«فردریک کمپ»، رئیس و مدیراجرایی اندیشکده شورای آتلانتیک در مقالهای که در وبسایت این اندیشکده و وبسایت انبیسی منتشر شد، به اظهارات «مایک پمپئو»، وزیر امور خارجه آمریکا دربار غیرقانونی بودن ادعای سرزمینی چین و اقدام متقابل چین در تحریم کردن دو سناتور آمریکایی یعنی «تد کروز» و «مارکو روبیو»، در واکنش به اقدام آنها در کنگره علیه مقامات چینی و همچنین امضای قانون تحریمهای جدید ضدچین توسط ترامپ و دیگر موارد و نمونههای جاری تقابل میان دو قدرت پرداخته است.
در این گزارش آمده است: همه این مسائل در مواجهه با تبلیغات جهانی، اقتصادی و اطلاعاتی بی سابقه چین برای به دست آوردن فرصتهای بی شماری مطرح میشود که به پکن به عنوان اولین اقتصاد بزرگ رهایافته از کرونا در دنیا عرضه شده است. چین این هفته رشد 3.2 درصدی اقتصادی خود در سه ماهه دوم سال جاری میلادی را اعلام کرد.
این مقاله با اشاره به اقدامات تقابلی چین همزمان با شیوع پاندمی کرونا مانند تقابل آن با هنگکنگ و مسئله دریای چین جنوبی و مسئله آن با استرالیا در مورد تحقیقات کرونایی و همچنین مشکل جاری این کشور با کانادا بر سر یکی از مدیران شرکت هوآوی، میافزاید: همانطور که این هفته در نشریه فارن افرز آمد، چین شاید خیلی راحت از بحران پاندمی و خلاء قدرت جهانی ناشی از عملکرد دولت آمریکا بهرهبرداری کند. اما دلایلی هست تا منتظر تغییرات اساسیتر و پایدارتری باشیم. شاید دنیا اولین نشانههای آنچه که در واقع شکل واقعی سیاست خارجی قوی و محسوس از سوی چین است را مشاهده میکند.
بنا بر نوشته کارشناسان این اندیشکده: برخی اینگونه مطرح میکنند که خطر جنگ آمریکا و چین در حال فزونی است. اما در این میان و به گفته یکی از سران اقتصادی آسیایی چیزی که مغفول مانده این است که چین هم اکنون تصمیم خود را گرفته و جنگ را آغاز کرده است. مانند جنگ سرد اول که پیش از این حکمفرما بود، نتیجه این جنگ با ابزار و سازوبرگ نظامی تعیین نمیشود و همانند دیگر رقابتهایی که در جهان در گذشته صورت گرفته، این رقابت دههها به طول خواهد انجامید.
در ادامه این گزارش با اشاره به مقایسه توان این دو رقیب آمده است: تفکر رایج این است که چین با توجه به اندازه، قدرت اقتصادی و توان تکنولوژیکی، رقیب بسیار نیرومندتر از آنچیزی است که اتحاد جماهیر شوروی بود. اقتصاد چین که در سال 1980 تنها دو درصد از تولید ناخالص جهانی را تشکیل میداد اکنون 20 درصد آن را تشکیل میدهد.
به نوشته این اندیشکده: این تصور به این خاطر است که آمریکا در این جنگ سرد دوم از توانایی و تجهیز کمتری به نسبت جنگ سرد اول برای مقابله با این رقیب برخوردار است و همپیمانان آمریکا ضعیف شدهاند و سیاست داخلی آن قطبی شده، بدهی ملی آن سر به فلک کشیده و وضعیت سلامت ناشی از بیماری کووید-19 وخیم شده و نابسامانی اقتصادی آن بدتر شده است.
در ادامه این گزارش آمده است: گفته می شود که بسیاری از درسهای جنگ سرد قبلی را میتوان برای جنگ جدید نیز به کار برد اما مواردی مانند بازدارندگی نظامی، صبر راهبردی و تلاش مجدد برای همراه کردن همپیمانان آسیایی و اروپایی، توان اساسی دموکراسیها و ضعف نظامهای تمامیتخواه هنوز به عنوان فاکتورهای تعیین کننده خواهند بود.
با ای حال این اندیشکده به نقل از«مینشین پی»، یکی از دانشمندان سیاسی آمریکایی چینیالاصل نقطه ضعف شوروی در جنگ اول سرد را غیرمنعطف بودن نظام آن توصیف کرد و نوشت که در دوره ریاست شی جینپینگ این روند غیرانعطافی تشدید شده و این یک امتیاز برای آمریکا است.
در انتهای این مقاله آمده است: مقامات دولت آمریکا اعتقاد دارند که تلاش فزاینده آنها برای مقابله با چین میتواند مهمترین دستاورد و میراث سیاست خارجی آنها باشد. اما این کار زمانی صدق خواهد کرد که تلاش خود را با راهبردی در همکاری با همپیمانان همراه سازند.
انتهای پیام/