به گزارش خبرگزاری تسنیم، سایت رسمی کنفدراسیون فوتبال آسیا (AFC) در سالگرد پیروزی 2 بر یک تیم ملی فوتبال ایران مقابل آمریکا، در جام جهانی 1998 فرانسه نوشت: از لحظه قرعهکشی جام جهانی 1998، جهان منتظر دیدار نفسگیر تاریخی ایران و آمریکا بود. شش ماه قبل از جام جهانی و در عصری سرد و تیره در مارسی، ایران و آمریکا در جام جهانی همگروه شدند و هیجان افزایش یافت. این اتفاق منجر به انتشار اخباری مهیج درباره دیداری قابل توجه در ورزشگاه استاده گرلاند لیون شد.
تیم ملی ایران که برای نخستین بار از سال 1978 بلیت جام جهانی را روی اتفاقاتی مهم قطعی کرده بود، در وضعیتی نامشخص به فرانسه رفت. بادو ویرا که ایران را با صعودی دراماتیک به جام جهانی فرستاد، مدتی بعد جای خود را به تومیسلاو ایویچ داد. ایویچ تیم ملی را در بازیهای دوستانه در هنگکنگ و اروپا هدایت کرد. سرمربی پیشین تیم ملی امارات پس از شکست 7 بر یک در دیداری دوستانه مقابل AS رُم در اردوی ایتالیا، از کار برکنار شد و جلال طالبی جای او را گرفت.
مربی پیشین گیلانگ یونایتد سنگاپور تنها سه هفته فرصت داشت تا تیمش را برای نخستین حضور در جام جهانی پس از 20 سال آماده کند، اما این موضوع، امیدهای ملتی را که نسلی طلایی از استعداد داشت، کاهش نداد. کمتر از دو سال قبل، ایران پس از جراحی وارد جام ملتهای آسیا شد. تیمی شامل علی دایی، کریم باقری، خداداد عزیزی و مهدی مهدویکیا که به دنبال رؤیای خود در جام ملتهای آسیا بودند. با نمایشهای هیجانانگیز و جذاب در همین سطح، انتظارات از ایران خیلی بالا بود.
در نخستین دیدار ایران در جام جهانی برابر یوگسلاوی، رؤیاهای موفقیت به صورت جدی آسیب دید. در اولین انتخاب، احمدرضا عابدزاده برای این مسابقه روی نیمکت نشست و نیما نکیسا از پرسپولیس به زمین آمد. این تصمیم برای ایران تعیینکننده بود. نکیسا در مواجهه با ضربه آزاد و آرام سینیشا میهایلوویچ، جاگیری بدی داشت و نتیجه آن، گلی بود که امیدهای ایران را کاهش داد و روی طالبی و تیمش در آستانه دیدار 21 ژوئن مقابل آمریکا، فشار ایجاد کرد.
این بازی نیاز به هیجان بیشتر نداشت. ایران و آمریکا در سیدهای سوم و چهارم قرار داشتند، اما این جایگاه در طول تورنمنت در زمان رویارویی آنها بیتأثیر بود. جهان به لیون و دو طرف بازی چشم دوخته بود و رئیس فدراسیون فوتبال آمریکا یعنی آلن روتنبرگ، آن را مادر همه بازیها نامیده بود. هر دو تیم نخستین دیدار خود را باخته بودند و هر دو به سه امتیاز نیاز داشتند.
هر چالش بالقوه میان بازیکنان به سرعت توسط فیفا خنثی شد. جایی که روز 21 ژوئن روز بازی جوانمردانه نامیده شد، بازیکنان دو تیم در شروع بازی برای یک عکس گروهی کنار هم ایستادند و بازیکنان ایرانی دست خود را روی شانه بازیکنان آمریکایی انداختند. جو ورزشگاه استاده گرلاند، سنگین و پر سروصدا به نفع تیم طالبی بود. آنها لحظات نفسگیری در طول دقایق نخست بازی متحمل شدند که آمریکا در دقیقه سوم توسط مکبراید، توپ را به تیر دروازه ایران زد. ضربه سر قدرتمند او پس از ضربه آزاد کلودیو رینا به تیر برخورد کرد. لحظاتی بعد شوت کوبی جونز از مقابل دروازه عبور کرد.
12 دقیقه گذشته بود که رینا در باز کردن دروازه ایران بدشانس بود. شوت خوب او به تیر برخورد کرد. هفت دقیقه بعد ایران حمله میکرد و آمریکاییها حسرت میخوردند. سانتر جواد زرینچه از سمت راست به حمید استیلی در محوطه جریمه رسید و ضربه سر او به گوشه دروازه کیسی کلر رفت تا او گلش را جشن بگیرد. خودش سالها بعد درباره این گل گفت: همه مرا به آن گل میشناسند و مردم پنج تا 95 ساله مرا به خاطر آن گل میستایند. ایرانیان زیادی که خارج از کشور زندگی میکردند، با افتخار ادعا کردند که ایرانی هستند. در خط هافبک، باقری آزادی بیشتری برای اضافه شدن به مهاجمان داشت. آن لحظه باقری هنوز در نیمه زمین ما بود و زمانی که مهدویکیا و زرینچه در سمت راست بودند، فضایی میان عزیزی و دایی دیدم. به سمت محوطه جریمه دویدم، توپ را با ضربه سر زدم و توپ وارد دروازه شد.
به نظر نمیرسید که ایران عقب بکشد. در دقیقه 84 برتری خود را با فرار مهدویکیا در نیمه زمین آمریکا و شوت آرام او، دو برابر کرد. آمریکا سه دقیقه بعد و با گل مکبراید که پشت به دروازه بود، به بازی امیدوار شد. ضربه سر برعکس او از نعیم سعداوی عبور کرد و محمد خاکپور نتوانست توپ را پیش از عبور از خط دروازه دفع کند، اما این گل خیلی دیر بود و ایران یک پیروزی تاریخی به دست آورد تا آمریکا با یک بازی کمتر، از دور رقابتها حذف شود.
جلال طالبی پس از این مسابقه گفت: این برای ما و ملت ایران فوقالعاده بود. این پیروزی برای ما مهم بود نه فقط به خاطر بازی مقابل آمریکا، بلکه به این دلیل که ایران هیچ وقت در جام جهانی پیروز نشده بود. این مایه خجالت بود که تیمی مجبور به شکست باشد.
مهدویکیا هم درباره این بازی اظهار داشت: در رختکن همه گریه میکردند. تنها چیزی که به آن فکر میکردم، این بود که وضعیت تهران با همه مردم در خیابان ممکن است چگونه باشد. زمانی که گل زدم و دیدم که توپ به گوشه دروازه رفت، به مردم فکر میکردم.
استیو سامسون سرمربی آمریکا هم که پس از این شکست اظهارات بلندنظرانهای داشت، پس از این دیدار مهیج از هر دو تیم تمجید کرد. او درخصوص این بازی تصریح کرد: این دیدار بین دو تیمی با تفکر هجومی بود که میخواستند پیروز شوند. نتیجه 2 بر یک شد، اما میتوانست 4 بر 3 شود. ما به تیرک دروازه حریف زدیم و آنها موقعیتهای زیادی ایجاد کردند. همه اینها در یک بازی جذاب بود. اگر کسی از بازی امشب هیجانزده نشود، شاید باید به ورزش دیگری وارد شود.
این پیروزی فقط تاریخی نبود، بلکه به معنی امیدواری ایران در آخرین بازی برای صعود به مرحله حذفی جام جهانی بود، اما آلمان با سه قهرمانی در جام جهانی در مقابل آنها بود؛ با ترکیبی از بازیکنانی چون لوتار ماتئوس، یورگن کلینزمن و اولیویر بیرهوف. علی دایی، باقری و عزیزی در بوندسلیگا بازی میکردند و دیگران چون مهدویکیا از تیمهای آلمانی پیشنهاد داشتند. این یعنی این مسابقه مقابل غولهای اروپایی هم یک دیدار بزرگ برای ایران بود.
با شکست 2 بر صفر با گلهای بیرهوف و کلینزمن، طالبی و تیمش از جام جهانی حذف شدند و هشت سال دیگر طول کشید تا ایران به جام جهانی بازگردد. پس از آن دیدار دیگری میان دو کشور در خاک آمریکا برگزار شد. در ژانویه سال 2000، دو کشور در رُز بول در پاسادنا بازی کردند که این دیدار به تساوی یک - یک مقابل بیش از 50 هزار هوادار انجامید. در این بازی که باعث شد عزیزی به تیم MLS یعنی سنخوزه ارثکوئیکز بپیوندد، مهدویکیا دوباره مقابل آمریکا گلزنی کرد.
کمتر کسی میتواند هیجان این مسابقه را برای تیم ملی ایران و هوادارانش با دیدار ایران و آمریکا در لیون مقایسه کند. کسانی که 20 سال دیگر برای پیروزی تیم خود در جام جهانی صبر کردند تا ایران در جام جهانی 2018، مراکش را در روسیه شکست دهد.
انتهای پیام/