به گزارش گروه بینالملل خبرگزاری تسنیم، اندیشکدهِ شورای سیاست خارجی و دفاعی روسیه، مقالهای را به قلم واسیلی کاشین، پژوهشگر مؤسسه شرقشناسی آکادمی علوم روسیه منتشر کرده است. رقابتهای ایالات متحده آمریکا و چین، کاهش فزاینده قدرت واشنگتن و در نهایت از بین رفتن رهبری جهانی این کشور، از موضوعاتی است که کاشین به بررسی آن میپردازد.
وی در این مقاله مینویسد: جهان وارد دوره جدیدی از تقابل قدرتهای بزرگ شده که این بار مقابله ایالات متحده آمریکا و چین است. در واقع نتیجه اقدامات آنها نظم جهانی آینده را مشخص میکند. این واقعیت پذیرفته شده است که نبرد پکن و واشنگتن برای مدت طولانی ادامه خواهد داشت و البته نتیجه آن غیرقابل پیش بینی است. با این حال، ممکن است که رقابت نیز مانند جنگ سرد به پایان برسد و مانند سقوط اتحاد جماهیر شوروی سابق، اتفاق تعیینکننده نه در فرایند مبارزات، بلکه با وقوع فرایندهای داخلی در طرف بازنده صورت بگیرد.
پژوهشگر روس، ادامه میدهد: فرایندهای داخلی و نقش نخبگان داخلی بیش از تلاش دشمنان اتحاد جماهیر شوروی در فروپاشی آن مؤثر بودند. شباهتهای فراوان میان شوروی از اواسط دهه 1980 و ایالات متحده آمریکای کنونی به حدی زیاد است که به موضوع طنز رایج در شبکههای اجتماعی تبدیل شده است.
عدم انعطاف پذیری در سیاست خارجی آمریکا
نویسنده شواهدی مانند سیاستمداران سالخورده، ایدئولوژیک کردن تمام حوزههای زندگی، خودسانسوری در رسانهها و علوم اجتماعی، ضعف اقتصاد و تاخیر فزاینده در بیشتر مناطق تولیدی که با آمارهای جایگزین و انتخابی پنهان شده را از مسائل شوروی سابق میداند که در آمریکای امروز قابل مشاهده است. وی همچنین، اقدامات غیرقابل پیش بینی، آشوب آور و تجزیه واقعی سیاست خارجی آمریکا به خطوط جداگانه رهبری ادارات و گروههای مختلف سیاسی را از جمله پیامدهای عدم انعطاف پذیری کامل در سیاست خارجی و پایبندی به نگرشهای اصولی در ایالات متحده آمریکا میداند که این نگرشها موجب تمسخر و سردرگمی در سایر نقاط جهان شده است.
کاهش امید به زندگی در ایالات متحده آمریکا
کاشین تاکید کرد: در حال ایالات متحده آمریکا نسبت به مخالفان خود مانند روسیه و چین قدرتمندتر به نظر میرسد. اما دوباره میگویم که شوروی دشمن اصلی شوروی بود. بنابراین در رقابت آنچه اهمیت دارد بررسی شاخصهای مقایسهای رایج بین آمریکا و چین نیست، بلکه پویایی خود آمریکاییهاست. وقتی به مواردی مانند امید به زندگی رجوع میکنیم، زندگی یک آمریکایی به طور متوسط کوتاهتر از شهروندان سایر کشورها با سطح توسعه مشابه است. از سال 2014 تا 2018 امید به زندگی در آمریکا کاهش یافته است که این یک نشانه جدیِ دردسر برای آنها خواهد بود. کاهش آهسته اما پیوستهی طبقه متوسط همراه با رکود و کاهش درآمد آنها، از دیگر نکات هشداردهنده درباره ایالات متحده آمریکا است، اگرچه برخی موفقیتهای اقتصادی به ظاهر در این کشور ثبت شده است. افزایش تدریجی و مداوم نابرابری در طی چند دهه اخیر و کاهش اشتغال از اوایل دهه 1990 از دیگر موارد بحران است.
واشنگتن با بیشترین هزینه مراقبتهای بهداشتی و بدترین سیستم پزشکی!
پژوهشگر مطالعات سیاسی و بینالمللی، می نویسد: ایالات متحده آمریکا 17 درصد از تولید ناخالص داخلی خود را (بیش از هر کشوری) صرف مراقبتهای بهداشتی میکند اما در عین حال آنها بدترین پزشکی را در بین کشورهای توسعه یافته دارند که احتملا از این نظر نسبت به برخی کشورهای در حال توسعه در سطح پایینتری قرار دارد. آمریکا با بیماری همهگیر کووید-19 مقابله میکند که فقط با خسارت و تعداد قربانیان بیشتر روبرو شده است.
شکست راهبردیِ جنگهای آمریکا در قرن بیست و یکم
وی معتقد است که برتری نظامی آمریکا نسبت به مخالفان به طور پیوسته رو به زوال است، در حالی که واشنگتن بیش از سایر اعضای دائم شورای امنیت سازمان ملل متحد در رابطه با اهداف نظامی هزینه میکند. اما جنگهای ایالات متحده آمریکا در قرن بیست و یکم با شکستهای استراتژیک پایان مییابد. کاهش تدریجی قدرت ایالات متحده آمریکا بسیار فراتر از رشد اقتصادی در این کشور است. متحدان آمریکا خود سیاستهای دیگری را برگزیدهاند و حتی میبینیم که استرالیا به طور فزایندهای تلاش میکند تا همهی تخممرغهای خود در یک سبد قرار ندهد. از سوی دیگر انگلا مرکل، صدر اعظم آلمان به عنوان کشوری که در حال حاضر رهبری واقعی اتحادیه اروپا را بر عهده دارد، با صراحت میگوید اروپا باید برای جهانی بدون رهبری آمریکا آماده شود.
در این گزارش آمده است: جمهوری خلق چین با مشاهده هرج و مرج رو به رشد در ایالات متحده آمریکا نتیجه میگیرد که زمان اقدامات بیشتر و فعالتر علیه واشنگتن فرا رسیده است. در عین حال پکن ممکن است در واقعیت برای موفقیت کافی، اشتباهات آشکار و ناخوشایندی انجام ندهد (به اقدامات کافی و مؤثر بسنده کند) و به دشمن اجازه دهد که خودش را نابود کند.
کاشین در پایان، مینویسد: احتمال سقوط ناگهانی قدرت سیاسی و نظامی آمریکا در یک برهه خاص زمانی، ممکن است به یک عامل مهم در پیش بینی ناپذیری، به ویژه در ایالات متحده آمریکا تبدیل شود. ممکن است چین روزی به این نتیجه برسد که بهترین لحظه برای به دست آوردن جایگاه رهبری فرا رسیده و از سوی دیگر ایالات متحده آمریکا بار دیگر تلاش کند تا با یک ماجراجویی نظامی، توجه از مشکلات داخلی خود را منحرف کند.
انتهای پیام/