به گزارش خبرگزاری تسنیم از شهرکرد، در خیابانهای شهر که قدم میزنی فقط یکقلم و چندین کاغذ نیاز است تا انواع بد پوششیهای امروزی را طراحی کنی و به خورد آنطرفیهایی که دین و دنیای زنان و دختران ما را جابهجا کردهاند تحویل بدهی تا از این موفقیت بهتزده شوند. اصولا در جامعه ما هر آن چه به خوردمان میدهند، چند برابر پربارتر پس میدهیم، درست مثل اوضاع و احوال ظاهری این روزهای زنان و دختران شهر ما که عجیب رنگ و روی دیگری به خود گرفته است.
اما حالا بیایید سری به پوسته درونی شهر بزنیم و باطن شهر زیبای بام ایران را بنگریم. درست است که حال معنوی گروهی از خانمهای شهر خوب نیست، اما هر سال در هفته عفاف و حجاب گروه گروه از بانوان محجبه و متدین برای اثبات حضور خود، و دفاع از حریم خانواده و گسترش فرهنگ عفاف و حجاب، به خیابانهای شهر میآیند و شعار «من چادرم را دوست دارم» سر میدهند. اینجاست که برای ساعاتی در سال، باطن نجیب شهر زیبای خدا قدم به پوسته بیرونی میگذارد تا سمزدایی کند این هیولای بیعفتی را یعنی قدم در راه شهدا که برای حفظ دین و ناموس عاشقانه جان دادند.
همه بانوان عفیفهای که چادر را بهعنوان حجاب برتر در جامعه انتخاب میکنند بیشک به این نتیجه رسیدهاند که حتی یک روز را هم بدون چادرشان نمیتوانند در انظار ظاهر شوند؛ این همان هدیه زهرایی است که از سمت پروردگار برای بهشتی شدن این بانوان در نظر گرفتهشده است.
زهرا دختر نوجوان محجبه شهرکردی در گفت وگو با تسنیم میگوید: این روزها شاید تعداد افراد هم سن و سال من کم باشند که حجاب برایشان مهم و ضروری باشد چرا که در برخی مواقع میبینم دخترانی که هم سن من هستند مرا مورد تمسخر قرار میدهند و میگویند که چرا با این سن چادر میزنی و حجاب رعایت میکنی اما من به شخصه از این حرفها ناراحت نمیشوم چون حجابم را دوست دارم.
محدثه دوست زهراخانم نیز در ادامه میگوید: من برای حجابم حضرت زهرا(س) را الگو قرار دادهام و اصلا حرف دیگران در مورد حجابم برایم اهمیتی ندارد چون حجابم آنقدر برای من ارزشمند است که تنها به آن و الگویم فکر میکنم.
تصمیمی برای تغییر زندگی
سمیه یکی از دخترانی است که مدتی از زندگی خود را پیرو فرهنگ غرب بود اما ماجراهایی در زندگیش رخ میدهد که تصمیم میگیرد راه زندگی و روش پوشش خود را تغییر دهد.
سمیه خانم میگوید: من 28 سال سن دارم در دوران نوجوانی و کودکیام اصلا اهمیتی به حجاب و نوع پوششم نمیدادم، از آنجایی هم که خانوادهای دارم که مقید به حجاب هستند به همین دلیل همیشه با آنها دعوا داشتم و شاید مواقعی پیش میآمد که از خانه بیرون میزدم.
وی ادامه داد: هر زمان که قصد داشتم با دوستانم بیرون بروم از لاکهای رنگ جیغ استفاده میکردم و آرایش زنندهای داشتم حتی نوع پوشش لباسم بد بود. به همین دلیل در پارک یا دانشگاه همیشه بودند افرادی که اذیتم میکردند.
سمیه میگوید: یک روز که با همین نوع پوشش بیرون رفته بودم دیدم چند دختر محجبه چادری را که آنها هم به پارک آمده بودند با فاصله کمی کنار هم نشسته بودیم و میدیدم که چطور من و دوستانم مورد اذیت و آزار و اهانت قرار گرفتیم اما کسی به آن دختران چادری حرفی نمیزد و من از این موضوع بسیار ناراحت شدم.
سمیه خانم گفت: از آن روز به بعد تصمیم گرفتم راه زندگیم را تغییر بدهم هرچند در اوایل برایم سخت بود اما سعی خودم را کردم و امسال بعد از حدود 6 سال است که تمام کارهایی که در گذشته انجام دادهام را ترک کردهام و امروز به جای اینکه وقت برای استفاده از لاک و لوازم آرایشی بگذارم وقتم را با خدا پر میکنم و نماز میخوانم.
وی گفت: با ترک کارهایی که انجام میدادم مشکلات بین من و خانوادهام تمام شده و دیگر خبری از آن بیرون زدن از خانهها نیست.
سمیه خانم میگوید: به تمام دختران سرزمین توصیه میکنم که حجاب را سرلوحه کار خود قرار دهند، نه اینکه بگویم ظاهر آراسته و مرتب نداشته باشند اما با حجاب هم میتوان بسیار آراسته و مرتب و زیبا بود.
گزارش از سما عسگری
انتهای پیام/7540/ش