«برایان هوک»| تعویض در دقیقه ۹۰؛ تاکتیکی در آستانه انتخابات آمریکا یا سوت پایان؟

به گزارش گروه بین‌الملل خبرگزاری تسنیم، کمتر از 100 روز مانده به انتخابات سوم نوامبر ریاست جمهوری آمریکا و در حالیکه کاخ سفید خواهان به رای گذاشتن پیش نویس قطعنامه خود در شورای امنیت سازمان ملل طی روزهای آتی برای تمدید تحریم‌های تسلیحاتی علیه ایران است، روز پنجشنبه (16 مرداد/6 آگوست) روزنامه نیویورک تایمز گزارش داد "برایان هوک" نماینده ویژه آمریکا در امور ایران قصد دارد از سمت خود کناره گیری کند.

 مایک پامپئو وزیر خارجه آمریکا با تایید گزارش نیویورک تایمز گفت هوک به احتمال زیاد قبل از نوامبر سال جاری (2020) از پست خود کناره‌ گیری می‌کند.

پامپئو در بیانیه‌ای اعلام کرد: هوک تصمیم گرفته از نقش خود به عنوان نماینده ویژه آمریکا در امور ایران و دستیار ارشد وزیر خارجه جدا شود. او انتخاب من برای ایران در بیش از دو سال بود و دستاورد تاریخی در مقابله با ایران کسب و با موفقیت با ایرانی‌ها درباره آزادی مایکل وایت و ژیو وانگ از زندان مذاکره کرد.

پامپئو همچنین تصریح کرد: پس از پایان دوره هوک، الیوت آبرامز علاوه بر مسئولیت‌های خود به عنوان نماینده ویژه در ونزوئلا، سمت نماینده ویژه برای ایران را نیز به عهده خواهد گرفت.

بن بست در پشت پرده

برایان هوک از آگوست سال 2018 به عنوان نماینده ویژه آمریکا در امور ایران منصوب شد و پیش از آن، مدیر برنامه ریزی سیاست وزارت خارجه آمریکا بود. او که به جایگاهش به عنوان یک سکوی پرش نگاه می‌کرد، در ماه‌های اخیر تقلای بسیاری برای سودمند نشان دادن سیاست فشار حداکثری انجام داد؛  اما مهمترین انتقاد دموکراتها از او این بود که فاقد هرگونه استراتژی در قبال ایران و صرفا متکی به تاکتیک‌های بی‌نتیجه همیشگی بوده است.  

استعفای پر ابهام هوک در آستانه تلاش واشنگتن برای تمدید تحریم‌های تسلیحاتی نشان داد یک جای کار در پشت پرده کاخ سفید به بن‌بست رسیده است.

نیویورک‌ تایمز در گزارش خود کناره ‌گیری هوک 52 ساله را به منزله پایان یافتن فرصت دیپلماسی با ایران دانسته؛ فرصت دیپلماسی‌ای که سوزان دیماگیو کارشناس ارشد موسسه کارنگی می‌گوید: از مدت‌ها پیش با انتصاب هوک از بین رفته بود.  

نیویورک ‌تایمز می‌نویسد برای برخی منتقدان هوک در اروپا و آمریکا،  او فردی است که از سیاست ضربه زدن به اقتصاد ایران برای مجبور کردن این کشور به مذاکره و رسیدن به توافقی جدید حمایت می‌کند.

یک مقام پیشین دولت آمریکا نیز در باره این استعفا به واشنگتن پست گفت: از برایان هوک خواسته شد استعفا دهد تا به عنوان مقصر سیاست شکست خورده آمریکا در قبال ایران شناخته شود.

به گفته این مقام پیشین آمریکا که نامش بیان نشده، ایران از محدودیت‌های غنی سازی، ذخیره‌سازی و ایجاد سیستم تحویل، عبور کرده و با توجه به تمام داده‌ها،  این شرایط بدتر از زمانی است که برجام شکل گرفت و آن‌ها (ایرانی‌ها)  اقدامات بد خود را به میزان قابل توجهی افزایش داده‌اند. اگر شما فکر می‌کنید که این راهبرد موفقیت آمیز بود،  پس چرا نماینده ویژه خود را اخراج می‌کنید؟

به نوشته واشنگتن پست، اگرچه ایران از زمان خروج آمریکا از توافق هسته‌ای، برخی از تعهدات خود را در مورد غنی‌سازی اورانیوم نقض کرده اما هنوز هم متعهد به نظارت گسترده بین‌المللی (بر فعالیت‌های هسته‌ای)  است.  

روزنامه گاردین نیز در این باره می‌گوید: هوک در روزهای آخر تاکید می‌کرد سیاست فشار حداکثری و کمپین علیه ایران بسیار موفقیت آمیز بوده اما ظاهرا ترامپ از اینکه وی نتوانسته ایران را پای میز مذاکره بنشاند،  چندان راضی نبوده است.

هفته جاری طرح تمدید تحریم تسلیحاتی ایران در شورای امنیت در حالی مطرح می‌شود که هوک نتوانسته موافقت همه کشورها را برای این کار به سوی آمریکا جلب کند.  

ترامپ هم دوست دارد فشار بر ایران بیشتر شود و هم با ایران مذاکره کند و آبرامز گزینه بهتری از هوک برای ترامپ و نومحافظه کاران اطراف ترامپ است.  

او شامگاه جمعه در جمع خبرنگاران در پاسخ به سوالی درباره گزارش اخیر جامعه اطلاعاتی آمریکا که مدعی شده بود چین و روسیه به دنبال دخالت در انتخابات آمریکا هستند، نیز ادعا کرد اگر در انتخابات پیروز شود،  بسیار سریع با ایران به توافق خواهد رسید.

علیرضا میریوسفی سخنگوی نمایندگی ایران در سازمان ملل در واکنش به استعفای برایان هوک نماینده ویژه آمریکا در امور ایران به رویترز گفته است: استعفای هوک به ما ارتباطی ندارد و رویدادی تعیین‌کننده محسوب نمی‌شود. کمپین فشار به اصطلاح حداکثری که دولت آمریکا به راه انداخته بود، شکست خورده است. ایران به زانو درنیامده و هرکس که مسئول اعمال این سیاست مردود باشد نیز، ایران را به زانو در نخواهد آورد.

 سید عباس موسوی سخنگوی وزارت امور خارجه نیز در این باره گفته است: ایران لقمه بزرگتر از دهان همه مقامات فعلی و آینده آمریکایی است. تفاوتی بین جان بولتون، برایان هوک یا الیوت آبرامز نیست؛ وقتی سیاست آمریکا در قبال ایران مطرح است؛ مقامات آمریکایی لقمه بزرگتر از دهان خود برداشته‌اند. برای مایک پامپئو، دونالد ترامپ و آیندگان هم به همین صورت است.

دیپلمات بدنام آمریکایی کیست؟  

با انتصاب آبرامز به جای هوک، پرسشی که مطرح شده این است که این تغییر قبل از انتخابات سوم نوامبر ریاست جمهوری آمریکا، یا صرفا نشانه عدم موفقیت سیاست فشار حداکثری یا همان دیپلماسی زور است یا هماهنگی بیشتر با اسرائیل برای بکارگیری تاکتیک‌های جدید در فشار بر ایران تا قبل از انتخابات.  

برای پاسخ به این پرسش مرور سوابق آبرامز ضروری است تا بدانیم نماینده جدید آمریکا در امور ایران کیست.  

آبرامز دیپلمات کهنه‌ کار و نومحافظه کار تندرویی که جایگزین هوک شده، متولد ژانویه سال 1948 است که اکنون بعنوان نماینده ویژه آمریکا در امور ونزوئلا فعالیت می‌کند.

آبرامز 72 ساله در دوره‌های بوش و ریگان در سیاست خارجی آمریکا نقش داشت و در ماجرای  «ایران کنترا»  در زمان ریاست‌ جمهوری ریگان به اتهام پنهان کردن اطلاعات از کنگره مجبور به پاسخگویی در مقابل نمایندگان شد اما توسط «جورج دبلیو بوش»  مورد عفو قرار گرفت.

در دوران ریاست‌جمهوری جورج بوش که زمان حیات پردامنه نومحافظه کاران آمریکا بود،  نام آبرامز جزو چهار نامی بود که در حمایت از اسرائیل و دفاع از راهبرد جنگ پیش‌دستانه علیه عراق و تغییر رژیم در ایران به چشم می‌خورد که در نوشتن و عملیاتی‌سازی پروژه "قرن جدید آمریکایی" در میانه دهه 90 با یکدیگر همکار بودند.

آبرامز که با آریل کاهانا دیپلمات اسرائیلی روابط ویژه دارد،  عضو شورای یادبود هولوکاست در آمریکاست که در بهبود روابط اسرائیل با آمریکا در دوره بوش نقش مهمی داشت. او پس از ریچارد پرل معروف به شاهزاده تاریکی،  پل ولفوویتز و جان بولتون چهارمین فردی بود که در دوران بوش مطرح و در شورای امنیت ملی مشغول به کار بود.  

این سیاستمدار بدنام آمریکایی به دلیل حمایتش از مداخله آمریکا در امور داخلی نیکاراگوئه و السالوادر همواره بحث برانگیز بوده بطوری که در اوایل سال 1982 میلادی  زمانی که گزارشی از قتل عام 70 هزار غیرنظامی بدست ارتش السالوادور در رسانه‌های آمریکایی منتشر شد، در گزارشی به کمیته سنا نوشت این گزارش‌ها معتبر نیستند و حادثه‌ای بوده که در آن چریک‌ها کشته شدند. او حامی دیکتاتور گواتمالا بوده که به دلیل کشتن 200 هزار نفر در جنگ داخلی محکوم به نسل کشی شد.  

‌آبرامز همچنین مخالف نامزدی ترامپ بود و همین مخالفت، سبب شد شانس انتخاب به عنوان قائم مقام وزارت خارجه در زمان تیلرسون را از دست بدهد.  

توصیف توماس جونو استاد دانشگاه و نویسنده کتاب  «فرصت بر باد رفته: رئالیسم نوکلاسیک و سیاست خارجی ایران» از آبرامز، توصیفی صریح دارد و می‌گوید او نسبت به هرکسی دیگر، نزدیک‌ترین ارتباط را با شکست‌های سیاست خارجی آمریکا دارد. مداخله‌گری‌های بی‌پروایانه، دروغ گفتن به کنگره،  منفصل کردن متحدان، درس نگرفتن از اشتباهات گذشته و حماقت‌های بیشتری در سیاست آمریکا نسبت به ایران انتظار می‌رود.

آبرامز که پست مدیر ارشد در شورای امنیت‌ ملی آمریکا در امور خاورمیانه و آفریقای شمالی را در دوران جورج بوش به عهده داشت، طی دو سال اخیر نماینده دولت ترامپ برای بررسی روندهای مربوط به تحولات در ونزوئلا را عهده‌دار بوده که ناکامی او در برکناری دولت مادورو موجب شد دولت ترامپ به ناچار دست از گزینه تغییر رژیم ونزوئلا بردارد.

به نوشته آبزرور،  آبرامز در سال 2002 میلادی در تلاش برای برنامه‌ریزی کودتا علیه هوگو چاوز رییس‌جمهوری چپگرای ونزوئلا نقش داشته است.  

او در انتخابات ریاست‌جمهوری سال 96 ایران نیز از احتمال پیروزی رقبای روحانی استقبال کرده بود و حالا قرار است مدیر گروه اقدام علیه ایران در وزارت خارجه آمریکا باشد.  

 اندیشکده آمریکایی "مرکز امنیت آمریکای نوین" در گزارش جدید خود بیان کرده است فاصله میان انتخابات سوم نوامبر 2020 آمریکا تا انتخابات ریاست جمهوری 1400 ایران بهترین زمان برای توافق به منظور کاهش بحران میان تهران - واشنگتن بر اساس استراتژی "رعایت در برابر رعایت" برای بازگشت دو کشور به برجام و "آرامش در برابر آرامش" برای دوری از آسیب علیه یکدیگر است.  

کمتر از 100 روز تا انتخابات ریاست‌جمهوری آمریکا مانده و مهم‌ترین پرونده روی میز آبرامز تلاش برای ممانعت از رفع تحریم‌های تسلیحاتی ایران طبق مفاد برجام است؛ همان هدفی که هوک هم در پی آن بود.  

با توجه به پیشینه این دیپلمات آمریکایی باید دید،  چه تاکتیک‌هایی را در "فرصت کاهش بحران" برای رسیدن به اهدف دولت ترامپ بکار می‌گیرد. آیا تاکتیک‌هایش در فاصله دو انتخابات آمریکا و ایران بر شدت تنش‌ها می‌افزاید و دورنمای گفت وگوها را که پس از ترور سردار سلیمانی تیره شده،  تیره‌تر می‌کند و ناکام از صحنه خارج می‌شود؟

انتهای پیام/