دو فضیلت از امیرالمؤمنین در کلام دو عالم اهل سنت
حجت‌الاسلام فاطمی‌نیا به دو فضیلتِ امیرالمؤمنین در بیان دو عالم اهل سنت اشاره کرد.
به گزارش خبرنگار فرهنگی باشگاه خبرنگاران پویا، حجت‌الاسلام فاطمی‌نیا در مراسم شب بیست و سوم ماه مبارک رمضان ضمن اشاره به نکته‌ای تفسیری گفت: خداوند در آیات 9 و 10 سوره مبارکه شمس می‌فرماید «قَدْ أَفْلَحَ مَنْ زَکَّاها» هرکه نفس خود را پاک کرد، قطعاً رستگار شد «وَ قَدْ خابَ مَنْ دَسَّاها»و هر که آلودهاش کرد، قطعاً باخت. یکی از نکات ظریف آیه دهم در عبارت «دَسَّاها» است. عبدالله شُبّر در یک اشاره لغوی می‌نویسد این عبارت به معنای مخفی کردن است؛ یعنی چه؟ یعنی نفس را غرق در موضوعی باطل کردن و ظرفیت‌های آن را پنهان کردن.
وی افزود: بر این اساس هر چه که انسان را غرق در موضوعی کند، صحیح نیست. ورزش خوب است، اما نباید غرق آن شد به گونه‌ای که از خدا و عبادات غافل شویم. هنر خوب است، اما نباید غرق آن شد. طلبگی خوب است، اما نباید به گونه‌ای غرق شد که از امور مهم غفلت کرد. تنها چیزی که دستور داریم غرق در آن شویم، محبت خدا و اهل‌بیت علیهم‌السلام است و مابقی فرع است.
فاطمی‌نیا در بخش دیگری از سخنان خود با اشاره به فضائل امیرالمؤمنین در منابع اهل سنت گفت: تِرمذی یکی از عالمان برجسته اهل سنت است که یکی از کتب 6 گانه اهل سنت یعنی «سنن تِرمذی» منسوب به اوست. وی روایتی را در کتاب خود در فضیلت امیرالمؤمنین نقل می‌کند و می‌نویسد «پیامبر در فاصله‌ای مختصر از اصحاب با امیرالمؤمنین آهسته سخن می‌گفت؛ عده‌ای ناراحت شدند. گفتند پیامبر با پسر عمویش طولانی نجوا کرد؛ طالَ مَن تَجی بِه إبنِ عَمّه. این حرف به گوش پیامبر رسید. حضرت به آنها فرمود من شنیدم که گفتید من با علی طولانی نجوا کردم، اما بدانید من با علی نجوا نکردم بلکه خداوند با او نجوا کرد؛ وَ لکِنّ اللهَ نَجوَی.
وی با ذکر نمونه‌ای دیگر از فضائل امیرالمؤمنین گفت: حاکم نیشابوری محدث و فقیه مشهور شافعی در کتاب خود به نام «معرفة علوم الحدیث» حدیثی را به عنوان شاهد مثال می‌آورد و می‌نویسد مورد قبول من است. وی می‌نویسد پیامبر فرمود فرشته‌ای نزد من آمد و گفت ای محمد، خداوند می‌فرماید بپرس پیامبرانی که قبل از تو مبعوث شدند، بر چه اساسی و به چه شرطی مبعوث شدند؟ سَل مَن أرسَلنا قَبلَکَ مِن رُسُلِنا عَلی مَا بُعِثوا. پیامبر نیز از خداوند این پرسش را انجام داد. جواب آمد: به خاطر ولایت تو و ولایت علی بن ابی طالب؛ عَلَی وِلایتک و وِلایةِ عَلی بنِ أبی‌طالب.
انتهای‌پیام/
