اندیشکده| کاتو: برای پیشگیری از شورش‌های آتی در آمریکا، باید دولت را از دوش مردم پیاده کرد
یک اندیشکده آمریکایی با انتقاد شدید از تضعیف مردم آمریکا به خاطر فقر و نابرابری شدید در جامعه این کشور، راهکار جلوگیری از اعتراضات و شورش‌ها را پایین آوردن فشار دولت بر مردم توصیف کرد.
در این گزارش به قلم مایکل دی تانر، عضو ارشد اندیشکده آمریکایی «کاتو»، آمده است: پیش از وقوع پاندمی (بیماری عالم‌گیر) کوید-19 و رکود ناشی از آن و شورش‌هایی که پس از کشته شدن جورج فلوید، جوان سیاه‌پوست آمریکایی به وقوع پیوستند، بسیاری از جوامع کم درآمد و رنگین‌پوست آمریکا در تقلا بودند. اثرات ناشی از دو ماه گذشته برجسته‌کننده ناکامی ما در رسیدگی به موضوعاتی اساسی است که بنیان و شالوده ناآرامی اخیر هستند.
در ادامه این مقاله آمده است: به عنوان مثال مینیاپولیس شمالی را درنظر بگیرید. همان جایی که فلوید کشته شد. نرخ فقر در منطقه عموماً سیاه‌پوست آنجا برابر با 36 درصد و بیکاری نیز بالاتر از 12 درصد است. این اعداد پیش از شیوع پاندمی کرونا که منجر به تعطیلی بسیاری از کسب‌وکارها شد، اعداد بسیار بالا به شمار می‌رفتند. کرونا نیز فشار سنگینی بر جامعه‌های فقیر و اقلیت‌نشین ایجاد کرده است.
این گزارش با اشاره به این که نزدیک به یک سوم از دانش آموزان سیاه‌پوست در مینه سوتا تحصیلات خود را به اتمام نمی‌رسانند آن هم به خاطر ضعف و بی‌کیفیتی مدارس دولتی، نوشت: با بدرفتاری‌هایی که از سوی پلیس صورت می‌گیرد مسلماً فلوید تنها سیاه‌پوستی نخواهد بود که توسط پلیس در این ایالت کشته می‌شود.
این اندیشکده تصریح می‌کند: حکایت‌های مشابهی را می‌توان برای دیگر جوامع (اقلیت و رنگین‌پوست) سراسر آمریکا تعریف کرد. این نابسامانی رد فضای خلاء صورت نگرفته است.
بنا بر پیش بینی این اندیشکده: در کوتاه مدت تمرکز بر اصلاح پلیس خواهد بود. هم اکنون سیاست‌هایی را می‌توان برای کوتاه مدت اجرا کرد که عبارتند از: از میان برداشتن مصونیت پلیس، کاهش قدرت اتحادیه‌های پلیس، آموزش بهتر، پاسخگویی بیشتر و معکوس کردن روند جنایی دانستن جرایم کوچک که خودشان مبنایی برای بدرفتاری پلیس هستند.
با این حال این اندیشکده به دولتمردان آمریکایی توصیه می‌کند که توجه بیشتری به مناطق فقیرنشین داشته باشند و می‌افزاید: اگر ما می‌خواهیم مانع از خشونت‌ها و نارضایتی ها در آینده شویم، باید این کار را به گونه‌ای انجام دهیم که اعضای این دسته از جوامع را توانمند سازیم تا زندگی خود را در کنترل گرفته و تا آنجا که استعدادشان اجازه می‌دهد، رشد و پیشرفت کنند.
در ادامه این گزارش با اشاره به کمک‌های مالی به مناطق فقیرنشین، تصریح می‌کند: این کار نرخ فقر را کم کرد اما گام چندانی برای خارج کردن آنها از فقر انجام نداد و به آنها امکان نداد تا روی پای خود بایستند.
این مقاله با ارایه پیشنهادهای خود برای رفع این معظل، نوشت: گام اول مثبتی که می‌توان در این راه برداشت ازبین بردن مجوزهای شغلی است. اقتصاددانان از دیرباز اینگونه بحث می‌کردند که ورود به بازاری سخت خواهد بود که از مجوزهای شغلی موجود حمایت می‌کند و مانع از رقابت و ورود افراد جدید می‌شود.
بنا بر یافته موریس کلینر، یکی از اقتصاددانان آمریکا، دو میلیون شغل هر ساله بخاطر وجود مجوزهای شغلی از دست می‌روند و این مجوزها به از دست رفتن میلیاردها دلار در فعالیت اقتصادی ختم می‌شود و این امر خود با نابرابری درآمدی در ارتباط است. فقرایی که بودجه، زمان و تخصص ندارند تا مقابل این محدودیت‌های مجوزها درآیند، به احتمال فراوان از دایره اقتصاد جاری بیرون خواهند ماند.
بنا بر این گزارش، در گام دوم باید محدودیت‌های مناطق مسکونی برداشته شوند چرا که باعث افزایش هزینه اجاره و کاهش قدرت مالی تامین مسکن می‌شوند. مطالعات نشان داده که این زوم‌های مسکونی هزینه‌های اجاره را تا 50 درصد افزایش داده و سهم فراوانی در بی خانمانی مردم دارند.
در ادامه این مقاله آمده است: باید به والدین فرصت‌های بهتری داد تا بچه‌های خود را از مدارسی که بی‌کیفیت و ناتوان هستند خارج کنند.این که فرصت تحصیلی بر اساس کدپستی افراد فراهم آید، از عدالت به دور است.
بنا بر نظر این اندیشکده، برای حل این مسایل به تغییر و اصلاح جامع نظام قضایی و کیفری نیاز است. بنا بر یافته‌های دانشگاه ویلانووا، اصلاح در نظام کیفری می‌تواند نرخ فقر را تا 20 درصد کاهش دهد.
در انتهای این مقاله آمده است: تا زمانی که به عوامل اعتراضات توجه نشود، این تظاهرات حتی اگر این دفعه تمام شوند اما در آینده ادامه خواهند داشت. نباید بر راهکارهای امتحان شده کهنه تکیه کرد و نیاز است به فقر و نابرابری رسیدگی شود. باید مردم را توانمند ساخت و دولت را از گرده مردم پیاده کرد.
انتهای پیام/
