با ستاره‌ها| شهید عبدالعلی ولایی نقشی فعال در انقلاب و دفاع مقدس داشت
گروه استانها- شهید عبدالعلی ولایی پس از شهادت حاج آقا مصطفی خمینی وارد مبارزه علیه رژیم پهلوی شد و منزل خودشان و مسجد را پایگاه پخش اعلامیه‌های امام خمینی (ره) کرده بود، او به روضه امام حسین (ع) و حضرت زهرا (س) و نماز شب و عبادت و گریه عادت داشت.
به گزارش خبرگزاری تسنیم از اصفهان، آرامستان تاریخی تخت فولاد محل دفن بسیاری از علما و دانشمندان ایرانی است، در نزدیکی آرامستان تخت فولاد گلستان شهدا قرار دارد. این گلستان آرامگاه شهدای والامقامی همچون شهیدان حسین خرازی، احمد کاظمی، محمود شهبازی، اکبر آقابابایی، غلامرضا یزدانی، عبدالله میثمی، عطاءالله اشرفی اصفهانی و بسیاری دیگر از شهدای دفاع مقدس، مدافع حرم و مدافع وطن است. این آرامگاه در 8 بهمن 1328 و با دفن سید ابوالحسن شمس‌آبادی شکل گرفت.
خبرگزاری تسنیم در سلسله گزارش‌هایی با عنوان «با ستاره‌ها» به معرفی شهدای مدفون در گلستان شهدا می‌پردازد، در این گزارش شهید عبدالعلی ولایی از شهدای تاثیرگذار دفاع مقدس را معرفی خواهیم کرد.
عبدالعلی ولایی فرزند عباس در سال 1337 شمسی در خانواده‌ای روحانی و هنرمند در محله پایین دروازه، کوی باغ سهیل در اصفهان به دنیا آمد. به پدرش هنگام تولد وی در مسافرت در عالم خواب چنین ملهم شده بود که «همسرت پسری به دنیا می‌آورد، باید نامش را عبدالعلی بگذاری، او آینده درخشانی دارد و نزد ائمه اطهار (ع) آبرومند و باعث عزت دنیا و آخرت شما می‌شود». حاج شیخ عباس، هنرمند آئینه کار بود که برای تزیین حرم مطهر ائمه اطهار (ع) و حضرت زینب (س) به سوریه دعوت می‌شد و عبدالعلی و مادرش را همراه خود می‌برد. عبدالعلی از کودکی سه سفر به عتبات و دو سفر به سوریه رفته بود. این سفرها سبب شد تا عشق به اهل بیت (ع) با همه وجود او آمیخته گردد.
عبدالعلی دوران تحصیل ابتدایی را در دبستان مشتاق (شهید لاهیجانیان) آغاز کرد و در مدرسه عرفان ادامه داد. وی تحصیلات دوره متوسطه را نیز تا مقطع دیپلم در دبیرستان نمونه (نبوی‌منش) تحصیل کرد. از نوجوانی با مسجد و حسینیه و هیئت بنی فاطمه آشنا شد. تربیت دینی وی، عبدالعلی را به جلسه‌های درسی شهید علی‌اکبر اژه‌ای کشاند. پس از ورود به دبیرستان نمونه علاوه بر تحصیل دروس متوسطه، تفسیر قرآن و اصول و عقاید دینی را مطالعه می‌کرد و در فعالیت‌های سیاسی و مبارزاتی نیز شرکت می‌کرد. وی از جوانان فعال و انقلابی مسجد مسلم بود و با هیئت بنی فاطمه نیز همکاری داشت.
عبدالعلی از 16 سالگی از امام خمینی (ره) تقلید می‌کرد و به ایشان علاقه وافری داشت و اعلامیه‌های ایشان را پخش می‌کرد. وی در راه‌اندازی جلسات مذهبی مسجد مسلم نقشی تعیین کننده داشت و نوجوانان را به اردوهای مذهبی و کوهنوردی می‌برد.
نقش فعال شهید ولایی در انقلاب و دفاع مقدس
عبدالعلی پس از شهادت حاج آقا مصطفی خمینی از اواخر سال 1356 شمسی وارد مبارزه علیه رژیم پهلوی شد و منزل خودشان و مسجد را پایگاه پخش اعلامیه‌های امام خمینی (ره) کرده بود. در راهپیمایی‌های سال 1357 شمسی بسیار فعال بود و در تحصن تاریخی مردم اصفهان در منزل آیت‌الله خادمی شرکت کرد. یک بار مأموران ساواک او را در خیابان دستگیر کردند و به منزلش یورش بردند؛ ولی به لطف خداوند موفق نشدند که از او سندی به دست آورند.
عبدالعلی به همراه شهید ناصر عابدی و شهید سید باقر کویتی‌پور، گروه امر به معروف و نهی از منکر را زیر نظر آیت‌الله خادمی و دبیر مدرسه‌شان، آقای کی‌قبادی، راه‌اندازی کرده بود. در ایام حکومت نظامی سال 1357 شمسی در اصفهان عبدالعلی به همراه نوجوانان کوی باغ سهیل شب‌ها با مأموران حکومت نظامی درگیر می‌شدند و با آتش زدن لاستیک راه ورود خودروهای گشت نظامیان را سد می‌کردند. عبدالعلی یک روز سنگ بزرگی به ماشین نظامیان پرتاب کرد و شیشه آن را شکست.
پس از پیروزی انقلاب اسلامی عبدالعلی برای محرومیت‌زدایی به همراه چند نفر از دوستانش به منطقه سیستان و بلوچستان رفت و پس از چند ماه خدمت در آن منطقه به اصفهان بازگشت و به عضویت سپاه پاسداران انقلاب اسلامی اصفهان درآمد. وی برای حفظ و حراست انقلاب اسلامی سر از پا نمی‌شناخت و شبانه‌روز مشغول فعالیت بود. وی در حوادث سال 1359 و 1360 که منافقین به هواداری بنی صدر دست به ترور نیروهای حزب اللهی می‌زدند، به مبارزه با آنان می‌پرداخت و خانه‌های تیمی را کشف و آنان را دستگیر می‌کرد.
عبدالعلی نیز از سوی منافقین مورد هدف ترور با نارنجک قرار گرفت که البته نجات یافت. عبدالعلی مدتی در عملیات سپاه اصفهان مشغول خدمت بود و با تشکیل سپاه منطقه دو مسئولیت اعزام نیروهای سپاه منطقه 2 کشور برعهده وی گذاشته شد. عبدالعلی به واسطه مسئولیتی که داشت برای هماهنگی با یگان‌های رزمی سپاه هر از گاهی از جبهه‌های جنوب و غرب بازدید می‌کرد و مدتی در جبهه‌ها می‌ماند.
سرانجام شوق شهادت و خدمت به جبهه در وجود او جوانه زد و موفق شد در سال 1364 شمسی در جبهه بماند و در گردان یا زهرا (س) لشکر امام حسین (ع) به عنوان یک رزمنده خدمت کند. وی در عملیات والفجر8 در ساحل اروند در 23 بهمن 1364 شمسی به شهادت رسید و پیکر پاکش را به اصفهان منتقل کردند و در گلستان شهدای اصفهان، قطعه والفجر3/8، ردیف 3، شماره 6 به خاک سپردند.
فرازی از وصیت‌نامه شهید ولایی
«اما دوستان و خویشان دست از دامن ائمه و چهارده معصوم (ع) بر ندارید که هر چه ما داریم از این خانواده می‌باشد. هر نعمت و رحمتی که به ما می‌رسد از اهل بیت عصمت و طهارت است. خدا نکند از این خانواده جدا شوید و شما را سفارش می‌کنم به دوستی و عشق و علاقه به این خاندان از کلام و احادیث و روایاتشان تا زیارت مرقد مقدسشان که رأس آنها زیارت قبر حضرت اباعبدالله الحسین (ع) است. دست از یاری اسلام و انقلاب و امام و قرآن عزیزمان برندارید و برادران اهل محل، مسجد و خانواده‌های شهدا را فراموش نکنند و انشاءالله ادامه‌دهندگان راه شهدای اسلام باشند.»
سیره اخلاقی شهید ولایی
عبدالعلی از کودکی با سفرهای زیارتی عتبات، عاشق اهل بیت (ع) بود و از نوجوانی به نماز اول وقت و جماعت در مسجد ممارست داشت. وی عاشق و شیفته اسلام و معارف اهل بیت (ع) بود. اخلاق گرم و صمیمی و عشق و محبت او به جلسات قرآن و آموزش نوجوانان و جوانان بی‌مانند بود. در کار خود اخلاص و توکل داشت. چهره متبسم و گشاده‌رویی عبدالعلی سبب جاذبه و نفوذ کلام وی شده بود. در کار تبلیغ از اردوهای تفریحی و زیارتی استفاده می‌کرد.
کمتر اهل سخن بود و بیشتر عمل می‌کرد. به روضه امام حسین (ع) و حضرت زهرا (س) و نماز شب و عبادت و گریه عادت داشت. در مدت حضور او در جبهه به سبب علاقه و محبتی که به رزمندگان داشت، همچون مادری دلسوز نگران غذا و خوراک مناسب و آموزش آنان بود. به کوهنوردی دسته جمعی علاقه داشت و جوانان و نوجوانان جلسات مسجد مسلم را به کوه می‌برد و به آنان آموزش نظامی و اخلاقی می‌داد. وی به انجام مستحبات از جمله غسل جمعه و اذان و خواندن سوره واقعه تأکید داشت.
انتهای پیام/164/ ع
