به گزارش گروه بین الملل خبرگزاری تسنیم به نقل از رای الیوم، شیخ یوسف القرضاوی در حساب توییتری خود در این باره نوشته است: تکرار و تاکید می کنیم که فلسطین قضیه نخست مسلمانان جهان خواهد بود و هیچگاه جایگاهش را از دست نخواهد داد و هیچگاه قدرتش تضعیف نخواهد شد، قدس شعله ای است که روی خاموشی به خود نمی بیند و دفاع از فلسطین یک وظیفه شرعی و دینی و اخلاقی برای وجود ما است.
یکی از فعالان مجازی با نقل قول از جمال حمدان از شخصیتهای فقید مصری نوشت: اسرائیل پس از ورق خوردن برگ هایی از تاریخ، تنها به مثابه یک برهه سیاه و اعتراضی در تاریخ فلسطین باقی خواهد ماند. این موضوع به زودی رخ می دهد.
نامه ای به حکام قصرنشین
الزاهد رئیس یک حزب مردمی در سالروز یوم النکبه با ارسال چندین نامه به حکام و کاخ نشینان عربی نوشت: اگر اعراب تقسیم و تجزیه فلسطین و منطقه را قبول کنند و به روند خودشان در راستای عادی سازی روابط با رژیم اشغالگر ادامه دهند چیزی که فرصت شکل گیری دولت فلسطینی را از بین می برد و همچنین اگر راه حل دودولتی فلسطین و اسرائیل را قبول کنند بازهم مسئله ای است که حقوق ملت فلسطین را ضایع می کند.
عادی سازان روابط با اسرائیل اینگونه ادعا می کنند که تحریم به فلسطین ضرر می رساند و به نفع اسرائیل است بنابراین عادی سازی به نفع دو طرف است! این تفکر کسانی است که پشت این دروغ ها پنهان شده اند تا وجود رژیم اسرائیل در منطقه را تثبیت کرده و حق ملت فلسطین را ضایع کنند.
الزاهد رئیس این حزب می نویسد: اینگونه ادعاهایی که از سوی نیرنگ بازان عربی و اسرائیلی مطرح می شود، ما و دیگر نیروهای محور مقاومت را به صرف نظر در عقایدمان و در نهایت نابودی مقاومت فلسطین و آرمان آزادی آن دعوت می کنند.
امری که در آخر منجر به کامل شدن سیطره اسرائیل بر فلسطین و تمامی مناطق عربی می شود. اگر ما پیش ازاین براساس همین عقاید پوچ و واهی جلو می رفتیم امروز در بدترین وضعیت ها قرار داشتیم.
با این حال باید یاد آور شویم که در عرصه عمل هم اسرائیل راه حل دودولتی را قبول نکرده است و همچنان به اخراج و طرد ملت فلسطین از منازل شان و شهرهایشان ادامه می دهد و برای تحقق اهداف شومش هزاران جنایت را مرتکب می شود.
در سال 1955 اسرائیل، غزه را موشکباران کرد و در 1956 در جنگ با مصر بود و پس از جنگ 67 هم این قاهره و کشورهای عربی بودند که قطعنامه 242 شورای امنیت را مبنی بر حق اسرائیل برای ادامه حیات در داخل اراضی توافق شده با ذلت پذیرفتند.
رژیم اسرائیل پس از آن تا جنگ اکتبر سال 73 حتی یک متر هم از اراضی عربی خارج نشد.
پس از جنگ اکتبر، ادبیات جدیدی در فکر و اندیشه فلسطینی ها(اشاره به تشکیلات خودگردان) مبنی بر حل دودولتی به وجود آمد(دولت کرانه باختری و نوارغزه در مقابل دولت اسرائیل).
در خلال مذاکرات میان دوطرف اسرائیلی و فلسطینی قرار شد تا مصر بر نوارغزه سیطره داشته باشد و اردن نیز اداره کرانه باختری را و از آن پس شد که تفکر عادی سازی و فعالیت های سیاسی و مذاکراتی عربی با رژیم اشغالگر شکل گرفت.
بعد از این جریانها و با حضور انورسادات در اراضی اشغالی و سخنرانی اش در کنست اسرائیل و امضای قرار داد کمپ دیوید هم تل آویو از شکل گیری هر گونه مذاکراتی مبتنی بر تشکیل دولت خودگردان فلسطین بدون تماس با مقامات صهیونیستی خودداری کرد همانطور که از خروج از قدس اشغالی امتناع کرد.
این رژیم غاصب حتی به صراحت اعلام کرد که پس از گذشت چند نسل، قدس به عنوان پایتخت ابدی اسرائیل ها شناخته خواهد شد.
وی در پایان نوشته خود به طور خلاصه توضیح داد که با شکل گیری تفکر حل دودولتی قصیه فلسطین در اذهان حکام عربی و گام برداشتن در راستای مذاکره با صهیونیست ها در کنفرانس مادرید و توافقنامه اسلو در سال 93 اسرائیل نیز به روند استعمارگری هایش در اراضی فلسطینی ادامه داد و به سوی یهودی سازی قدس گام برداشت و به مرور خاک کشورها عربی اطراف از جمله لبنان و سوریه و .. را تصرف کرد و سیر فشار بر نوارغزه و کرانه باختری و اعمال سیاست محاصره بر این مناطق را شدت بخشید.
تمامی این اتفاقات در جلوی چشمان کمیته ای به نام کمیته «صلح» رخ داد! به راستی کار این کمیته چیست؟ صلح برای چه؟ صلح در راستای دستیابی اسرائیل به معامله قرنی که در نتیجه نقض شدن صدها قطعنامه توسط این رژیم خونخوار صورت گرفته است؟
انتهای پیام/