ساز ناکوک اتحادیه‌های صنفی چاپ در ایران/ صنعت چاپ یتیم است؟
در سالگرد انتخابات اتحادیه چاپخانهداران تهران خبری از تأیید یا ابطال این انتخابات از سوی وزرات صمت نیست؛ این در حالی است که اتحادیه‌های صنفی سال‌ها است در حوزه چاپ وجود تشریفاتی داشته‌اند.
به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، امروز 16 تیرماه درست یکسال از برگزاری انتخابات هیئت مدیره اتحادیه چاپخانهداران تهران می‌گذرد؛ انتخاباتی که به دلیل شکایت عده‌ای از کاندیدا هنوز تأیید نشده است و با وجود اینکه قانوناً وزارت صمت باید ظرف مدت یک ماه تکلیف را مشخص می‌کرد، هنوز خبری از تأیید یا ابطال آن نیست. گرچه هیئت مدیره سابق همچنان امور اتحادیه را در دست دارد، اما بر کسی پوشیده نیست که اتحادیه‌های چاپ در ایران کمترین مشارکت صنفی را تاکنون داشته‌اند؛ بنابراین شاید نباید انتظار داشته باشیم هیئت مدیره‌ای که دوره‌اش به سر آمده و یکسال اخیر را هم نرم‌نرمک به فعالیت خود ادامه داده است، مطالبات چندانی داشته باشد؛ این در حالی است که صنعت چاپ حداقل در همین یکسال اخیر مشکلاتی داشته که بیش از همه نیازمند پیگیری نهادهای صنفی بوده است.
مشکلاتی از قبیل کمبود مواد اولیه، گرانی موادی چون زینک، کاغذ مرکب و این اواخر الکل. تعدیل نیروهای گسترده، تعطیلی و تغییر کاربری در پی شیوع ویروس کرونا و... از جمله مشکلاتی است که رفع آن‌ها نیازمند تشکیل کارگروه‌های تخصصی در اتحادیه، پیگیری‌های دلسوزانه، مذاکرات گسترده در سطح دولت و مجلس و ... است. این مشکلات در حالی همچنان در صنف وجود دارد و دستی هم برای باز کردن این گره‌ها نیست که اعضای این صنف حتی نمی‌توانند پیگیر تأیید یا ابطال انتخابات اتحادیه خود که یکسال پیش انجام شده است، باشند؛ چه برسد به حل مشکلات صنفی.
بهمن پورمند، عضو هیئت مدیره فعلی اتحادیه چاپخانهداران تهران، در این زمینه ضمن ابراز تأسف از برخورد وزارت صمت با شکایت انجام شده از انتخابات سال گذشته این اتحادیه می‌گوید: صنعت چاپ در وضعیت نامناسبی قرار دارد، در چاپ هم به مانند عمده فعالیت‌های اقتصادی کشور سفارشات چندانی وجود ندارد و چاپخانه‌ها با یک دوم یا یک سوم ظرفیت خود فعال هستند.
وی از گرانی مواد اولیه خبر می‌دهد و اضافه می‌کند: در یکسال اخیر، قیمت برخی مواد اولیه مورد نیاز صنعت چاپ دو برابر شده است، طبعاً ما در بسیاری از مواد اولیه وابستگی به واردات داریم و خب با افزایش نرخ ارز قیمت مواد اولیه نیز به همان نسبت بالا می‌رود.
پورمند ادامه می‌دهد: وضعیت در صنعت چاپ به اندازه‌ای بغرنج شده است که عده‌ای از سر ناچاری به فکر فروش ماشین‌آلات چاپ افتاده‌اند تا بخشی از هزینه و ضرر و زیان خود را جبران کنند. علاوه بر آن تعدیل نیروی گسترده‌ای نیز رخ داده است و بسیاری از کارگران صنعت چاپ بیکار شده‌اند.
در این میان جلال ذکایی که در دوره‌ای خود عهده‌دار دفتر چاپ وزارت ارشاد بوده، معتقد است که مشکلات صنفی در همه صنوف وجود دارد، اما آنچه که مهم است در صنعت چاپ انسجام صنفی وجود ندارد و این از نبود یک اتحادیه قدرتمند و یکپارچه است.
وی می‌گوید: مهمترین نکته ای که صنعت چاپ ما را آزار می‌دهد، عدم انسجام صنفی در مجموعه صنعت چاپ است. این نبود انسجام صنفی آسیب جدی را به مجموعه چاپ وارد کرده است و ما شاهد صداهای مختلف و تفرق در صنعت چاپ هستیم. انسجام و اتفاقی که باید در این صنعت وجود داشته باشد، متأسفانه مشاهده نمی‌شود. در همین تهران حوزه صنعت چاپ اتحادیه‌ها و انجمن‌ها و تشکل‌های متعددی دارد، آیا بضاعت ما در این صنعت می‌طلبد که این همه تشکل و تنوع و تکثر وجود داشته باشد و هر کدام ساز خود را بزنند؟ هنوز که هنوز است یک تشکل جامع و سراسری وجود ندارد، یک اتحادیه سراسری نداریم و هر کدام از زاویه دید خود با مشکلات برخورد می‌کنند و متأسفانه راه هم به جایی نمی‌برند؛ در صورتی که اگر این اتحاد نظری و عملی وجود داشته باشد، بسیاری از این مشکلات قابل حل است و شاید اصلاً نیازی به این نباشد که از دولت کمک بخواهیم.
وی ادامه می‌دهد: متأسفانه شرایطی پیش آمده که فعالان صنف چاپ تمام انگیزه‌شان این شده است که در رأس امور بنشینند و دغدغه و انگیزه‌ای برای کار کردن ندارند؛ البته شاید یکی از مهمترین دلایل این چنین رخدادهایی رفتار خود صنف باشد. وقتی صنف از هیئت مدیره سؤالی نمی‌پرسد یا مطالبه‌ای نمی‌کند، مسئولان صنف هم خودشان را قائل به پاسخگویی نمی‌دانند. خروجی این نوع رفتار این می‌شود که هر چهار سال انتخاباتی برگزار می‌شود که با تبلیغات، شعارها و بدرفتاری‌های تمام همراه است. حالا هم که انتخابات تایید نشده است.
صنعت چاپ نیز به مانند صنایع دیگر از جمله نشر در سال‌های اخیر با مشکلات بسیاری روبرو بوده است، در دوره‌ای فرسودگی و قدیمی بودن دستگاه‌های چاپ، در دوره‌ای نبود متولی، در دوره‌ای مالیات‌های سنیگن و حالا هم نبود نقدینگی و کمبود سفارشات و بسته‌شدن مرزها و از بین رفتن فرصت‌های صادرات. اما در کنار همه این‌ها صنعت چاپ از یتیمی رنج می‌برد، اگر اتحادیه‌های صنفی چاپ از جمله اتحادیه چاپخانهداران تهران، اتحادیه صحافان، اتحادیه صادرکنندگان و... در سال‌های گذشته کارایی لازم را داشتند، بسیاری از این مشکلات مرتفع می‌شد. به نظر می‌رسد اتحادیه‌های چاپ در سال‌های اخیر کارکرد خاصی که باری از روی دوش این صنعت بردارد و به عنوان یک نقطه عطف در کارنامه کاری اتحادیه‌های صنفی باشد نداشته‌اند، در حالیکه در اتحادیه‌های نشر در سال‌های اخیر اقدامات خوبی انجام شده که بخشی از مشکلات چندین ساله این صنف را مرتفع کرده است. سال‌ها است که اتحادیه‌های صنفی چاپ در ایران فالش می‌زنند.
انتهای پیام/
