی نجات پیدا کند.
رئیس هیئت مدیره شهرک صنعتی عباسآباد سپس با تأکید بر حضور بخش خصوصی افزود: امروز مشکلات بخش خصوصی با درک شرایط موجود کشور، در کنار بخش تولید و صنعت قرار گرفته و راهکارهای خوبی برای آن ترسیم شده است.
جلوگیری از قاچاق کالا راهکاری مؤثر در تحقق «جهش تولید» است
همچنین انوشیروان محسنی بندپی استاندار تهران نیز در گفتوگو با خبرنگار تسنیم با اشاره به مشکلات واحدهای تولیدی در شرایط کنونی تصریح کرد: میتوان با ایجاد و تقویت زیرساختهای برق، آب و بهسازی جادهای و بندری برای تولیدکننده، انگیزه لازم را برای سرمایههای اصلی تولید که همانا نیروی انسانی است، فراهم و با افزایش تولید داخل شرایط را برای معیشت کارگران نیز هموار کرد.
وی ادامه داد: در سال جاری با توجه به تحریمهای ظالمانه ابرقدرتهای دنیا و به ویژه آمریکا، شرایط خاصی شکل گرفته که چارهای جز تکیه بر توانمندیهای داخلی در ابعاد مختلف وجود ندارد.
استاندار تهران با اشاره به ظرفیتهای تولید در کشور بیان کرد: کشور ما از نیروهای انسانی بسیار دلسوز و فعالان اقتصادی علاقمند برای حضور در بخشهای مختلف برخوردار است که باید فضا را برای حضور پررنگ آنها فراهم کرد.
محسنی بندپی سپس با اشاره به عزم جدی در تحقق شعار سال 99 افزود: برای تحقق شعار «جهش تولید» و ارتقا کالا در ابعاد کمیّت و کیفیت، باید برنامههایی از جمله جلوگیری از واردات و قاچاق کالا و برداشتن مقرراتی که باعث کُند شدن مسیر تولید هستند را سرعت ببخشیم.
مطالبات کارگران در موضوع تأمین امنیت شغلی و حقوق و دستمزد از یکسو و حمایت از کارخانهداران و صاحبان کسب و کار از سوی دیگر مهّمترین اقدام در راستای رونق اقتصاد و جهش تولید در شرایط تحریمی کشور است که قطعاً این امر جز با حمایت دولت امکانپذیر نخواهد بود.
به عبارت دیگر رونق تولید در گِرو افزایش قدرت خرید کارگران است، زیرا با کاهش درآمد و بالطبع کاهش تقاضا، نیاز و ورودی به بازار نیز کاهش پیدا میکند و در این حالت کارفرما مجبور میشود عرضه را کاهش دهد، زیرا نمیخواهد مواد اولیه را تبدیل به محصولی کند که نه تنها برای آن محصول در بازار هیچ تقاضایی وجود ندارد که ضرر هم به بنگاه میزند. پس برای جلوگیری از بروز این اتفاقات بهترین کار، تحریک تقاضاست که این امر تنها با افزایش قدرت خرید کارگران میتواند محقق شود.
گزارش از معصومه محمدی
انتهای پیام/220/ش