استان مازندران یک سال پس از سیل| وعده‌های مسئولان برای جبران خسار‌ت سیلاب سوادکوه محقق نشد
گروه استانها ـ با توجه به سیلاب ویرانگر سال‌های ۹۷ و ۹۸ در جنوب مازندران و شهرستان سوادکوه و گذشت دو سال از این اتفاقات همچنان وعده مسئولان در جبران خسارات سیلاب و بازسازی بناهای آسیب دیده انجام نشده است.
به گزارش خبرگزاری تسنیم از سوادکوه‌شمالی، خاطرات تلخ سیل ویرانگر پایان سال 97 و ابتدای سال 98 که در نقاط مختلف مازندران خسارتی میلیاردی به‌بار آورد، همچنان در ذهن‌ها باقی مانده است.هرچند بعد آن، مدیران استانی درصدد جبران ویرانی‌های آن حادثه برآمدند اما همچنان برخی از شهرستان‌های کم‌برخوردار، سهم چندانی از این جبران نصیب‌شان نشد.
پل بزرگ روستای مَنگِل شیرگاه در سوادکوه‌شمالی که به عنوان شاهراه ارتباطی چندین روستا محسوب می‌شود، بخشی از آن در بهار 98 که در اثر سیل ابتدای سال آسیب دیده بود، فروریخت و راه ارتباطی را قطع کرد. با وجود مشکلات رفت‌و‌آمد برای مردم، ولی همچنان رسیدگی به وضعیت این پل در بلاتکلیفی وعده‌ها معلق است. وعده‌های نوشته شده‌ای که در تناقض‌های میدان عمل، نامحقق باقی مانده است.
پل روستای مَنگِل، در انتظار نگاه ویژه مسئولان
محمدحسین احد نژاد، عضو شورای اسلامی روستای مَنگِل، درمورد این پل به تسنیم گفت: قبل اینکه چنین اتفاقی صورت بگیرد چندین بار با فرماندار صحبت کردیم و گفتیم که این پل در معرض خطر قرار دارد. بازدیدی انجام داده ولی هیچ اقدامی صورت نگرفت و به واسطه یک سیل از بین رفت. بعد تخریب پل نیز پیگیر شدیم اما موثر واقع نشد.
این عضو شورا با گلایه از بدقولی مسئولان، افزود: روستا حدود پنج کیلومتر با شهر فاصله دارد ولی بعد خرابی پل، مجبور بودیم فاصله 50 کیلومتری را طی کنیم. مسئولین قول می‌دهند ولی هیچ کدام را عمل نمی‌کنند و متاسفانه پل به همین صورت باقی مانده است.
احدنژاد با بیان اینکه این پل تنها مربوط به راه ارتباطی روستای مَنگِل نیست و به عنوان شاهراه محسوب می‌شود، خاطرنشان کرد: بعد خراب شدن پل و قبل ایجاد پل شنی پیاده در کنار آن مجبور بودیم 50 کیلومتر طی کنیم و از جاده نظامی به قائمشهر برسیم. گاهی هم از شیرگاه باید دور می‌‌زدیم. این پل فقط برای روستای مَنگِل نیست بلکه شاهراه اصلی محسوب می‌شود و مسیری برای رفتن به بابل، بابلسر و لفور است.
عضو شورای اسلامی روستای مَنگِل، علت ایجاد پل شنی عابر پیاده در کنار پل اصلی را کاهش مشکلات رفت‌و‌آمد مردم برشمرد و اظهار داشت: هرچند فرماندار مخالف ایجاد پل عابر پیاده بود ولی به دلیل مشکلاتی که برای رفت‌و‌آمد مردم پیش آمده بود، مجبور شدیم با هزینه شورا و دهیار اقدام به این کار کنیم. تا زمانی که هوا بارانی است، باید جلوی پل را ببندیم تا برای کسی حادثه‌ای پیش نیاید.
احدنژاد، مطالبه‌گری را حق مردم دانست و بیان کرد: مسئولان شهرستان و استان اصلا پیگیر نمی‌شوند. حرفهایی که می‌گویند را عملی نمی‌کنند. می‌خواهیم نگاه ویژه داشته باشند. مردم حق مطالبه‌گری دارند. متاسفانه برخی اهالی به دلیل مشکلات در رفت‌و‌آمد، از روستا مهاجرت کرده‌اند.
این مسئول با بیان اینکه به گفته مسئولان استانداری سه میلیارد تومان، برای پل در نظر گرفته شده بود، خاطرنشان کرد: سال گذشته، مسئولان استانداری اعلام کرده بودند که سه میلیارد تومان بودجه به حساب پیمانکار رفت. پیگیر شدیم که چرا کار را شروع نمی‌کنند. گفتند نیاز به برنامه‌ریزی دارد. پیمانکار یک‌سری کارها را انجام داد ولی بعد آن، کار متوقف شد.
احدنژاد یکی از دلایل اصلی تخریب پل روستای مَنگِل را برداشت بی‌رویه شن‌وماسه برشمرد و افزود: به دلیل برداشت‌های بی‌رویه از رودخانه، ارتفاع پل افزایش یافت. از مسئولین می‌خواهیم مجوزهای بی‌رویه برای برداشت ندهند. اگر برداشت‌های زیادی نداشتیم، پل تخریب نمی‌شد.
گلایه‌های پیمانکار نسبت به اجرایی نشدن وعده‌ها
پیمانکار پروژه، خود شاکی دیگری است که نسبت به بی‌توجهی مسئولان به پیشبرد روند پروژه و وعده‌های بی‌عمل، انتقاد داشت. مصطفی صادقی پیمانکار پروژه پل روستای مَنگِل، با بیان اینکه براساس بودجه، کار ارائه می‌شود ولی نقدینگی وجود ندارد، گفت: یک میلیارد و 200 میلیون تومان بودجه در نظر گرفته شد ولی پول نقدی به بنده ندادند. بلکه اسناد خزانه است و سر رسید آن برای اواسط سال 1400 می‌باشد. وقتی که اسناد خزانه را پیش فروش کنم حدود 25 درصد زیر قیمت می‌خرند. نه تنها سودی برایم نیست بلکه متضرر کامل در کار پیمانکاری می‌شوم.
صادقی، پیشبرد کار را بستگی به مراحل پرداخت پول دانست و افزود: باوجود مشکلات به دلیل تعهدی که داریم، کار را انجام می‌دهیم. هرچند اسناد خزانه را زیر قیمت می‌فروشیم تا بتوانیم امکانات و ماشین‌آلات داشته باشیم. باید مرحله به مرحله پول بگیرم و مرحله‌ای کار را پیش ببرم. تاکنون 400 میلیون تومان اسناد خزانه و 200 میلیون تومان نقد دریافت کرده‌ام.
وی با گلایه از بی‌تفاوتی مسئولان نسبت به وعده‌های داده شده و تحقق نیافتن آنها، خاطرنشان کرد: وقتی می‌گویند پول گذاشتند، فقط روی کاغذ است. در جلسه‌ای قول دادند تا بتن و مصالح مورد نیازم را تهیه کنند و در اختیارم بگذارند. ما نیز براساس همین وعده‌ها کار را شروع کردیم ولی مسئولین روی قول خود نماندند.
صادقی، مهمترین معضل پیمانکاران را وجود واسطه‌گران دانست و بیان کرد: با وجود اینکه کارگاه سنگ‌شکن و پروژه‌های عمرانی دارم ولی نمی‌گذارند مصالح برداشت کنم. در صورتی که واسطه‌گران به راحتی برداشت می‌کنند. مهمترین معضل ما این است و در این شرایط بد اقتصادی و عمرانی دولت، ما تحت فشار هستیم. همین واسطه‌گران اسناد خزانه را 25 درصد زیر قیمت می‌خرند.
به گزارش تسنیم، پل روستای مَنگِل، شاهراهی که مدتها است در انتظار نگاه مسئولان مانده و گویا فصل تحقق وعده‌ها، فرا نرسیده است. با وجود اینکه تلاش می‌شود با عملی ساختن مهاجرت معکوس، جمعیت روستاها افزایش یابد، اما در اینجا نبود راه ارتباطی ایمن، منجر به مهاجرت از روستا شده است. اما عده زیادی از اهالی ترجیح داده‌اند به پل شنی کنار پل اصلی، دل خوش باشند و جانشان را برای ماندن در روستا به خطر اندازند.
با سرنوشت مبهم برخی از پروژه‌های عمرانی نظیر این پل، تنها مردم زیان خواهند دید. گرچه پیمانکاران نیز در این میان تلاش می‌کنند کار را به سرانجام برسانند اما نبود حمایت از سوی متولیان و نقدینگی، ادامه کار را برایشان سخت می‌کند.
تب‌و‌‌تاب جلسات مسئولان، تنها به کاغذ نوشته‌هایی ختم می‌شود که توان اجرایی شدن در میدان عمل را ندارند. مردم دیگر اعتمادی به بازدیدهای بی‌سرانجام و وعده‌های گاهاً متناقض ندارند و خواستار تحقق مطالبه به حق خود هستند. امید است این هدف مردمی به سرانجام خوشایندی برسد.
گزارش از معظمه نقی پور
انتهای پیام/681/ش
